Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ ΚΑΙ Ο ΦΡΙΝΤΜΑΝ
Και πάλι με τις συζητήσεις βγαίνουν κάποια θέματα, που λες «αυτό γιατί να μην το κοινοποιήσω». Διότι πολλοί φίλοι μου λένε «αρκετά με τις φωτογραφίες στα βουνά. Ας πούμε και καμιά αλήθεια, έστω και επιγραμματικά». Η συζήτηση πάλι για τα οικονομικά και τις οικονομικές πολιτικές, το αγαπημένο θέμα.
Οι τρεις έμμονες ιδέες της Σχολής του Σικάγου, του Φρίντμαν δηλαδή, είναι (α) οι ιδιωτικοποιήσεις, (β) η απορρύθμιση και (γ) η συντριβή των συνδικάτων. Αυτά δηλαδή που εφαρμόστηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες και εφαρμόζονται σχεδόν σε όλον τον κόσμο από τα «παιδιά της Σχολής του Σικάγου», που έχουν διασκορπιστεί σε κάθε χώρα. Είναι κάτι από αυτά που ξεχνούν να εφαρμόσουν οι δικοί μας κυβερνώντες;
Τα συνδικάτα τα έχουν διαλύσει χρόνια τώρα υπονομεύοντας διαρκώς την λειτουργία τους και καταργώντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ναι ή όχι;
Η απορρύθμιση με τη διαδικασία της μείωσης ή και της εξάλειψης των κανόνων ελέγχου της ασυδοσίας των δυνάμεων της αγοράς, του ελέγχου των τιμών, ακόμα και του κατώτατου μισθού, της εξάλειψης των εμποδίων και των περιορισμών του ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα, είναι γεγονός ναι ή όχι;
Όσο για τις ιδιωτικοποιήσεις, είπαμε, αυτό που έμεινε ακόμα απείραχτο είναι ο πυρήνας του κράτους: ο στρατός, η αστυνομία, η ΕΥΠ
Η κυβέρνηση της ΝΔ αναμφισβήτητα είναι λάτρης του νεοφιλελευθερισμού και της Σχολής του Σικάγου. Πιστή στις αρχές της δεν κάνει τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από την σταδιακή εφαρμογή ενός προγράμματος ιδιωτικοποίησης όλων των κοινωνικών αγαθών και της κατάργησης όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Δεν πρέπει να μας ξενίζει η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, της εκπαίδευσης, της ασφάλισης, της ηλεκτρικής ενέργειας και τόσων άλλων αγαθών. Έχει κανείς αυταπάτες γι’ αυτό;