Περνώντας τα χρόνια νιώθεις την ανάγκη να εκφράσεις την εμπειρία της ζωής χωρίς φόβο και με κανόνες αξιοπρέπειας. Αυτό που μένει είναι, χωρίς να ξεχνάς όσα έμαθες, με ανοιχτό μυαλό, να στοχάζεσαι αυτόνομα και παραγωγικά, με δική σου σκέψη και κρίση.
Τα λέω αυτά γιατί κάποιοι μου λένε «πού βρίσκεις την όρεξη και γράφεις» ή «τι τα θες και τα σκαλίζεις, τον μπελά σου θα βρεις». Κι εγώ λέω έχουμε ευθύνες, δεν είναι «πάμε κι όπου βγει»… και μετά;
Και με την ευκαιρία, το διαβάζουμε και το έχουν πει διάφοροι κατά καιρούς και με διάφορες εκφράσεις: Τα πολλά λεφτά δεν αποκτώνται με σκληρή δουλειά, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν∙ όσο σκληρά και αν δουλέψεις. Τα λεφτά ή θα τα κλέψεις ή θα τα κληρονομήσεις από κάποιον που τα έχει κλέψει. «Δούλεψε να φας και κλέψε να ’χεις» που λέει ο λαός μας. Μόνο που το σύστημα σήμερα κλέφτες θεωρεί τους ρομά και τους μικρούς. Οι μεγάλες κλοπές δεν φτάνουν στο αστυνομικό δελτίο. Χώρια που οι μεγάλες κλοπές έχουν και ποικίλες νομικές καλύψεις.