Στάχτη το δέντρο του κόσμου
Στάχτη, λάσπη και φονική βροχή
Στο ελαφρύ τερέτισμα του ανέμου
Η μυρωδιά του καμένου
Σύννεφα καπνού παντού
Κι έπειτα μια μάζα από λευκή άσπρη σκόνη
Που κρατάει το σχήμα της για ένα απειροελάχιστο λεπτό
Μονάχος ζωγραφίζω μαύρες κηλίδες
Όχι, δεν μπορώ
Όλα αναβοσβήνουν
Παντού σπιθίσματα και φλόγες
Αναλαμπές πυγολαμπίδων
Στάχτη πτώματα και λάσπη
Δρυοκολάπτης – Σ. Σ.