Το χιόνι αγάπησα και τη γλυκιά βροχή
πάνω στα βουνά, τους δυνατούς βοριάδες
τα παγωμένα διάσελα και τη γυμνή κορφή
τις ρεματιές και τις απότομες τις ανηφόρες
Μ’ αυτές τις πολύπλοκες της μνήμης μυρωδιές
ονειρευόμαστε βαδίζουμε και τραγουδάμε
Σαν τους παράξενους του κόσμου οδοιπόρους
Που δεν θέλησαν ποτέ να ξαποστάσουν
Κι εγώ μιλώ με τη σιωπή
Μιλώ με τα όνειρα, που μείνανε ψηλά
Κι αρνήθηκαν πεισματικά να κατεβούνε
Κάπως έτσι είναι η ζωή…
[11.2.2025]