Στον απόηχο των μεγάλων διαδηλώσεων της Θεσσαλονίκης, της υπερδιόγκωσης των επεισοδίων και της τυφλής χρήσης των χημικών όπλων της αστυνομίας, αξίζει τον κόπο να σταθούμε λίγο και σε κάποιες κρίσιμες αποφάσεις της ίδιας της Συνόδου Κορυφής:
– Το ευρωπαϊκό σύνταγμα προωθείται μακριά από τους Ευρωπαίους πολίτες, η γνώμη των οποίων δεν θα ζητηθεί ούτε αυτή τη φορά. Πέρα από την επί της ουσίας συζήτηση για το θεσμικό μέλλον της Ευρώπης, συζήτηση που πρέπει επιτέλους να ανοίξει και στη χώρα μας, η υποβολή του συντάγματος σε πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα για την τελική του κύρωση αποτελεί στοιχειώδες αίτημα δημοκρατίας.
– Η σύμβαση «δικαστικής συνεργασίας» με τις Η.Π.Α. θυσιάζει θεμελιώδεις αρχές του Κράτους Δικαίου και των δημοκρατικών ελευθεριών στο βωμό της ευρωατλαντικής προσέγγισης. Η έκδοση πολιτών από την Ευρώπη στις Η.Π.Α (και μάλιστα χωρίς όρο αμοιβαιότητας) αποτελεί έμμεση επαναφορά της θανατικής ποινής και κατάργηση πλήθους δικαστικών εγγυήσεων που ισχύουν στην Ευρώπη αλλά όχι στις Η.Π.Α. Με υπογραφή της ελληνικής προεδρίας, η Ευρώπη υποκλίνεται στο μακρύ χέρι μιας χώρας που παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα, θεωρεί εχθρό της το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και διατηρεί στο Γκουαντανάμο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
– Ο έλεγχος, τέλος, των όπλων μαζικής καταστροφής μετατρέπεται σε παράθυρο για νέους «προληπτικούς» πολέμους την ίδια στιγμή που αποδεικνύεται ότι η πρόσφατη συζήτηση για το οπλοστάσιο του Ιράκ αποτελούσε συνειδητή εξαπάτηση, σχεδιασμένη για να εκβιάσει συναινέσεις στην επίθεση των Η.Π.Α. Πραγματικός έλεγχος των όπλων μαζικής καταστροφής θα σήμαινε αντίστοιχο αφοπλισμό και όλων των (δυτικών και μη) χωρών που ήδη κατέχουν τέτοια όπλα, δέσμευση για αποκλειστικά ειρηνικές διαδικασίες και πολιτικές για κλείσιμο της πυρηνικής βιομηχανίας και εξάλειψη των επικίνδυνων χημικών.
Καμιά από τις επιλογές αυτές της Συνόδου δεν είναι συμβατή με την Ευρώπη που όλοι θέλουμε: οι κινητοποιήσεις για έναν άλλο κόσμο διατηρούν στο ακέραιο την επικαιρότητά τους.
Στο πλαίσιο αυτό η συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων στην κεντρική πορεία του Σαββάτου μαζί με αντιπροσωπείες Κυπρίων και Τούρκων Πράσινων, σε κοινό μπλοκ με περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλες Μ.Κ.Ο., αποτελεί και δέσμευση για ακόμη μεγαλύτερη συμβολή στο διεθνές κίνημα που συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Αθήνα, 23 Ιουνίου 2003
Η Γραμματεία των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ