ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ, ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΑΙ «ΕΙΡΗΝΙΚΑ»

Η πολεμική, όμως, εφαρμογή της πυρηνικής ενέργειας κόστισε τη ζωή και σε χιλιάδες στρατιώτες και πολίτες, που χρησιμοποιήθηκαν με κυνικό τρόπο ως πειραματόζωα στις πυρηνικές δοκιμές των αμερικανικών, σοβιετικών, βρετανικών και γαλλικών στρατιωτικών μηχανών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Πυρηνικά απόβλητα χρησιμοποιήθηκαν, επίσης, σε οπλικά συστήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου (τεθωρακισμένα, βλήματα, ελικόπτερα) αποτελώντας μια θανάσιμη απειλή για τους στρατιώτες που τα χρησιμοποίησαν σε στρατιωτικές δοκιμές ή στο πεδίο της μάχης (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν) και πολύ περισσότερο για τους πολίτες κοντά σε πεδία δοκιμών ή πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων που έτυχε να εκτεθούν στα εξαιρετικά τοξικά στοιχεία που παραμένουν στο έδαφος ή περνούν στη τροφική αλυσίδα και στο νερό.

Παρά τις διάφορες διεθνείς Συμφωνίες για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων, ένας μικρός αριθμός χωρών διαθέτουν ακόμα τόσα πυρηνικά όπλα που θα μπορούσαν να κάνουν σκόνη πολλούς πλανήτες σαν τη Γη. Ο υπαρκτός κίνδυνος από την ύπαρξη ή την πιθανότητα ύπαρξης πυρηνικών όπλων χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για μονομερείς επεμβάσεις ή απειλές (αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ, βομβαρδισμός των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράκ από το Ισραήλ, ένταση με Ιράν και Β. Κορέα λόγω των πυρηνικών προγραμμάτων τους). ¶λλοτε, όμως, αποσιωπάται πλήρως ο κίνδυνος, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Ισραήλ που κατέχει δεκάδες πυρηνικά όπλα και όχι μόνο αρνιέται οποιονδήποτε έλεγχο από διεθνείς οργανισμούς, αλλά και απήγαγε στην Ιταλία και φυλάκισε για πολλά χρόνια τον επιστήμονα Βανούνου, που αποκάλυψε στοιχεία για το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Στο «ειρηνικό» πεδίο η πυρηνική ενέργεια αποδείχτηκε εξίσου επικίνδυνη με την πολεμική εφαρμογή της:
– Ατέλειωτη σειρά ατυχημάτων και «περιστατικών» ακόμα και στους πιο εξελιγμένους αντιδραστήρες (χαρακτηριστική η περίπτωση του γαλλικού Σούπερ Φένιξ, που αν και εθεωρείτο το καμάρι της πυρηνικής βιομηχανίας δεν μπόρεσε να λειτουργήσει λόγω συνεχών προβλημάτων). Η έκρηξη στο Τσερνομπίλ δεν ήταν μόνο ένα σοβαρό πλήγμα στην πυρηνική βιομηχανία αλλά και η αιτία θανάτου ή σοβαρών ασθενειών για χιλιάδες ανθρώπους (ιδιαίτερα σε παιδιά και σε όσους εργάστηκαν εν αγνοία τους και χωρίς μέσα προστασίας για να περιορίσουν τη διαρροή ραδιενέργειας από το αντιδραστήρα).
– Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες παραμένουν σοβαρή απειλή ακόμα και μετά το κλείσιμό τους, αφού ολόκληρη η εγκατάσταση μετατρέπεται σε πυρηνικό απόβλητο.
– Τεράστιες ποσότητες πυρηνικών αποβλήτων (μεταξύ των οποίων και πυρηνικοί αντιδραστήρες πυρηνοκίνητων σοβιετικών και ρωσικών υποβρυχίων) βρίσκονται στο βυθό της θάλασσας (Ατλαντικός, Β. Θάλασσα, θάλασσα Ιαπωνίας κλπ).
– Τεράστιες, επίσης, ποσότητες πυρηνικών θάβονται σε «ειδικούς» χώρους και θα παραμείνουν εκεί για δεκάδες ή και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, απαίσια κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Δε είναι, όμως, λίγες οι περιπτώσεις που πυρηνικά έχουν απορριφθεί παράνομα σε εδάφη χωρών, που είτε είχαν άγνοια (Αφρική) ή βρίσκονταν σε εμφύλια σύγκρουση (Λίβανος).

Η συμφωνία που πέτυχαν οι Γερμανοί Πράσινοι και το πράσινο κίνημα (θέτοντάς τον ως έναν από τους όρους για τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση συνεργασίας) για τη έξοδο της Γερμανίας από τη πυρηνική εποχή με το οριστικό κλείσιμο όλων των πυρηνικών εργοστασίων αποδεικνύει ότι ο αντιπυρηνικός αγώνας παραμένει επίκαιρος και μπορεί να έχει αποτελέσματα. Είναι σημαντικό να διατηρούμε πάντα στην επικαιρότητα το σύνθημα «καλύτερα ενεργοί παρά ραδιενεργοί», σε μια εποχή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να επιδοτεί την πυρηνική ενέργεια (απόφαση για χρηματοδότηση με 23.000.000 Ευρώ της κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου στη Ρουμανία, Τσέρνα Βόδα), ενώ η πυρηνική βιομηχανία αντεπιτίθεται για να κερδίσει πίσω το χαμένο έδαφος χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τους πραγματικούς κινδύνους από την αποσταθεροποίηση του παγκόσμιου κλίματος.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ και το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα αγωνίζονται σταθερά για:
– Την πλήρη έξοδο από τη πυρηνική εποχή και το οριστικό πέρασμα στη εποχή της ανανεώσιμης ενέργειας (ηλιακή, αιολική, βιοκαύσιμα) που είναι η μόνη σύγχρονη απάντηση στον εφιάλτη και της πυρηνικής ενέργειας και της ανατροπής του παγκόσμιου κλίματος.
– Την καταστροφή των πυρηνικών όπλων στο σύνολο τους και όχι με επιλεκτικό τρόπο, μια και είτε είναι κορεάτικα, είτε αμερικάνικα, ρώσικα, ιρανικά, βρετανικά ή ισραηλινά, είναι εξίσου επικίνδυνα.
– Απαγόρευση της παραγωγής, εμπορίας και χρήσης όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου.
– Απόσυρση όλου του σχετικού εξοπλισμού από τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και υιοθέτηση νομοθετικής ρύθμισης, που θα απαγορεύει την αγορά στο μέλλον εξοπλισμού απεμπλουτισμένου ουρανίου (τεθωρακισμένα, ελικόπτερα, βλήματα, σκάφη κλπ).
– Έρευνες από ανεξάρτητους φορείς σε περιοχές όπου έχει γίνει εκτεταμένη χρήση οπλισμού απεμπλουτισμένου ουρανίου στη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων στη χώρα μας καθώς και περισυλλογή τυχόν άσκαστων βλημάτων από το βυθό της θάλασσας σε περιοχές που χρησιμοποιούνται ως πεδία βολής τέτοιου οπλισμού.
– Διεθνή και πολυεπίπεδη συνεργασία για αποτροπή της κατασκευής νέων πυρηνικών εγκαταστάσεων είτε στη Βουλγαρία (Μπέλενε), είτε στη Τουρκία (Ακούγιου), είτε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Η Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων