ΠΟΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑ;

Η υπόθεση του σχεδιαζόμενου εργοστασίου κατασκευής τούβλων, κεραμιδιών και ανακατασκευής σιδήρου στον Αποκόρωνα δεν αφορά μόνο το Δήμο Φρε. Η ρύπανση δεν έχει σύνορα και το ‘χει αποδείξει παλιότερα με το Τσέρνομπιλ (που επηρέασε όλη την Ευρώπη κι όχι μόνο) αλλά και με τους ρύπους από το νέφος της Αθήνας που φτάνουν ως τα Χανιά, σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες. Ό,τι βγαίνει από τις καμινάδες ενός εργοστασίου ταξιδεύει και στις γειτονικές περιοχές με τη βοήθεια του ανέμου. Συνεπώς θα υπάρξουν επιπτώσεις στην υγεία και την οικονομία και των γειτονικών περιοχών η οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον οικοτουρισμό, τις βιοκαλλιέργειες, την ανάδειξη παραδοσιακών οικισμών και μνημείων.

Κανείς βέβαια δε λέει ότι δεν χρειάζεται στο Ν. Χανίων εργοστάσιο κατασκευής τούβλων. Η δική μας διαφωνία αλλά και του Νομαρχιακού Συμβουλίου και άλλων φορέων είναι στο να χτιστεί στο συγκεκριμένο σημείο, διότι πρόκειται για περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους με σημαντικά μνημεία, παραδοσιακό διατηρητέο οικισμό και βιολογικές καλλιέργειες σε πολύ μικρή απόσταση. Τέτοια εργοστάσια πρέπει να χτίζονται σε χαρακτηρισμένες βιομηχανικές – βιοτεχνικές ζώνες (πάρκα) με όλα τα απαιτούμενα μέτρα περιορισμού της ρύπανσης κι ελέγχου από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Πολιτείας. Κι εδώ αναδύεται η ευθύνη της Πολιτείας που δεν έχει καθορίσει συγκεκριμένες τέτοιες περιοχές στο Ν. Χανίων. Έχουν μάλιστα σοβαρότατη ευθύνη κι εκείνοι οι «αρμόδιοι που υπέδειξαν [στους επενδυτές] το συγκεκριμένο μέρος», ενώ η δουλειά τους ήταν να καθορίσουν επίσημα και με το νόμο συγκεκριμένες βιομηχανικές περιοχές.

Το ερώτημα βέβαια που ανακύπτει είναι το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε για τον Αποκόρωνα. Η άναρχη δόμηση κι η καταστροφή που επιφέρει έχει ήδη καταγγελθεί από εμάς όσο και από το οικολογικό κίνημα και τους φορείς της περιοχής. Τα μέλη μας στον Αποκόρωνα συμμετείχαν τότε (θυμίζουμε την ημερίδα για την άναρχη δόμηση στον Αποκόρωνα) και τώρα υπερασπιζόμενα τόσο τα σπίτια τους όσο και το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον, χωρίς να λείψουν ποτέ από τους κοινωνικούς αγώνες για ένα καλύτερο αύριο. Είναι ευθύνη της Πολιτείας να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την άναρχη δόμηση και τη ρύπανση τόσο στον Αποκόρωνα όσο και στον υπόλοιπο Νομό..

Αλλά ούτε και οι χίμαιρες των «υδάτινων πάρκων» είναι λύση. Είναι τραγικό σε μια περιοχή που διψάει γιατί δεν έχει ακόμα λυθεί το πρόβλημα της ύδρευσης με καθαρό πόσιμο νερό (π.χ. Δ. Βάμου) να μιλάμε για «υδάτινα πάρκα» όπου θα πλατσουρίζουν στα νερά τουρίστες, τη στιγμή που λίγα χιλιόμετρα παρακάτω υπάρχουν οι εξαίσιες παραλίες του Αποκόρωνα. Τώρα για το πόσο επιτυχημένη και οικονομικά είναι η επένδυση στη «Λιμνούπολη» και το πόσες θέσεις εργασίας για ντόπιους δημιούργησε, να μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε.

Δεν ξέρουμε τι εννοούν κάποιοι πίσω από τις λέξεις «ήπια τουριστική αξιοποίηση της ρίζας των Λευκών Ορέων». Γιατί ήδη υπάρχει μια ήπιου τύπου οικοτουριστική ανάπτυξη σε αρκετά σημεία της περιοχής του ορεινού Αποκόρωνα με ανάδειξη παραδοσιακών οικισμών, αναστηλώσεις σπιτιών, βιοκαλλιέργειες, σεβασμό της φύσης και του πολιτισμού του τόπου. Αυτή είναι η πραγματική εναλλακτική λύση για τον Αποκόρωνα αλλά και για τη διατήρηση του πληθυσμού, της φύσης, των μνημείων και του πολιτισμού της ορεινής Κρήτης.

Έκπληξη ακόμη μας προκαλεί η στάση του τηλεοπτικού σταθμού «ΚΥΔΩΝ» που έχει εντελώς εξαφανίσει την άλλη άποψη, εκείνων που αντιτίθενται στη δημιουργία της μονάδας αυτής στο συγκεκριμένο σημείο. Η φίμωση της άλλης άποψης είναι μια στάση που ανήκει σε άλλες εποχές κι όχι στον 21ο αιώνα.
Εν έτει 2005, δεν μπορεί οι θέσεις εργασίας να προβάλλονται ως πρόσχημα άναρχης ανάπτυξης και καταστροφής της φύσης. Μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας με προστασία της φύσης και ο Αποκόρωνας το ‘χει ήδη αποδείξει.

Η οικολογία δεν είναι μόδα, είναι τρόπος ζωής και ανάγκη των καιρών.