Picture of sstamellos

sstamellos

Καπνομάγαζο….

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΒΡΟΥ
ECOLOGICAL SOCIETY OF EVROS
Δράση υπέρ του Περιβάλλοντος
Action for the environment
Θερμοπυλών 21α Αλεξανδρούπολη
Τ.Θ. 21 Τηλ και φαξ 2551023206
evrooikologika@yahoo.gr

Καπνομάγαζο….


Μία βόλτα στις γειτονιές της Αλεξανδρούπολης θα μας κάνει να δούμε ότι τα σοκάκια της πόλης μας δεν διαφέρουν και πολύ. Κάθε γειτονιά χαρακτηρίζεται σήμερα από πλήθος σταθμευμένων οχημάτων, παράνομων και μη. Απροσπέλαστα πεζοδρόμια, αναρίθμητους οδηγούς που απεγνωσμένα ψάχνουν κάπου να παρκάρουν και απελπισμένοι πεζοί που προσπαθούν να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο κάνοντας ελιγμούς γύρω από τα εμπόδια (τραπεζοκαθίσματα, αυτοκίνητα, μηχανάκια, μικροπωλητές, είδη super market και άλλα εμπόδια).

Μία πόλη άχρωμη, άοσμη, χωρίς ιδιαιτερότητες, χωρίς χαρακτήρα. Με τον Φάρο αιώνιο σύμβολο ελπίδας και προσανατολισμού να φθίνει και αυτός (εξάλλου το «φως» του δε φτάνει πλέον σε όλη την πόλη από την άλογη και συνεχή δόμηση της).

Τα εναπομείναντα κτίρια και οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι δεν δείχνουν ικανά να αλλάξουν το μουντό πλέον χαρακτήρα της Αλεξανδρούπολης. Σε μία εποχή που τα λάθη άλλων πόλεων έπρεπε να γίνουν παράδειγμα προς αποφυγή, εμείς συνεχίζουμε στην τακτική «να πάθουμε για να μάθουμε». Οι ελεύθεροι χώροι πρέπει να δεσμευτούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της πόλης. Τα ιστορικά της κτίρια πρέπει να παραμείνουν όρθια, να δεχτούν τη σωστή φροντίδα και δώσουν την απαραίτητη αίγλη στην πόλη. Να αναδειχτούν μέσω αυτών οι γειτονιές και μαζί μ’ αυτές οι πολίτες.

Το πρώτο πλήγμα το δέχτηκε η πόλη με το «Πασαλίκι», ακολούθησαν και άλλα που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους και της αναγκαιότητας. Να αναφέρουμε μερικά; η παλιά Νομαρχία, η Αγροτική τράπεζα, η παλιά Τράπεζα της Ελλάδας, το Εμπορικό Επιμελητήριο. Τι κι αν στη θέση τους υπάρχουν σήμερα κτίρια ή ήδη κτίζονται καινούργια; Όλες οι πόλεις που σέβονται την ιστορία τους διατηρούν με κάθε κόστος ζωντανά τα κτίρια της πόλης που τη χαρακτηρίζουν, που αποτελούν κομμάτι της σύντομης ιστορίας της. Και αν η ιστορία της Αλεξανδρούπολης είναι σύντομη χρονικά, είναι πολύ πλούσια πολιτισμικά. Σχεδιάστηκε από Ρώσους, με έργα υποδομής από Γάλλους, με κατοίκους ντόπιους αλλά και πρόσφυγες, χριστιανούς, καθολικούς αλλά και μουσουλμάνους. Ένα μωσαϊκό πολιτισμών και θρησκειών σε μικρή σχετικά έκταση. Αξιοζήλευτη πολιτιστική κληρονομιά.

Η αξιοποίηση και κατάλληλη διαχείριση της δημοτικής περιουσίας αλλά και των κτιρίων που σώζονται προς το παρόν χάρις στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι πλέον κάτι παραπάνω από αναγκαία. Θα δώσει οντότητα και αξία στις γειτονιές, θα αναδείξει την Αλεξανδρούπολη. Και με μία σειρά παράλληλων μέτρων (πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη στάθμευση κ.α.) θα κάνει την πόλη μας και πάλι ανθρώπινη, πολιτιστικά ζωντανή, με σωστό πολιτισμό και όχι τύπου «Βαλάντη». Όλα αυτά βέβαια θέλουν πολιτική απόφαση που δυστυχώς δεν βλέπουμε τα τελευταία χρόνια καμιά δημοτική αρχή αντάξια στο καθήκον αυτό. Όλες περιορίζονται στη διαχείριση χρημάτων.

«Κοιτάζουμε μπροστά, κτίζουμε το μέλλον». Καλό είναι να ξέρουμε πρώτα το παρελθόν, την ιστορία μας. Να διασφαλίσουμε την πολιτιστική κληρονομιά μας, που καρτερικά περιμένει να αποκατασταθεί μέσω πληθώρας ευρωπαϊκών προγραμμάτων και μετά να προγραμματίσουμε το παρόν και το μέλλον. Και δεν είναι ανάγκη να τα κτίσουμε όλα. Ας αφήσουμε και κάτι άκτιστο. Καλό είναι για να βλέπουμε μπροστά και να οραματιζόμαστε να έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάμε και πέρα από το απέναντι μπαλκόνι.

Η ιστορία αυτής της πόλης μας θυμίζει κάτι από το παραμύθι με το λύκο και τα τρία γουρουνάκια. Ρίχνουμε με μανία και οργή ότι αντιστάθηκε στο χρόνο μ’ ένα καλό φύσημα. Γκρεμίζουμε τα πάντα. Αιρετοί άρχοντες που έχουν αχυρένιες προδιαγραφές και από κοντά ειδικοί με γερά πνευμόνια, έτοιμοι να σκορπίσουν οτιδήποτε. Μήπως πρέπει οι άρχοντες, αλλά και οι πολίτες να θέσουν επιτέλους γερά θεμέλια και να κόψουν τις ορέξεις των διάφορων λύκων;

Ένα φύσημα μόλις απέχει το Καπνομάγαζο από το γκρέμισμα. Έτσι εξασθενημένο που είναι αρκεί ένα φύσημα της μπουλντόζας. Μετά ποιος ξέρει τι παίρνει σειρά; Το παλιό Νοσοκομείο, η Ακαδημία, το 1ο Δημοτικό; Και στο τέλος θα αφήσουμε το Φάρο, το μοναδικό στίγμα που θα δηλώνει ότι κάπου εδώ υπήρχε η Αλεξανδρούπολη. Και όλοι μας θα τρέχουμε με λαχτάρα σε είκοσι χρόνια να δούμε τον μελλοντικό «Παναγιώτου» και το περίφημο φωτογραφικό αρχείο του και να διηγούμαστε στις επόμενες γενεές ότι αυτό το μεγαλόπρεπο κτίριο χαρακτήριζε εκείνη τη γειτονιά και σ’ αυτές τις αλάνες παίζαμε μικροί.

Scroll to Top