Στην αφετηρία του αγώνα θέλω ξανά να μπερδευτώ
Τους άπληστους με το γινάτι μου τους μυς να κοροϊδεύω
Στα μονοπάτια του βουνού τα χιλιόμετρά τους να μαζεύω
σαν τα κίτρινα καφέ του φθινοπώρου φύλλα
Το μετάλλιο του δρομέα στο λαιμό μου να φορώ
Μέχρι του ιδρώτα οι πηγές να κλείσουν, να στερέψουν
Γιατί η μέρα δεν πρέπει να λιγοστεύει έτσι
Χωρίς αγώνα
[4.10.2024]