Ροδίζουνε τα σύννεφα στη δύση
Απόβραδο
Στον ορίζοντα ο ήλιος γέρνει κουρασμένος
Λιγοστεύει ο χρόνος που έχεις να ξοδέψεις
Και όλο τρέχεις να προλάβεις
Τώρα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ
Κλείνομαι
Επιστρέφω ξανά στον εαυτό μου
στην ήσυχη απόγνωση
Και στον απόηχο της στιγμής
Άμα το όνομα μου θυμηθείς
θα με δεις
ψιθυριστά να μιλάω στον άνεμο
Τα δάκρυά μου στης βροχής να σμίγουν το νερό
Θέλω να ξέρω αν είδες τη βροχή…
Τα σχέδια μου γίνονται μουντζούρες στο τέλος
της σελίδας
Και το βλέμμα στη δύση καρφωμένο
Το τραγούδι τώρα αρχίζει
Αναρωτιέμαι ποιος θα σταματήσει τη βροχή
Καθώς ο ήλιος κατεβαίνει πάρε το χέρι μου
Και πες
η νύχτα ανήκει στους ερωτευμένους
Και άσε τις ώρες και τις μέρες, τα χρόνια να περνάνε
Η ζωή τρέφεται στο συμπόσιο του έρωτα
Όσο θυμάμαι τη βροχή, έπεφτε
Και σκέφτηκα
Μερικές φορές όλα είναι λάθος
Κάπως έτσι είναι η ζωή ή κάπως έτσι ήταν…
Και ο ήλιος ίδιος είναι, σχετικά
