Όταν κάποια παλαιά έθιμα τα μεταφέρουμε σε χρόνο και σε τόπο αυτούσια ή προσπαθούμε να τα μεταφέρουμε αυτούσια το αποτέλεσμα είναι: Η κακογουστιά ή επί το ελληνικότερο: Το Καρακίτς.
Το να γιορτάζουμε τις αποκριές μόνο ανάβοντας μπουμπούνες άντε να τρώμε και κανένα σουβλάκι και να κοιταζόμαστε δεν είναι πνευματικός και πολιτισμικός πλούτος, μόνο πολιτισμική ένδεια δείχνει. Επίσης σε έναν τόπο όπως είναι το Μανιάκι, που πάσχει από έλλειψη πράσινου και δένδρων είναι εγκληματικό κάποιοι ΄΄πολιτιστικοί σύλλογοι’’ ή ΄΄φιλοπροοδευτικοί΄΄ ( Από βαρύγδουπους τίτλους άλλο τίποτα) ή όπως αλλιώς λέγονται να κόβουν τα κέδρα για να τα κάψουν και έτσι να διασκεδάσουν και να νομίζουν ότι προσφέρουν πολιτισμό.
Όπως φαίνεται και στην μία φωτογραφία σε κάποιες γειτονιές οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους να μαζεύουν παλιά λάστιχα αυτοκινήτων και τα στοιβάζουν για να τα κάψουν ενώ αυτοί με τα παιδιά στέκονται κοντά στην φωτιά και εισπνέουν τα παράγωγα της καύσης των ελαστικών και βρωμάει η γειτονιά για πολλές μέρες μετά. Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν ότι με το να καίνε τα λάστιχα αυτά κάνουν ζημιά στην υγεία τους την ίδια και γενικότερα στο περιβάλλον;
Θα ήταν πιο δημιουργικό με ορμητήριο την παράδοση προσαρμόζοντάς την στα σημερινά δεδομένα, χρόνου και τόπου να βάζαμε την φαντασία μας και να γιορτάζουμε τις αποκριές δημιουργώντας πολιτισμό και όχι αναμασώντας τα παλαιότερα. Με κακόγουστο τρόπο και μόνο.
Μήπως το δασαρχείο και οι δήμοι θα έπρεπε να αναλάβουν κάποιες πρωτοβουλίες ενημέρωσης ακόμη και απαγόρευσης κοπής κέδρων ή όποιων άλλων δένδρων; Δεν ζούμε πλέον στα ορεινά χωριά όπου τα δάση αφθονούν. Οι δήμοι και όποιοι άλλοι υπεύθυνοι , αν υπάρχουν σε αυτήν την χώρα τέτοιοι, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενημέρωσης για την καύση των ελαστικών αυτοκινήτων.