Η δύναμη του πόθου όλα τα παρασέρνει
Δεν έκανα ποτέ τίποτα άλλο
Από το να περιμένω μπροστά στην κλειστή πόρτα
Της ελευθερίας
Στην διακριτική ευγένεια των ονείρων
Παγιδευμένος
Δεν έμαθα τίποτα παρά να κοιτάζω το δάσος
Ένιωσα την ψυχρότητα του χειμώνα μου
Αλλά νόμισα ότι σε άκουσα να τραγουδάς
Αυτές είναι οι στιγμές της συγκίνησης
Και σαν τον άνεμο, οι στιγμές ανεβαίνουν
Δεν κατεβαίνουν
Αυτό είναι το θαύμα της ελπίδας
Όλοι πρέπει να κρατηθούμε όρθιοι
Είναι το μυστήριο της βαρύτητας
Πάνω σ’ όλους μας πρέπει να πέσει λίγη βροχή
Λίγο δάκρυ
Αλλά αυτό είναι απλώς ένα σύννεφο
Θέλω να ξέρω, έχεις δει ποτέ να δακρύζει η βροχή;
[1.12.2024]