Μεγάλωσα τα σύννεφα αγναντεύοντας
Να φεύγουνε πάνω απ’ το Βελούχι
Τα χρώματα στον ορίζοντα κοιτάζοντας στη δύση
Μέσα από τη ρεματιά
Να βγαίνουνε στον ουρανό περίπατο τ’ αστέρια
Την Πούλια, τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο
Στη σκοτεινή τη σιγαλιά τις νύχτες του Αυγούστου
Ανάσκελα στην αυλακιά
Τα πρώτα μου είδα όνειρα
Σταγόνες της βροχής στην πρωινή αχτίδα
Και μια ολόδροση ελπίδα
Είδα την καρδιά μου να διψάει για έρωτα
Για τη βροχή
Το Αυγουστιάτικο ερωτεύτηκα φεγγάρι
Και τη γλυκιά του αηδονιού φωνή
στο Ρέμα το Βαθύ
Βολεύεται ο νους σαν ξαγρυπνάει
Κι οι σκέψεις μου γλυκά πορεύονται
Είναι σαν κάτι μέρες του Νοέμβρη που τα πουλιά πετάνε να κρυφτούν
Σαν νιώθουν πως έρχεται ο καιρός
Μα το φως της μέρας παραμένει
Φωτιά στον ουρανό ο ήλιος
Ένα συμπόσιο είναι η ζωή
Και μια στιγμή στου έρωτα το αλώνι το μεγάλο
7.1.2024