Αγαπητέ μου φίλε, ας μιλήσουμε μια φορά ακόμα για τα δέντρα, αυτή τη φορά με λίγα ψήγματα φιλοσοφίας.
Τα φυτά, τα δέντρα, είναι αυθύπαρκτα ανώτερα πλάσματα της φύσης. Διαθέτουν δυνάμεις, που ούτε μπορούμε να τις φανταστούμε εμείς, ούτε μπορούμε να αναμετρηθούμε μαζί τους. Το φαντάζεσαι τι σοφία πρέπει να έχουν για να μπορούν να στέκονται ριζωμένα επί εκατοντάδες χρόνια; Σκέψου πόσα αιωνόβια δέντρα υπάρχουν και αναλογίσου τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έχουν συγκεντρώσει.
Βλέπεις πόσο απλά επιβιώνουν και τι αρμονικές σχέσεις έχουν με το περιβάλλον τους. Και είναι τα μόνα πλάσματα στη γη που δίνουν αντί να παίρνουν. Μας δίνουν το οξυγόνο, μας δίνουν τους καρπούς τους, κρατούν το νερό μέσα στο χώμα. Εμείς οι άνθρωποι και όλα τα υπόλοιπα ζώα τι δίνουμε; Μονάχα παίρνουμε.
Βρέθηκες σίγουρα πολλές φορές ανάμεσα σε πολλά λουλούδια και είδες πώς αλλάζει η διάθεσή σου και η σκέψη σου. Βρέθηκες ανάμεσα στα δέντρα, στο δάσος, και αισθάνθηκες την ευφορία. Καταλαβαίνεις ότι ασκούν μια αφάνταστη επιρροή επάνω μας. Ότι αυτά μπορούν και μας συνδέουν με την ουσία της ζωής, γιατί είναι αυτά που δίνουν ζωή. Είναι τόσο απλό και όμως είναι τόσο δύσκολο να το κατανοήσουμε αυτό εμείς οι άνθρωποι.
Πρέπει μάλλον να το δεχθούμε: δεν είμαστε μόνο εμείς οι ικανοί στον πλανήτη. ΓιΆ αυτό όποιος κόβει ένα δέντρο είναι σαν να κόβει μια ανώτερη δύναμη, ένα μικρό θεό!