Άκουγα προχθές στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ τον καθηγητή του ΕΚΠΑ Γκίκα Μαγιορκίνη να αναφέρεται στον νέο ιό της “ευλογιάς των πιθήκων” και αυτό που συγκράτησα περισσότερο ήταν η αναφορά στην μετάδοση του ιού με το σεξ, την οποία σχολίασε χαριτολογώντας ο δημοσιογράφος χωρίς να υπάρξει ουσιώδης διευκρίνηση.
Και επειδή το μυαλό κάνει τα δικά του σενάρια και τις σκέψεις, με κυρίεψαν οι βασικές σήμερα έννοιες, όπως: Πόλεμος, κορονοϊός, ενεργειακή κρίση, πυρκαγιές, πλημμύρες, κλιματική αλλαγή/κρίση, μεγαλύτερες και μικρότερες «εστίες» φόβου και ανασφάλειας. Εστίες φόβου, για τις οποίες έχω την αίσθηση ότι κάποιοι τις καλλιεργούν ή και τις φουσκώνουν.
Η εξουσία και οι κυβερνώντες έχουν κάθε λόγο να καλλιεργούν τον φόβο, γιατί ο φοβισμένος άνθρωπος είναι έτοιμος να συμμορφωθεί και να υποταχθεί, να ακολουθήσει πειθήνια. Όλοι λένε πως οι φοβισμένοι άνθρωποι είναι με την κυβέρνηση και ο φοβισμένος πολίτης είναι η χαρά των κυβερνώντων. Ο φοβισμένος είναι έτοιμος να χάψει ό,τι του σερβίρεις και να ακολουθήσει ως πειθήνιο ον. Γι’ αυτό πηγαίνει πάντα με το κυρίαρχο ρεύμα∙ ό,τι κάνουν οι πολλοί, είναι πάντα ασφαλέστερο. Και ο φόβος εξηγεί πολλά.
Ελευθερία και φόβος – φόβος και ελευθερία: Δύο ασύμβατες έννοιες. Και όπως έλεγε ο Έριχ Φρομ «Καθένας χάνει τόση ελευθερία, όση είναι διατεθειμένος να χάσει».
Σκεφθείτε το…