Θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλη αυτή η φιλολογία γύρω από το συνεδριακό κέντρο στους Αγίους Αποστόλους, την «ανάγκη» δημιουργίας γηπέδου γκολφ κλπ. Συζητάμε για τεράστιες επενδύσεις από τις οποίες θα ωφεληθούν πόσοι και ποιοι; Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και για ποιους; Θα είναι οι θέσεις εργασίας για ντόπιους ή τα διευθυντικά στελέχη αλλά και το κατώτερο προσωπικό θα είναι εισαγόμενα; Κι αν υπάρχουν τελικά θέσεις εργασίας για ντόπιους, τι είδους θέσεις εργασίας θα είναι; Για γκαρσόνια και προσωπικό καθαριότητας και συντήρησης του συνεδριακού κέντρου και του γκολφ; Μα, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας για γκαρσόνια και προσωπικό καθαριότητας, είναι ανάγκη να κατασπαταλήσουμε δισεκατομμύρια; Πρέπει να καταστρέψουμε την ανάσα της πόλης των Χανίων, τη δημόσια δασική έκταση και χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό χώρο στους Αγίους Αποστόλους, για να φτιάξουμε απλά μερικές θέσεις εργασίας γκαρσονιών;
Μήπως θα ήταν πολλαπλάσια ωφέλιμο με τα ίδια χρήματα να χρηματοδοτηθούν πολλές μικρές επιχειρήσεις που αναστηλώνουν παραδοσιακά κτίρια και δημιουργούν ξενώνες, να επιδοτηθούν μικροκαλλιεργητές για να στραφούν σε τοπικά βιολογικά προϊόντα; Ήδη τέτοιες δραστηριότητες γνωρίζουν άνθηση σε αρκετές περιοχές του νομού Χανίων κυρίως σε ορεινά τμήματα του Αποκόρωνα και της Κισάμου. «Το μικρό είναι όμορφο» είναι ο τίτλος ενός κλασικού πλέον οικολογικού βιβλίου του Ε.Φ. Σουμάχερ, το οποίο υποστήριζε τα μικρά έργα, τις μικρές επιχειρήσεις και την τεχνολογία που υποστηρίζει το μικρό μέγεθος.
Το μικρό μέγεθος απαιτεί ελάχιστα χρήματα ως επένδυση, δεν αποπροσωποποιεί τις κοινωνικές σχέσεις, αντίθετα δίνει τη δυνατότητα της συμμετοχής των εργαζομένων στη διοίκηση μιας επιχείρησης (αυτοδιαχείριση), προωθεί τη δημοκρατία. Αντίθετα, μια μεγάλη επιχείρηση, ένα εργοστάσιο μεγάλου μεγέθους είναι πολύ πιο δύσκολο να λειτουργήσει και να διοικηθεί και συνήθως σε αυτό υπάρχει ένα συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης, με μια μικρή ομάδα διοίκησης κατά κανόνα και, βεβαίως με μια μικρή ομάδα ανθρώπων (ιδιοκτήτες) οι οποίοι καρπώνονται τα κέρδη της επιχείρησης, σπανίως μοιραζόμενοι ελάχιστα από αυτά με τους εργαζόμενους.
Ένας άλλος θεωρητικός της οικολογίας, ο Αντρέ Γκορζ, κάνει λόγο για «ένταση εργασίας» αντί για «ένταση κεφαλαίου», δηλαδή για την ανάγκη να δημιουργούνται επιχειρήσεις που δεν χρειάζονται τεράστια κεφάλαια αλλά επιχειρήσεις που βασίζονται στην εργασία, που δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Αλλά και πέρα από αυτό, έχουμε εξετάσει εάν υπάρχει πραγματική ανάγκη για συνεδριακό κέντρο; Τα άλλα συνεδριακά κέντρα που υπάρχουν στο Νομό Χανίων (Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων κ.ο.κ.) πόσες μέρες το χρόνο λειτουργούν; Κι αν κρίνουμε ότι θα ήταν χρήσιμο ένα επιπλέον συνεδριακό κέντρο, γιατί θα πρέπει να γίνει στο χώρο πρασίνου και τον αρχαιολογικό χώρο των Αγίων Αποστόλων, επιβαρύνοντας και τις τελευταίες ελεύθερες παραλίες που έχουμε δίπλα στα Χανιά;
Γιατί θα πρέπει μια νέα επένδυση, η οποία μάλιστα θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις να γίνεται σε βάρος του οξυγόνου που αναπνέουμε στα Χανιά, σε βάρος της φύσης και των ελεύθερων παραλιών που με κόπο διασώσαμε μέχρι τώρα; Γιατί να μην συνδυάζεται η όποια νέα επένδυση με την προστασία και ανάδειξη του φυσικού, πολιτιστικού και αρχαιολογικού πλούτου των Χανίων. Γιατί να μη γίνει, εφ’ όσον κάποιοι επιμένουν, συνεδριακό κέντρο στα Νεώρια, τα οποία κρατάμε κλειστά κι ερειπωμένα από τη μέρα του σεισμού; Να επενδύσουμε χρήματα στην προστασία και όχι στην καταστροφή! Τι καλύτερο, από τα δημόσια κονδύλια να χρησιμοποιηθούν για την αναστήλωση και ανάδειξη των Νεωρίων, στην καρδιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων; Και φανταστείτε πόσο ενθουσιασμένοι θα είναι οι επισκέπτες και οι σύνεδροι βλέποντας τα τεράστια αυτά κτίρια επισκευασμένα να λειτουργούν! Και να περπατάνε μέσα σε ένα χώρο γεμάτο ιστορία από τη βενετσιάνικη περίοδο της πόλης; Και να μπορούν να κάνουν τη βόλτα τους στο Ενετικό Λιμάνι και την Παλιά Πόλη;
Κι ακόμη, όρεξη και φαντασία να ’χουμε, γιατί να μη βάζουμε κι ένα καραβάκι να πηγαίνει τους σύνεδρους και τους επισκέπτες για μπάνιο στους Αγίους Αποστόλους και το Σταυρό;. Κι αν πάμε ακόμη παραπέρα, μήπως θα ‘πρεπε να ψάξουμε και την περίπτωση λειτουργίας το καλοκαίρι τουλάχιστον, τη λειτουργία καθημερινής ακτοπλοϊκής γραμμής σύνδεσης των Χανίων με τα βόρεια παράλια, με μικρά καράβια και φτηνό εισιτήριο, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τα λεωφορεία, αλλά στη θάλασσα πλέον; Και τους τουρίστες αλλά και πολλούς ντόπιους θα ενθουσίαζε, μειώνοντας την κίνηση από και προς τις παραλίες στους δρόμους του βόρειου άξονα.
Υπάρχουν λοιπόν λύσεις, εναλλακτικές προτάσεις και ιδέες, που μπορούν και πολλούς να ωφελούν αντί για λίγους μόνο, και τη φύση, την ιστορία και τον πολιτισμό μας να προστατεύουν. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το μικρό είναι όμορφο, ότι η φύση αξίζει να προστατευτεί, ότι τα μνημεία μας, η Παλιά Πόλη, οι παραλίες και οι χώροι πρασίνου όπως οι Αγιοι Απόστολοι είναι θησαυρός ανεκτίμητος που πρέπει να προστατέψουμε σαν κόρη οφθαλμού.
Οι οικολόγοι υποψήφιοι για το Δήμο Χανίων
Κατερίνα Αναστασάκη, Κατερίνα Καλυβιανάκη, Βαγγέλης Κατσανεβάκης, Γιώργος Παπαδάκης, Φώτης Ποντικάκης
Με το συνδυασμό «Αγωνιστική Δημοτική Συνεργασία – Οικολόγοι» (υποψήφιος δήμαρχος Ν. Παπαντωνάκης)