Και συ Στενά θε να ’σαι και Ποτάμι

…Περνάμε κάτω από το λούκι που έπεφταν παλιά -τότε- οι πέτρες από το λατομείο μαρμάρου του Ντζούνου και κολυμπώντας στις ανοιχτές βάθρες συνεχίζουμε απολαμβάνοντας το τοπίο. Συναντάμε τον μικρό καταρράκτη του ρέματος της Αγίας Παρασκευής με τα νερά του Κεφαλόβρυσου και του Γαλάζιου, εκεί που τότε ήταν το Γεφύρι του Κουμπογιάννη, και  συνεχίζουμε μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που συναντάει ο Λυσσάρης το Ποτάμι. Εδώ βγαίνουμε για να ανεβούμε στον Πλάτανο και στο σπίτι. «Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος», ο Αύγουστος δεν αστειεύεται και η ανηφόρα είναι μπροστά μας.

 

Τα Στενά και το Ποτάμι

 

Πλούσια η μνήμη – έχει να πληρώνει…

Και οδοιπορούνε οι στιγμές

οι βαφτισμένες σε τούτο το Ποτάμι

Γλυκιές θύμησες νοσταλγικές

Του χρόνου αστραπές

 

Ποτάμι και Στενά, με μαρμαρένιες βάθρες

Απ’ του χρόνου τη σκόνη γυαλισμένες

Παραλήρημα άγριας ομορφιάς

Νερό-διαμάντι, που αφρίζει

αέναη δροσιά 

 

Έχω εντός μου τ’ αργόσυρτό σου βουητό

Της γης ασίγαστη φωνή   

Αύρα δροσερή απ’ τον Μέγδοβα σταλμένη

Και το απαλό αγέρι από το Κάστρο 

Υπέροχο τραγούδι ευωδιαστό

 

Έχω το θολό το φουσκωμένο σου νερό

Μετά την καταιγίδα

Έχω του κουκάλογου το πέταγμα στα βράχια

Της μυθικής ναϊάδας το ερωτικό τραγούδι 

με τον έξαλλο αέρινο χορό

 

Στη Σάρα στο Πετράλωνο ο τζίτζικας να σκάει   

Πέτρα και φως κι ανταύγειες

του ήλιου αχτίδες σκόρπιες και τρελές

Κέδρα, φιλίκια και πουρνάρια

Πλατάνια και ιτιές

 

Στο επιβλητικό Μέγα Μελίσσι τ’ άγριο

Και τις ξύλινες πανάρχαιες σκαλωσιές

Των μελισσοτρυγητών τα ίχνη

Κρεμασμένοι μύθοι απ’ το Στεφάνι  

Βράχια στοιχειωμένα

 

Κατέβα ήλιε μου να σε φιλήσω

να ξεραθούν τα χείλη μου

Να πιώ απ’ την πηγή νερό

Να πιώ το Θειαφονέρι

και το ποτάμι ολόκληρο

 

Γιατί, ένα σχέδιο λάμπει εγγράφως πλουμιστό

Της χρωματιστής «ανάπτυξης» τα ξέφτια το στολίζουν

Στων λογής – λογής «σωτήρων» φυτεμένο το μυαλό

Και στης εξουσίας το τετράγωνο το σκοτεινό κεφάλι

Αφανέρωτα και μουλωχτά

 

Τι ξέρουν να πουν αυτοί για τα δικά μας τα Στενά;

Λόγια αόριστα και μασημένα…

Για κάποιο ρέμα με «ανεκμετάλλευτα» νερά

Που παρακάτω έτσι κι αλλιώς τα θέλουν να κυλάνε

Και πως μηδέποτε τα ψάρια μας υπήρχαν…

 

Αυτοί, να μελετούν δεν ξέρουν το Φαράγγι

Την άγρια φύση του γκρεμού, που αιώνια ανασαίνει

Από το χάρτη∙ χωρίς ποτέ τους να το δουν

Αγωγοί πολυεστέρα αντιδιαβρωτικοί να μπουν

σκυρόδεμα και σαρζανέτι

 

Γιατί τα χέλια χάθηκαν

από τον Μυλαύλακα στο Μύλο του Βασίλη;

Πού πήγαν τα μπριάνια και η άγρια η πέστροφα;

Γιατί το κουκάλογο χάθηκε απ’ τη Λαγκάδα

ποτέ δε θα μας πουν…

 

Εποχή αδυσώπητης της φύσης εκμετάλλευση

Άνθρωποι ακούνε δίχως να μιλούν
Άνθρωποι μιλούνε δίχως να ακούν

Και με τον ήχο της σιωπής
Κοιμάται η κοινωνία

 

Σ’ ένα όνειρο ανήσυχο μονάχος περπατώ
SOS-τε το Ποτάμι ακούω να φωνάζουν 

Το μουρμουρητό του άκουσε, θα μάθεις!
Δώσ’ μου το χέρι σου, θα πάμε!

Της σιωπής να σπάσουμε τον ήχο

Η σκέψη μου είναι πάντα εδώ

Αν ξανάρχιζα, εδώ πάλι θα ήμουν

Εγώ να σε λέω Ποτάμι∙ και Στενά

Κι εσύ να με λες αδερφό και φίλο

Μαζί, εσύ κι εγώ

 

Στην όχθη της ζωής αγκαλιασμένοι

Με τα οράματα της νιότης φορτωμένοι

Κι όταν των επενδυτών τα σχέδια ναυαγήσουν   

Οι πέστροφες στους καταρράκτες σου και πάλι θα χορεύουν

Και συ Στενά θε να ’σαι και Ποτάμι

 

[Ανοίγοντας μια παρένθεση, να πω ότι σήμερα στο Αγιατριαδίτικο εμφανίζονται στο χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας οκτώ Μικρά ΥδροΗλεκτρικά Εργοστάσια (ΜΥΗΕ), το ένα χαμηλά στον Άγιο Νικόλαο Δομιανών, λίγο πριν την εκβολή του στον Μέγδοβα, λειτουργεί ήδη. Διαβάζουμε στο http://www.e-ecology.gr: «Αναφορικά με το ΜΥΗΕ στο Αγιατριαδίτικο, πρώτον, σημειώθηκε σωρεία περιβαλλοντικών παραβάσεων, όπως αποτυπώθηκαν στην Έκθεση Ελέγχου των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που επενέβησαν κατόπιν καταγγελίας.» Και συνεχίζοντας: «Δεύτερον, το έργο κατασκευάζεται σε ρέμα, το οποίο στο Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων Δυτικής Ελλάδας συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των “προστατευόμενων Υδάτων Αναψυχής”, για τα οποία προβλέπεται αναστολή εγκατάστασης υδροηλεκτρικών μέχρι να νομοθετηθεί το θεσμικό τους πλαίσιο. Το σωστό είναι, πριν τρέξουμε μπροστά, να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να μάθουμε από τα λάθη μας και να διδαχθούμε από τη διεθνή εμπειρία και τα λάθη των άλλων πριν είναι πολύ αργά»]