“Το σύνδρομο της Στοκχόλμης” και οι εκλογές

Προβληματίζομαι αν ο Έλληνας ψηφοφόρος -λέω για τον Έλληνα, γιατί δεν μπορώ να υποστηρίξω το ίδιο για τους ψηφοφόρους άλλων χωρών- χρειάζεται ψυχολογική ανάλυση. Είμαι πεπεισμένος όμως ότι διακατέχεται από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Διαβάζω ότι το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι (εδώ ψηφοφόροι) εκφράζουν συμπάθεια (εδώ όχι μόνο συμπάθεια, αλλά δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης) και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους (εδώ κόμματα που ταυτίζονται με τα μεγάλα συμφέροντα και τους μηχανισμούς συμφερόντων), μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς (εδώ σημερινή εξουσία).

Αυτά τα συναισθήματα του Έλληνα ψηφοφόρου μπορούμε εμείς κάποιοι να τα θεωρούμε παράλογα, μέσα από το πρίσμα των οικονομικών και κοινωνικών στοιχείων και των κινδύνων που διαμορφώνονται για το μέλλον, αλλά δεν παύει τοι γεγονός αυτό να αποτελεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο ευρείας ανάλυσης.

Ο Μαρξ βέβαια, με τη δική του κοινωνικοοικονομική ανάλυση και θεωρία, έλεγε πως όσο βαθαίνουν στην κοινωνία η φτώχεια και η εξαθλίωση και οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις, όσο μεγαλώνει το χάσμα φτωχών και πλουσίων με λίγα λόγια, τόσο μεγαλώνει η συντηρητικοποίηση των μαζών και η απώλεια διάθεσης για αντίδραση και ελπίδα. Γι’ αυτό, αν θέλετε, το «σύστημα» επιδιώκει να κρατάει τις μεγάλες μάζες στα όρια της επιβίωσης, καλλιεργώντας φοβίες, τρομοκρατώντας και απειλώντας έμμεσα και άμεσα με διάφορες αιτίες, εργαλειοποιώντας τον πόλεμο, την κλιματική αλλαγή κλπ. Σύμφωνα με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, ο θύτης ασκεί απόλυτη εξουσία στο θύμα μέσα από το φόβο. Να λοιπόν…

Αποτέλεσμα όλων αυτών, που προσπαθώ με όσο γίνεται λίγα λόγια να περιγράψω, είναι η ταύτιση της κοσμοαντίληψης και της ιδεολογικής θεωρίας των ανέργων, των ανθρώπων του μόχθου και της φτώχειας, με τους έχοντες και κατέχοντες, τους ανθρώπους των βιλών και παλατιών, τους ανθρώπους των ιδιωτικών σκαφών, αεροσκαφών και ελικοπτέρων, του πλούτου και της χλιδής, της Μυκόνου και των ιδιωτικών νησιών.

Σύμφωνα με τα ευρήματα επιστημονικών μελετών, 27% των θυμάτων απαγωγής αναπτύσσουν συμπάθεια, προς τον απαγωγέα τους κατά το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Ναι, εδώ είναι παραπάνω, αλλά μην ξεχνάμε και τον ρόλο των ΜΜΕ, που κάνουν το μαύρο άσπρο κάθε στιγμή…

Καλό βόλι…

Αδελφοί Κατσιμίχα “Το σύνδρομο της Στοκχόλμης”

https://www.youtube.com/watch?v=B7gCppor004

Τώρα που φεύγουνε, τώρα που φεύγουνε
τώρα που φεύγουν οι κακοί και θα `ρθουν οι εντάξει
τώρα που θα μας έχουνε `’μη βρέξει και μη στάξει”
τώρα που το γαϊδούρι θα πετάξει…

και εν τω μεταξύ, κυλάει η ζωή
κι οι πλούσιοι πιο πλούσιοι
και οι φτωχοί φτωχότεροι,
καταχρεωμένοι, τελείως τρελαμένοι,
ποδοπατημένοι, λεηλατημένοι
δε νιώθουνε γιατί… δε νιώθουνε γιατί…

Περνάω από το Σύνταγμα και καταθέτω νοερά
εις το μνημείο του αιωνίως εξαπατημένου
μπαίνω στο άδειο παραβάν και βγαίνω μ’ ένα φάκελο κενό
και πριν με πάρει ο ύπνος σκέφτομαι κρυφά
γιατί ψηφίζουν οι φτωχοί αυτούς που τους πηδάνε
κι ύστερα βγαίνουν με πανό και λενε πως πεινάνε
βγαίνουν ζητάνε χίλια δυο, και παίρνουν ό,τι κάτσει
η εξουσία χασκογελά και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι
η εξουσία χασκογελά και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι…

…γιούπι !..

και εν τω μεταξύ, κυλάει η ζωή
κι οι πλούσιοι πιο πλούσιοι
και οι φτωχοί φτωχότεροι,
καταχρεωμένοι, τελείως τρελαμένοι,
ποδοπατημένοι, λεηλατημένοι,
δε νιώθουνε γιατί….δε νιώθουνε γιατί…
και εν τω μεταξύ, κυλάει η ζωή…