Η παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας -αλήθεια, ποιος μιλάει πια γι’ αυτή- δεν μπορεί να σχετίζεται και δεν αντιμετωπίζεται με τα μεγαλεπήβολα φαραωνικά σχέδια και τους ανεκπλήρωτους πόθους. Δεν αντιμετωπίζεται με τα πεντάστερα ξενοδοχεία και τα ξεπουλήματα τύπου ΤΑΙΠΕΔ και ΣΔΙΤ, με τα ολιγοπώλια και τα καρτέλ της ενέργειας, με το real estate των offshore εταιρειών, το ξέπλυμα «μαύρου χρήματος» και τα χρήματα του χρηματιστηρίου που βγήκαν στις Ελβετικές Τράπεζες την 10ετία του ‘90.
Αντίθετα, αναγκαία είναι η στροφή στην οικολογική θεώρηση των πραγμάτων, με την τοπικοποίηση και περιφερειοποίηση της οικονομίας, με την ήπια, βιώσιμη, πολυκεντρική ανάπτυξη, την κοινωνική αλληλεγγύη και την δίκαιη κατανομή του πλούτου.