Η ανακήρυξη του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου σε διδάκτορα της Επιστήμης των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού με παρέσυρε να αναφερθώ στο βιβλίο του ΝΤΕΝΙ ΓΚΕΤΖ «Το Θεώρημα του Παπαγάλου» σε μετάφραση του Τεύκρου Μιχαηλίδη, Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ που διάβασα πρόσφατα. Είναι ένα βιβλίο που με μυθιστορηματικό τρόπο σε ταξιδεύει «στους αιώνες μέσα από το μαγικό κόσμο των μαθηματικών, έναν κόσμο πολύ πιο ανθρώπινο απΆ όσο αφήνουν να φανεί οι περίπλοκες εξισώσεις που τον πλαισιώνουν συνήθως.».
Και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος την Πέμπτη 8 Ιουλίου, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, ανακηρύχτηκε ομόφωνα διδάκτορας υποστηρίζοντας, με τη χρήση εφαρμογής τηλεκπαίδευσης, ενώπιον επιτροπής τη διδακτορική διατριβή του με θέμα «Η επίλυση των εξισώσεων των Navier-Stokes χωρίς κατακόρυφο ιξώδες».
Οι εξισώσεις Navier-Stokes είναι ένα σύνολο διαφορικών εξισώσεων οι οποίες περιγράφουν την κίνηση των ρευστών, όπως είναι τα υγρά και τα αέρια.
Το Ινστιτούτο Μαθηματικών Clay (CMI) που ιδρύθηκε το 1998 από τον κ. Landon T. Clay, το 2000 ανακοίνωσε ότι θα πληρώσει το έπαθλο 1 εκατομμυρίου δολαρίων σε κάθε μαθηματικό, που ήταν σε θέση να λύσει ένα από τα λεγόμενα «προβλήματα της χιλιετίας». Αυτά είναι τα επτά προβλήματα, που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων, που δεν είχαν επιλυθεί ποτέ. Μέσα στη λίστα με τα "προβλήματα της χιλιετίας" είναι και το «Η ύπαρξη και η ομαλότητα του Navier-Stokes» https://el.mechanicalicon.com/c100-297 Λέτε ο Γιωτόπουλος να διεκδικήσει και το οικονομικό έπαθλο;
Διαβάζουμε παράλληλα στο βιβλίο: «Στις αρχές του 19ου αιώνα, όλα τα θέματα που είχε αφήσει ανοιχτά ο Φερμά, όλα όσα είχε διατυπώσει ως εικασίες και όλα όσα είχαν ημιτελείς αποδείξεις, είχαν κλείσει. Όλα εκτός από ένα! Μόνη παρέμενε ακλόνητη η εικασία του 1637 σχετικά με το άθροισμα δύο νιοστών δυνάμεων. Αποφάσισαν να την ονομάσουν το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά (ΤΘΦ)… Όσο ο πρόβλημα αντιστεκόταν τόσο αποκτούσε φήμη. Στα 1816, η Ακαδημία των Επιστημών αποφάσισε να θεσπίσει ένα βραβείο για να ανταμείψει εκείνο που θα κατάφερνε να το λύσει. Σαράντα χρόνια αργότερα, το πρόβλημα δεν είχε λυθεί. Η Ακαδημία θέσπισε ένα δεύτερο βραβείο, που αυτή τη φορά συνοδευόταν από ένα χρυσό μετάλλιο και το σεβαστό ποσό των 3.000 φράγκων. Το βραβείο απονεμήθηκε στον Ερνστ Κούμερ.»
Δυσκολευόμαστε, είναι αλήθεια, εμείς οι «κοινοί θνητοί», να παρακολουθήσουμε τις μαθηματικές σκέψεις και αναλύσεις. Ρωτάω εσένα… το φιλόσοφο. Διότι από την αρχαιότητα η σχέση φιλοσοφίας και μαθηματικών ήταν πάρα πολύ στενή… Και ο όρος ΑΔΥΝΑΤΟ είναι μαθηματικός… όπως ο περίφημος «τετραγωνισμός του κύκλου»