ΤΟ ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΝΕΤΟΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΙΠΟΤΑ;
Η Κίνα πιέζει την Ελλάδα, η οποία βιώνει μια μόνιμη (οικονομική, θεσμική και ηθική) κρίση τα τελευταία χρόνια και:
1ον ) ενοικιάζει από αυτή το μεγαλύτερο λιμάνι της (του Πειραιά), για πάνω από 30 χρόνια, από το οποίο στην ουσία η ίδια θα μπορεί να διακινεί στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, τα φτηνά της προϊόντα- με αποτέλεσμα, την ακόμη μεγαλύτερη παραγωγική και εμπορική συρρίκνωση της χώρας μας.
2ον) Ήδη εδώ και μια δεκαετία η Κίνα ανοίγει εκατοντάδες δικά της εμπορικά καταστήματα στην Ελλάδα, κάτω από ένα αδιευκρίνιστο νομικό και οικονομικό καθεστώς (πράγμα για το οποίο και το Εμπορικό Επιμελητήριο της Καλαμάτας διαμαρτύρεται έντονα, αλλά δυστυχώς δεν παίρνει καμία απάντηση επί της ουσίας και από το Δήμαρχο Καλαμάτας και από τη ΝΑ Μεσσηνίας).
3ον) Επίσης εντελώς παράνομα, η Κίνα κάνει εξαγωγή του πληθυσμού της και στη χώρα μας, και προωθεί την εμπορική της δραστηριότητα –με επιθετικό και παράνομο πάλι τρόπο – και στο πιο μικρό χωριό και στον πιο απομονωμένο άνθρωπο, μέσω αναρίθμητων μικροπωλητών.
4ον ) Έχει βλέψεις και για άλλα λιμάνια της χώρας μας.
• Ο κ. Καραμανλής είχε μιλήσει για ιδιωτικοποιήσεις: Ακόμη λοιπόν και με τη λογική του, έχει κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό, γιατί δεν «παραχωρεί» το λιμάνι του Πειραιά σε ιδιώτες, αλλά στο Κινεζικό κράτος. Νομικά και Πολιτικά έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό;
• Έχει συνυπολογίσει τις συνέπειες, του να ενοικιάζεις το βασικό σου λιμάνι στο μεγαλύτερο κράτος του κόσμου; Πώς θα μπορέσεις σε μια διαφωνία να βρεις το δίκαιό σου; Η Κίνα δεν είναι ένα δημοκρατικό κράτος και σχεδόν τα επόμενα χρόνια δεν θα μπορεί κανείς να τα βάλει μαζί της, γιατί θα είναι το ισχυρότερο κράτος του κόσμου.
• Πώς θα την εμποδίσεις να εισάγει στη χώρα μας όσα εμπορεύματα θέλει, όσο πληθυσμό θέλει και να ανοίξει όσα εμπορικά καταστήματα θέλει; Από πού; Από το λιμάνι της; Πόσο απέχει αυτό, από τη φράση: «Από το σπίτι μου»;
• Αν τα τελευταία χρόνια κάνει συνεχώς εξαγωγή στη χώρα μας πληθυσμό με αυξητικές τάσεις, αύριο ποιος θα της επιβάλει ένα όριο;
• Αν σήμερα ανοίγει όσα μαγαζιά θέλει, αύριο ποιος θα την εμποδίσει να επεκταθεί σε κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα;
• Σήμερα (πχ το έτος 2008), ήδη εισάγουμε προϊόντα –με νόμιμο τρόπο- από την Κίνα της τάξεως των 2δις και 374,2εκατομμυριων ευρώ, ενώ εξάγουμε προς αυτήν προϊόντα της τάξεως των 46,9 εκατομμύρια ευρώ μόνο. (Στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδος-που δίδονται στην ανακοίνωση του Εμπορικού Επιμελητηρίου Καλαμάτας, της 05 8 9). Οι Κινέζοι θα πρέπει κυριολεκτικά να είναι ξετρελαμένοι μαζί μας.
• Πώς πρέπει άραγε, να νιώθουν επί πλέον, όταν κινούνται τόσο ελεύθερα στη χώρα μας, ως κράτος εν κράτει;
• Αν ήδη η Κίνα από το 2007, αγοράζει εκατομμύρια στρέμματα γης, επειδή υποφέρει από λειψυδρία και προκειμένου να αντιμετωπίσει το επισιτιστικό πρόβλημά της, στο Καζαχστάν, στο Σουδάν και στις Φιλιππίνες (ΤΟ ΒΗΜΑ, 21 2 9) – πώς θα αντιμετωπίσουμε την πιθανή βουλιμία της να αγοράσει τη μισή ή ολόκληρη την Ελλάδα, που για αυτήν το κόστος είναι κάτι το ασήμαντο; Ποιος αντιμονοπωλιακός ή ποιος αντιφεουδαρχικός νόμος υπάρχει για να την εμποδίσει;
Ζούμε σε μια χώρα που βασιλεύει η αδιαφάνεια, η σιωπή της εξουσίας και το κάθε είδους ξεπούλημα. Είναι δύσκολο να πάρει κανείς μια απάντηση. Το καθεστώς στο οποίο ζούμε, προσομοιάζει μάλλον με εκείνο ενός τριτοκοσμικού «κράτους». Νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, επειδή γνωρίζουμε ότι έχουμε πια χρεοκοπήσει, ενώ πλέον και η ίδια η κυβέρνηση το ομολογεί και δια της πράξης της παραιτήσεώς της.
Μαζί με την ελπίδα που πρέπει μια νέα κυβέρνηση να εμφυσήσει στα λαό, πρέπει να πάρει και ορισμένα μέτρα: Πχ να ξαναπάρει το λιμάνι του Πειραιά από τους Κινέζους, όσο είναι καιρός. Να επιβάλει στα εισαγόμενα προϊόντα φόρο, πχ φόρο ανακύκλωσης (αν πρόκειται για πλαστικά καρκινογόνα, τοξικά κλπ ) και φόρο περιβαλλοντικό. Επίσης να επιβάλλει μια άλλη σειρά εμποδίων του τύπου: Τα εισαγόμενα πρέπει να έχουν διεθνείς προδιαγραφές και πιστοποίηση από έγκυρους διεθνείς οργανισμούς και όσον αφορά στη ποιότητα των προϊόντων αυτών και όσον αφορά στη βιώσιμη διαχείριση των πόρων, απ` όπου προέρχονται και όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Διαφορετικά δεν πρόκειται για εμπόριο, αλλά για μια ληστρική εκμετάλλευση πχ της ελληνικής οικονομίας, των χωρών απ` όπου η Κίνα αποσπά τις πρώτες ύλες και των εργαζομένων είτε στις τρίτες χώρες είτε και στην ίδια της τη χώρα. Το εμπόριο αυτού του τύπου εξαντλεί τάχιστα τις πρώτες ύλες όλου του πλανήτη, από πχ τα δάση και τα μέταλλα της Ασίας και της Αφρικής, μέχρι της Σιβηρίας και της Βραζιλίας.
«Υπολογίζεται ότι περίπου 800 κινέζικες εταιρίες δραστηριοποιούνται σε 36 αφρικανικές χώρες, και η Αφρική θα πρέπει να θεωρείται πια de facto αποικία της Κίνας», γράφει το άρθρο του «Κ» της Καθημερινής, Φεβρουάριος 2009, με τίτλο: ΅Πώς η Κίνα «κατακτά» την ΑφρικήΆ
Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την αδικία.
Όσο για τους Βυζαντινούς, ούτε μετά την ήττα στο Ματζικέρτ (1071) κατάλαβαν τι θα σήμαινε αυτό για την τύχη της Μ. Ασίας, ούτε, όταν παρέδιδαν το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης στους Βενετούς(1082), είχαν σκεφτεί τι θα σήμαινε αυτό για την τύχη ολόκληρου του κράτους τους.
Καλαμάτα 19 92009 Γιάννης Μαστοράκης