Το κύριο χαρακτηριστικό του συστήματος της κερδοσκοπίας είναι η δημιουργία διεφθαρμένων
Πολλοί είναι αυτοί που τον «άριστο κρατικοδίαιτο αντικρατιστή» τον θεωρούν ως «απαραίτητο», γιατί κάποιος πρέπει να έχει τις «χρήσιμες» και έξυπνες γνώσεις, που, ναι μεν, να οδηγούν στην αμφισβήτηση της δικής του ιδεολογικής βάσης -δεν μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερος και «κρατιστής», να τα παίρνει από το κράτος!- αλλά όμως να μπορεί και να το κρύψει. Πρέπει να μπορεί να «παίζει παιχνίδι», να εξυπηρετεί κοντόφθαλμα συμφέροντα/ρουσφέτια, να «αγνοεί» εκείνο και «να μην αναφέρει» το άλλο, να ρίχνει «στάχτη στα μάτια» με μεγάλα λόγια, να κάνει τις δικές του μπάζες και τα δικά του μασούρια και τελικά να οδηγεί τα πράγματα στη δημιουργία διεφθαρμένων. Γιατί αυτός είναι ο στόχος του «συστήματος», που λέμε πάντα: Η δημιουργία στρατιών διεφθαρμένων του «όλοι μαζί τα φάγαμε». «Και η διαφθορά φτάνει στα όρια της, όταν οι μετέχοντες δεν γνωρίζουν καν ότι είναι διεφθαρμένοι»*
Το δυσάρεστο και επικίνδυνο βέβαια είναι ότι δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα όραμα για το μέλλον, που να μην μοιάζει με ουτοπία. Το «παιχνίδι» είναι βραχυπρόθεσμο και εξαντλείται σε μικροεπεμβάσεις. Αυτό δείχνει η ζωή.
Η αντίσταση σ’ αυτό το σύστημα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Καμιά φορά το να κάνεις αντίσταση είναι κάτι σαν περιθώριο και αναχωρητισμός. Η επιστροφή όμως στην συζήτηση και στην αναζήτηση είναι πλέον αναγκαιότητα. Αναγκαιότητα είναι να ξαναρχίσουμε να διαβάζουμε, να σκεπτόμαστε, να επιβεβαιώνουμε και να επικαιροποιούμε την αξία των ιδεών, που σαρώθηκαν στις μέρες µας σαν να είναι ασήμαντες.
* Alain Deneault, διδάσκει κριτική σκέψη στις πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και είναι διευθυντής προγράμματος στο Διεθνές Ινστιτούτο Φιλοσοφίας στο Παρίσι.
Στέφανος Σταμέλλος