Οι πλαστικές σακούλες εκτός από σκουπίδια έγιναν και πολιτικό παιχνίδι στην υποτιθέμενη διαμάχη της κυβέρνησης με τα «μεγάλα συμφέροντα» που «θέλουν να χρεώσουν το λαό».
Βρέθηκαν πολλοί να κάνουν πολιτική εκμετάλλευση μέσω φτηνού λαϊκισμού με το θέμα τού αν πρέπει να χρεώνονται ή όχι οι πλαστικές σακούλες στα σούπερ μάρκετ.
Η αλήθεια που δεν λέει κανείς βέβαια είναι ότι οι πλαστικές σακούλες ήδη χρεώνονται από καιρό, μόνο που δε χρεώνονται σε αυτόν που τις χρησιμοποιεί κατά κόρον αλλά ο λογαριασμός μεταβιβάζεται «δημοκρατικά» σε όλους μας, μέσα από τους δημοτικούς φόρους!
Κι εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε: Οι πλαστικές σακούλες που πολλοί από μας παίρνουν με το κιλό από τα σούπερ μάρκετ, καταλήγουν σύντομα, στα σκουπίδια. Εφ’ όσον θεωρούνται δωρεάν, υποτίθεται ότι δεν έχουν αξία, μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με άλλες επίσης δωρεάν, οπότε ευκολότατα πετιούνται για να καταλήξουν στους κάδους των σκουπιδιών. Τα πλαστικά σκουπίδια είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Αποτελούν περίπου το 1/3 των σκουπιδιών. Δεν αυτοδιασπώνται, δεν απορροφώνται από τη φύση, παραμένουν αναλλοίωτα για 300 χρόνια, ενώ, σε μια ακόμη πιο επικίνδυνη εξέλιξη, όταν καίγονται παράγουν καρκινογόνες διοξίνες. Οι αυτοσχέδιες χωματερές αφθονούν σε όλη τη χώρα με τα σκουπίδια να αυτοαναφλέγονται από τη ζέστη το καλοκαίρι, ή με την επικίνδυνη για την υγεία όλων μας πρακτική ορισμένων να καίνε τα σκουπίδια για να τα «εξαφανίσουν». Όμως τα σκουπίδια δεν εξαφανίζονται, τον αέρα των καμένων σκουπιδιών τον αναπνέουμε όλοι, με ολέθριες συνέπειες για την υγεία μας.
Τα πλαστικά λοιπόν είναι όντως πρόβλημα, που δεν εξαφανίζεται. Μπορεί να λυθεί μόνο με τη μείωση των σκουπιδιών, τη μείωση της χρήσης πλαστικών τσαντών και συσκευασιών, την αύξηση της χρήσης εναλλακτικών λύσεων όπως είναι οι πάνινες ή χάρτινες τσάντες, οι επιστρεφόμενες συσκευασίες στα μπουκάλια, η επαναχρησιμοποίηση παλιών τσαντών κ.ο.κ.
Αυτή είναι η αντικειμενική αλήθεια, όπως έχει κατακτηθεί τα τελευταία χρόνια από το οικολογικό κίνημα και τους ειδικούς επιστήμονες. Γι’ αυτό σε πολλές περιοχές όπως στην Αυστραλία έχουν παρθεί πρωτοβουλίες για απαγόρευση των πλαστικών σακουλών ή για τη χρέωσή τους στον καταναλωτή που τις επιλέγει ως μέτρο αποθάρρυνσης της σπατάλης και της δημιουργίας σκουπιδιών.
Από κει και πέρα αρχίζει ο φτηνός λαϊκισμός. Η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να το παίξει «φιλολαϊκή» που συγκρούεται με τα «κακά σούπερ μάρκετ που αισχροκερδούν».
Εάν πράγματι θέλουν να μειώσουν τα σκουπίδια τα σούπερ μάρκετ, πρέπει να το αποδείξουν περιορίζοντας ή αποκλείοντας εντελώς τις μη επιστρεφόμενες συσκευασίες (π.χ. μπουκάλια μιας χρήσης) και μπορούν να το κάνουν κλείνοντας συμφωνίες με τις εταιρείες παραγωγής αναψυκτικών κλπ. Κι ακόμη μπορούν να προχωρήσουν στην ανακύκλωση συσκευασιών και στη χρήση ανακυκλωμένων συσκευασιών στα προϊόντα που διαθέτουν.
Κι εάν η κυβέρνηση θέλει να είναι όντως «φιλολαϊκή» κι όχι μόνο να φαίνεται για επικοινωνιακούς λόγους, τότε να πάρει πραγματικά φιλολαϊκά μέτρα καταπολεμώντας την ανεργία και την υποαπασχόληση, να μειώσει τη φορολογία για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, να αυξήσει τους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες που είναι από τις τελευταίες στην Ευρώπη και τον ΟΟΣΑ και να πάψει να λαϊκίζει. Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να φαίνεται μόνο τίμια, πρέπει να είναι κιόλας, για να παραλλάξουμε το ρωμαϊκό ρητό.
Μέλος της Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων
Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Αγωγής της Δ/νσης Α/θμιας Εκπ/σης Ν. Χανίων