Διαβάσαμε πρόσφατα στην «Καθημερινή» ότι οκτώ Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) απ’ όλη την Ελλάδα ανέλαβαν να υλοποιήσουν σε 13 δήμους της χώρας το πρόγραμμα «Η πόλη μου με ποδήλατο» με χρηματοδότη τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2007 οι δημότες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καρδίτσα, Κηφισιά, Κω, Ελευσίνα, Βόλο, Λάρισα, Λαύριο, Μαραθώνα, Μαρούσι, Νέα Ιωνία και Χανιά θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν μια διαφορετική βόλτα στην πόλη τους, φυσικά με ποδήλατο που θα παρέχουν δωρεάν οι Δήμοι.
«Στόχος είναι να πείσουμε το νέο να αφήσει το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ και να μάθει να χρησιμοποιεί το ποδήλατο», δήλωσαν οι εμπνευστές του προγράμματος. «Αν αρχίσει να το χρησιμοποιεί, θα το αγαπήσει. Διαφορετική οπτική έχουμε όταν βρισκόμαστε πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου απ’ ό, τι πάνω στο ποδήλατο». Το ποδήλατο, βέβαια, δεν είναι μόνο για βόλτες. Με δεδομένο ότι οι περισσότερες από τις καθημερινές μας μετακινήσεις είναι μικρότερες των πέντε χιλιομέτρων, το ποδήλατο μπορεί να αντικαταστήσει το αυτοκίνητο. Έχει βρεθεί ότι η μέση ταχύτητα του ποδηλάτου ξεπερνά τα 15χλμ. /ώρα, τη στιγμή που σύμφωνα με έρευνα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου ΕΜΠ, η ταχύτητα του Ι. Χ. στο κέντρο της πόλης δεν ξεπερνά τα 8,5 χλμ. /ώρα. Εκτός από αυτό, οι ποδηλάτες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το παρκάρισμα (για το οποίο το 37% των οδηγών Ι. Χ. ξοδεύουν 40 λεπτά ημερησίως!). Η Καρδίτσα πάντως έχει δείξει τον δρόμο, αφού με βάση στοιχεία του ΕΜΠ, το 22% των μετακινήσεων στην πόλη πραγματοποιείται με ποδήλατα. Το 80% των ποδηλατών, μάλιστα, δηλώνουν ότι το χρησιμοποιούν κάθε μέρα.
Στην Κοζάνη, για να έλθουμε στα καθ΄ ημάς, τα πράγματα είναι δύσκολα , διότι
o η πόλη έχει στενούς δρόμους,
o η μορφολογία της δεν βοηθά τους νέους ποδηλάτες ,
o οι οδηγοί δεν σέβονται τους ποδηλάτες (ούτε φυσικά τους πεζούς που κινδυνεύουν στις διαβάσεις)
o δεν υπάρχει ποδηλατική παράδοση
o ο Δήμος ουσιαστικά αδιαφορεί και πέραν κάποιων αραιών ποδηλασιών αρκείται σε ανακυκλούμενες υποσχέσεις,
o οι λιγοστοί φίλοι του ποδηλάτου, πλην φυσικά των παιδιών, περιορίζονται σε ατομικές ή ολιγομελείς εξορμήσεις και δεν οργανώνονται σε κάποιο ποδηλατικό σύλλογο,
o ενώ, τέλος, οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την εμπορία –επισκευή ποδηλάτων εμφανίζονται απρόθυμες να επιχορηγήσουν ποδηλατικές εκδηλώσεις.
Παρόλα αυτά, πολλά μπορούν να γίνουν για να ανατραπεί η εικόνα. Ας μην ξεχνάμε ότι οι διάφορες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, τα στενέματα των δρόμων, τα κολωνάκια, κλπ απέτυχαν να μειώσουν τον κυκλοφοριακό φόρτο του κέντρου. (Απόδειξη το καρκινογόνο βενζόλιο που έχει θρονιαστεί πλάι στους άλλους ρύπους στο κέντρο της Κοζάνης). Αν σκεφτούμε ότι με τα σύγχρονα ποδήλατα όλες οι ηλικίες μπορούν να μετακινούνται σχεδόν παντού, αν υπολογίσουμε το οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος που προκύπτει από τη μαζική χρήση του ποδηλάτου, αν αναλογιστούμε ότι η ποδηλασία είναι το υπ’ αριθμόν 1 προληπτικό κυκλοφοριακό μέτρο σε όλους τους σοβαρούς ευρωπαϊκούς Δήμους, τότε σίγουρα θα βρούμε τρόπους και πόρους να κάνουμε το ποδήλατο μέσον εξυπηρέτησης-ψυχαγωγίας των πολιτών και ανακούφισης της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις δανεικές ποδηλατοθήκες, τους ποδηλατόδρομους περιμετρικά της πόλης, καμπάνιες και εκδηλώσεις, αξιοποίηση χορηγών, επιχορηγούμενα πιλοτικά προγράμματα, κλπ
Και επειδή «συν Αθηνά και χείρα κίνει», καιρός να γίνει κι ένας ποδηλατικός Σύλλογος για να προωθήσει πιο οργανωμένα τη χρήση του ποδηλάτου. Τα γραφεία της Οικολογικής Κίνησης είναι ανοιχτά να φιλοξενήσουν και να στεγάσουν μια τέτοια κίνηση.
19-3-2007
Οικολογική Κίνηση Κοζάνης