Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να πούμε ένα πράγμα, το ίδιο πράγμα, κι άλλοι τόσοι για να «ακούσουμε» αυτό που ο άλλος μας λέει. Όμως στην πράξη είναι φανερό πως η απλούστατη καθημερινή διαδικασία το «λέω κάτι σε κάποιον» δεν είναι τόσο απλή. Πώς να το πεις για να το καταλάβει, αν το καταλάβει, κι αν δεν το καταλάβει… Πόσο μάλλον το «αγωνίσου μόνος σου». Ο αγώνας ενός «καθημερινού» ανθρώπου είναι ένας καθημερινός «αγώνας» για αυτονόητα πράγματα∙ που όμως σήμερα πολλά από αυτά είναι τα ζητούμενα. Κάνοντας κύκλους η ζωή, μικρούς και μεγάλους γενικά, γίνεται διαρκώς πιο σύνθετη και πιο δύσκολα διαχειρίσιμη.
Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την ανάγκη να εκφράζεσαι «αγωνιστικά», όταν έχεις μεγαλώσει μέσα στον μεταπολιτευτικό κλίμα της αριστεράς. Μιας αριστεράς με οράματα και αρχές. Και όταν όλα κατέρρευσαν, η χρόνια αναζήτηση τελικά οδήγησε στην ριζοσπαστική μαχόμενη κινηματική οικολογία, ως μια προοδευτική πολιτική πρόταση στην εποχή που διανύουμε. Είναι δύσκολο σήμερα να λες πως προσπαθώ ό,τι κάνω να υπακούει στις αναλλοίωτες αξίες της ζωής. Κυρίως στον αυτοσεβασμό, αλλά και στον σεβασμό των άλλων με άξονα την οικογένεια, που είναι και ο πυρήνας της κοινωνίας και της ζωής. Σεβασμό στη φύση και στα όντα της, σεβασμό στο περιβάλλον ως κριτήριο ηθικής. Κυρίως η φύση διδάσκει και η επαφή μαζί της είναι «ερωτική». Γι’ αυτό και η τακτική επίσκεψη στη φύση, με όποιο τρόπο, είναι το καλύτερο υποκατάστατο.
Τελικά στη σημερινή πολύπλευρη κρίση, κρίση κοινωνική, κρίση περιβαλλοντική, κρίση αξιών με παρενέργειες οικονομικές, αυτό που έχει κανείς να αντιτάξει είναι η στάση ζωής. Είναι η επαναφορά στο προσκήνιο όλων αυτών των αξιών. Κυρίως όμως της ανθρώπινης αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και του αλληλοσεβασμού. O άνθρωπος «ρουφά» από το περιβάλλον ζωή. Είναι ανάγκη να επαναφέρει την «τέχνη» της καλλιέργειας, να προσπαθήσει να δημιουργήσει προϋποθέσεις αυτάρκειας, να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του στον πλανήτη, να αλλάξει τις καθημερινές του ανάγκες, να ανατρέψει το καταναλωτικό μοντέλο και φυσικά το παραγωγικό μοντέλο, δημιουργώντας ένα άλλο κοινωνικό περιβάλλον. Κεντρική σκέψη, η πρωτοβουλία και η αυτενέργεια και ο αναντικατάστατος ενεργός ρόλος του πολίτη.
Ανάμεσα σε όλα αυτά ας μην αποκηρύξουμε ποτέ την αγάπη -Παγκόσμια Ημέρα της Αγάπης σήμερα- ας μην αποκηρύξουμε την περιπέτεια, την αναζήτηση∙ τον έρωτα, τη δουλειά, τη γνώση. Η ζωή είναι μια υπέροχη περιπέτεια και η ευτυχία είναι το αληθινό μας πεπρωμένο. Γι’ αυτό προσπαθήστε να είστε ο εαυτός σας, χαρούμενοι και περήφανοι!