και τα κομμένα δέντρα στην περιοχή του Κάστρου
Η Λαμία είναι από τις πόλεις με το μικρότερο ποσοστό πράσινου ανά κάτοικο. Αν κανείς παρατηρήσει το χάρτη θα σημειώσει ψήγματα πρασίνου. Κι αυτό το βλέπουμε στα δύο-τρία μικρά αλσύλλια, του Αγίου Λουκά, του Λόφου Μιχαήλ και Γαβριήλ και του Κάστρου Οι ελεύθεροι χώροι στην πόλη μας, και εννοούμε, εκτός από τα αστικά και τα περιαστικά άλση, τις πλατείες, τα πεζοδρόμια, τα ρέματα, τον Ξηριά, τα οικόπεδα του δημοσίου, τις παιδικές χαρές, βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση. Υποβαθμίζονται και πολλές φορές εμπορευματοποιούνται και χτίζονται
Αντί λοιπόν για φροντίδα και βελτίωση, ο Δήμος Λαμίας πήγε και έκοψε πενήντα τρία δέντρα στην περιοχή του Κάστρου και των Αγίων Θεοδώρων, πενήντα τρία μεγάλα πεύκα και κυπαρίσσια, με δικαιολογία την κατασκευή δρόμου και χωρίς καμιά συζήτηση με τους κατοίκους της συνοικίας. Χρειάζεται όμως σήμερα να συζητάμε αν θα κόψουμε δέντρα ή όχι; Είναι κανείς που θέλει λιγότερο δέντρα, λιγότερο πράσινο στη Λαμία; Έχει κανείς αυταπάτες ότι θα μπορέσει η Λαμία να αποκτήσει ελεύθερους χώρους και πράσινο πέρα από τους υπάρχοντες; Το περιαστικό δάσος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με προχειρότητα και χωρίς σχεδιασμό, γιατί είναι όρος ζωής για την πόλη, είναι ανάσα για μας και τα παιδιά μας, δημόσια κληρονομιά και κοινωνικός πλούτος. Είναι αφύσικο να προσαρμόζουμε τη ζωή μας μόνο στο χτισμένο περιβάλλον, στο τσιμέντο και την άσφαλτο.
Λένε πως έκοψαν τα δέντρα για να γίνει δρόμος για την λειτουργία της πόλης. Υπάρχουν αρκετοί δρόμοι στο σχέδιο πόλης, που δεν έχουν ανοιχτεί και δεν έχουν προχωρήσει οι πράξεις αναλογισμού, χρόνια τώρα, γιατί πιθανόν να θίγονται κάποια συμφέροντα ή γιατί πρέπει να πληρώσουν οι παρόδιοι. Κι εκεί υπάρχει θέμα λειτουργίας της πόλης και «κυκλοφοριακής ανακούφισης». Όμως υπερισχύουν οι αντιδράσεις. Εδώ το κακό είναι ότι τα δέντρα δεν αντιδρούν κι, ακόμα πιο κακό, ότι δεν ψηφίζουν
Θα πουν κάποιοι ότι είμαστε λαϊκιστές, ότι είμαστε «έξω από το χορό» και μιλάμε εκ του ασφαλούς. Νομίζουμε πως είναι θέμα αντίληψης, προτεραιοτήτων και τρόπος ζωής. Κάποιοι προσπαθούν να μας επιβάλουν ένα μοντέλο διαβίωσης με την απόλυτη κυριαρχία του αυτοκινήτου και του τσιμέντου. Κι όμως, δεν ανακαλύψαμε εμείς πρώτοι τις πόλεις χωρίς αυτοκίνητο, τις πεζοδρομημένες πόλεις και τα ιστορικά κέντρα των μεγάλων πόλεων. Δεν ανακαλύψαμε εμείς πρώτοι τα καλντερίμια και τα δρομάκια, που οδηγούν στα περιαστικά δάση για να καλύψουν ανάγκες για ηρεμία, αναψυχή και ξεκούραση
Ποια περιβαλλοντική μελέτη προβλέπει να κοπούν πενήντα τρία πεύκα και κυπαρίσσια στα όρια της πόλης; Αν ήταν απαραίτητο να κοπούν πενήντα τρία δέντρα κι αφού η μελέτη είναι εμπεριστατωμένη, γιατί τελικά κόπηκαν μόνο σαράντα; Ξέρετε τι σημαίνει 25% περισσότερα δέντρα; Η προχειρότητα και η επιπολαιότητα δεν κρίνεται βέβαια μόνο από αυτό το γεγονός. Η προχειρότητα και η επιπολαιότητα κρίνεται από την έλλειψη ενός στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης πρασίνου στην πόλη της Λαμίας σήμερα
Δεν έχει δυστυχώς η δημοτική αρχή κανένα τέτοιο σχέδιο. Απλά αυτοσχεδιάζει με όρους ερασιτεχνικούς, ή δεν κάνει τίποτα, όπως δεν κάνει και με τον Ξηριά, με τα Λατομεία, με το Ισαδάκι, όπως δεν κάνει με το Σπερχειό, με τον Υγροβιότοπο του Μαλιακού και τόσα άλλα
Δεν είναι μόνο ότι κόπηκαν τα δέντρα και πόσα κόπηκαν. Είναι η αντίληψη, είναι η προχειρότητα στη σκέψη, είναι η εύκολη λύση, είναι η ατολμία. Με τέτοιες λογικές «πελεκήθηκαν» κυριολεκτικά τόσα δέντρα στο Ισαδάκι και στον Αγιο Λουκά. Να τα θυμηθούμε ένα ένα; Στο όνομα πολλών "ανθρωπίνων αναγκών" ανοίχτηκαν δρόμοι μέσα στο κεφαλάρι της πόλης, ενώ θα μπορούσαν να είναι μονοπάτια – καλντερίμια για περιπάτους. Έγιναν δρόμοι 20 μέτρων, όπως ο δρόμος Πανούτσου στον Λόφο του Προφήτη Ηλία, που έγινε πια σκουπιδότοπος και αιτία για πλημμύρες στη βόρεια Λαμία και μόνο. Έγιναν εκκλησίες, έγιναν ταβέρνες και τόσα άλλα
Μήπως πρέπει να θυμηθούμε και τα οικόπεδα του Δημοσίου στη Λαμία, που έχουν «χαθεί» ή καταπατηθεί από φερόμενους ιδιοκτήτες; Προκαλούμε για μια φορά ακόμα τη δημοτική αρχή να ανοίξει το φάκελο των χαμένων οικοπέδων του δημοσίου στη Λαμία.
Για μας το δίλημμα προστασία του περιαστικού δάσους ή διάνοιξη αστικών και περιφερειακών δρόμων είναι λανθασμένο, γιατί σήμερα δεν νοείται εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών χωρίς την προστασία του δάσους. Ούτε μπορεί βέβαια να υπάρχει μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, που να λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας. Το ερώτημα είναι μόνο «σωστή διαχείριση του αστικού περιβάλλοντος ή προχειρότητες με σκοπιμότητες». Οι δρόμοι είναι επιθυμητοί, αρκεί να μην υποβαθμίζουν και να μην καταστρέφουν το περιβάλλον.
Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων