Το τέλος του 5νθημέρου 40ωρου – επιστροφή στον Μεσαίωνα

Τέρμα πια το πενθήμερο 40ωρο και με τον νόμο∙ κι αυτό το λένε «μεταρρύθμιση». Το πενθήμερο καθιερώθηκε αρχικά στις 3 Μαρτίου 1980 για το δημόσιο και στις 30 Μαρτίου 1983 για τον ιδιωτικό τομέα. Ήταν μια κατάκτηση των εργαζομένων και της κοινωνίας γενικότερα, με τις αντιδράσεις και τότε της εργοδοσίας. Θυμάμαι τις πρώτες ηρωικές εκείνες μέρες της εφαρμογής του, όταν το Συνδικάτο Οικοδόμων πήγαινε τα Σαββατοκύριακα στις οικοδομές και τα γιαπιά για έλεγχο και έστελνε στον εισαγγελέα για παράνομη εργασία.

Σαράντα χρόνια μετά επιστρέφουμε στον μεσαίωνα των εργατικών συνθηκών, χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές αντιδράσεις∙ στα μουλωχτά θα έλεγα, φορτώνοντας κι άλλη βαρβαρότητα στους ώμους των ανθρώπων του μεροκάματου. Δεν είναι μόνο το άγχος της ανεργίας, η υποαπασχόληση, οι χαμηλές αμοιβές, τα ελαστικά ωράρια, οι εκβιασμοί των συνειδήσεων. Θα μου πείτε, τι μας λες τώρα…

Διαβάζουμε ότι πολλά εργοστάσια έχουν ήδη καθιερώσει το 6ήμερο https://www.powergame.gr/epichirisis/589632/exaimeri-ergasia-se-viomichanies-logo-elleipsis-prosopikou/. Ότι αυτό δήθεν γίνεται γιατί δεν βρίσκουν εργαζόμενους∙ και γίνεται φυσικά με την σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων… Λες και κάποιος ρωτάει τον εργαζόμενο ή ότι ο εργαζόμενος δεν θέλει να έχει ελεύθερο Σαββατοκύριακο να ξεκουραστεί, να δει τα παιδιά του, την οικογένειά του, είναι μαζοχιστής…

Μας κάνουν να ντρεπόμαστε που δεν γίναμε πλούσιοι… αλλά και να ντρεπόμαστε για όσα συμβαίνουν και που τα αφήνουμε να συμβαίνουν. Είναι όμως τόσα πολλά. Κι αυτό είναι ένα ακόμα, που δεν μπορώ να κάνω πια πολλά…και αφορά στην ποιότητα ζωής των παιδιών μας και των εγγονών μας.

«Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε». [Μολιέρος Γάλλος θεατρικός συγγραφέας]