Αυτό το άγαλμα είναι ο “Αλιόσα” στην πόλη Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη) της Βουλγαρίας.
[Στην Σόφια και στην Φιλιππούπολη βρεθήκαμε αυτές τις μέρες με τη Βάσω σε ένα τουριστικό πενθήμερο με το αυτοκίνητο, μπαίνοντας από τον Προμαχώνα και επιστρέφοντας από την Νυμφαία της Κομοτηνής.]
Ο Αλιόσα είναι ένα άγαλμα 11,5 μέτρων ύψους από γρανίτη, που αναπαριστά τον Σοβιετικό στρατιώτη που πολέμησε για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον Άξονα κατά τον Β’Π.Π.
Τον Αλιόσα επιχείρησαν τρεις φορές να τον μεταφέρουν ή να τον γκρεμίσουν. Μία φορά το 1989, μία φορά το 1993 και μία φορά το 1996. Και τις τρεις φορές υπήρξαν αντιδράσεις από κατοίκους της πόλης και ενώσεις βετεράνων του Β’Π.Π. (παρτιζάνων και στρατιωτών που πολέμησαν στο διάστημα Σεπτεμβρίου 1944 – Μάη 1945 όταν η Βουλγαρία είχε περάσει στο αντιφασιστικό στρατόπεδο). Γύρω από τον Αλιόσα σχηματίστηκαν ανθρώπινες αλυσίδες υπεράσπισης, πλέχτηκε μία τεράστια “Μάρτενιτσα” (το “μαρτάκι” που λέμε εμείς, σύμβολο υγείας και δύναμης), υπογράφηκαν ψηφίσματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης. Και τελικά ο Αλιόσα επιβίωσε, ώστε το 2007 να εορταστούν επίσημα από τον Δήμο Πλόβντιβ τα 50 χρόνια από την ανέγερσή του και δικαστήριο της πόλης να εκδώσει απόφαση σύμφωνα με την οποία δεν δύναται να κατεδαφιστεί, αφού αποτελεί μνημείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Αλιόσα φτιάχτηκε στα πρότυπα μιας φωτογραφίας ενός πραγματικού στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού, του Αλεκσέι Ιβάνοβιτς Σκουρλάτοφ, μέλους της 3ης Ουκρανικής Στρατιάς. Ο Σκουρλάτοφ ήταν αρχικά στο τάγμα τυφεκιοφόρων σκιέρ, αλλά μετά από τραυματισμό σε μάχη μεταφέρθηκε στο τμήμα τηλεπικοινωνιών. Ήταν ο άνθρωπος που αποκατάστησε τις τηλεπικοινωνίες στο Πλόβντιβ μετά την είσοδο του Κόκκινου Στρατού. Εκεί έγινε φίλος με έναν Βούλγαρο εργαζόμενο στις τηλεπικοινωνίες, ο οποίος και παρέδωσε τη φωτογραφία του στον γλύπτη Βασίλ Ραντοσλάβοφ.
“Αλιόσα” είναι το χαϊδευτικό όνομα του Αλεκσέι στα ρώσικα.
Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν στις 5 Νοεμβρίου 1957.
πηγή: Τα Δικά μας Βαλκάνια