προς κατοίκους αστικών κέντρων για επισκέψεις
στην ξεχασμένη Ελλάδα
Η ύπαιθρος χώρα και το αγνοημένο τμήμα του Ελληνικού αγροτικού πληθυσμού ,οι ηλικιωμένοι αγρότες ,αποτελούν σήμερα μάρτυρες και επιζώντες ενός πολιτισμού που χάνεται και τον αναζητούμε , ως πολιτισμό της αειφορίας.
Αποτελούν όμως πέρα από την έκφραση μιας σχέσης επικοινωνίας :ΦΥΣΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΩΝ και μιας σχέσης που έχουν αναπτύξει οι τοπικές κοινωνίες με το παρελθόν τους. Ένας κόσμος με δικούς του κώδικες και κανόνες λειτουργίας ,που όταν τον επισκεπτόμαστε, μας καλεί μ΄ έναν ιδιαίτερο τρόπο, να ξαναδούμε ως κοινωνία τον εαυτό μας στον καθρέπτη .
Γιατί εδώ η Φύση διδάσκει σιωπηλά αλλά και εκδικείται. Εδώ οι άνθρωποι δε κλέβουν τη ζωή στο δράμι , είναι απλοί σαν δημοτικό τραγούδι γάμου, ανοίγουν κόντρες με πανύψηλα βουνά ,συνομιλούν με βρύσες , δένδρα , ξωτικά ,ζουν με θρύλους και μύθους ακόμη.
Με το περπάτημα στην άγρια Φύση αναδύεται και μια ανάγκη στοχασμού. Μια πρόκληση να γεφυρώσουμε το παλαιό με το νέο . Να δημιουργήσουμε μια γέφυρα πολιτισμού που δια μέσου αυτής να μπορούν να επικοινωνήσουν άνθρωποι που βρέθηκαν χρόνια τώρα πίσω από τείχη.
Σε κάθε μια από τις πλευρές της γέφυρας θα βρίσκεται ο τρόπος ζωής του καθένα μας ,ο πολιτισμός μας ,η παράδοση ,η γλώσσα και γενικά κοινές αξίες που δεν μπορούν να καταστραφούν γιατί αποτελούν την κοινή πολιτιστική κληρονομιά ενός΄΄ νομαδικού΄΄ πολιτισμού ,που θα πρέπει να διαφυλάξουμε ως πολιτισμό της αειφορίας, για τις γενιές που θα ΄ρθουν.
Μια ζωντανή ύπαιθρος με ζωντανούς ανθρώπους που θα την χαίρονται τόσο οι αστοί όσο και οι κάτοικοι της υπαίθρου, είναι το ζητούμενο .Ναι αλλά πως;
Απλά πετώντας τα στερεότυπα που σκιαγράφησαν οι μεν για τους δε και χτίζοντας νέες σχέσεις πιο στέρεες.
Η αποδοχή όλων αυτών απαιτεί μια συλλογική προσπάθεια και δηλώνει τον βαθμό ωρίμανσης μιας κοινωνίας.
Αγαπητέ επισκέπτη των διαδρομών της Ξεχασμένης Ελλάδας, σου επισυνάπτουμε χρυσούς κανόνες ,που θα κάνουν το ταξίδι σου, πιο ευχάριστο και εσωτερικό, για να βάλεις κατά την επιστροφή στο δισάκι σου ,το πιο μεγάλο δώρο :τη γνώση του εαυτού σου ή το δράμα της χαμένης ευτυχίας.
Χρυσοι κανόνες αγροτουριστικών επισκέψεων
1. Προσαρμοσθείτε στους τοπικούς βιορυθμούς, ξυπνάτε νωρίς το πρωί και κοιμάστε νωρίς το βράδυ.
2. Ξεχάστε την ειρωνεία ,τα διφορούμενα, τους υπαινιγμούς
3. Αποφύγετε την κριτική προσώπων, μην συμμετέχετε σε τοπικές διαμάχες σε στυλ ΄΄ Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες΄΄
4. χαιρετάτε τον κόσμο με δυνατή – καθαρή φωνή.
5. Μη ρωτάτε πόσο κάνει ,θα σας πουν μόνοι τους όταν κάνει .
6. Ρωτάτε πάντα λεπτομέρειες για την εργασία τους, ρωτήστε να μάθετε πως περνούν αυτοί οι άνθρωποι και εκτός τουριστικής περιόδου.
7. προμηθευτείτε ένα χάρτη της περιοχής και προσδιορίστε με σαφήνεια και με τη χρήση τοπικών ονοματολογιών τις τοποθεσίες που θέλετε να επισκεφθείτε.
8. Σεβαστείτε τα τοπικά έθιμα –παραδόσεις –θρύλους-φοβίες -ιδιαιτερότητες στη γλώσσα –θρησκεία, όσο περίεργα και αν σας φαίνονται.
9. Μη ντύνεστε εξεζητημένα και προκλητικά ,μη παρεξηγείτε άκομψες εκδηλώσεις φιλικής προσέγγισης των ντόπιων ,δεν κρύβουν κανένα κίνδυνο .
Απλά ο κιν/φος υπερβάλλει όταν περιγράφει τους βοσκούς της Ελληνικής επαρχίας.
10. Απαντάτε χωρίς υπεκφυγές σε ότι σας ρωτούν .εάν σας φέρουν σε δύσκολη θέση ομολογείστε το ξεκάθαρα.
11. Να είστε τυπικοί/ές στα ραντεβού σας ,χωρίς τσιριμόνιες.
12. Ανταποδίδετε στα δώρα που σας κάνουν με δώρα ίσης περίπου αξίας και σημασίας.
13. κεράστε και εσείς ένα γύρο ποτά αν κεραστείτε
14. Σε συζητήσεις ιδεών υπερασπισθείτε ήρεμα την άποψή σας, χωρίς διαξιφισμούς.
15. μη χρησιμοποιείται δύσκολες λέξεις και εκφράσεις στο λόγο σας .
16. μη ρωτάτε συνέχεια ΄΄κατάλαβες;΄΄ είναι σα να υποδηλώνετε, ότι εσείς στη θέση τους δε θα καταλαβαίνατε τίποτα.
17. Σε διατροφικές βόλτες ,επιλέγετε τη τοπική κουζίνα με φαγητά εποχής.
18. ανοίξτε συζητήσεις με τους ντόπιους ,ρωτείστε για την τοπική ιστορία, το διατροφικό τους πολιτισμό, τη παραδοσιακή γεωργία, έχουν ανάγκη τέτοιες συζητήσεις, μη διστάζετε.
19. Χρησιμοποιείτε πάντα , ελαφρό σάκο ,γυαλιά ηλίου, καπέλο ,παγούρι, φαρμακείο και ελαφριά μποτάκια πεζοπορίας .
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ