Βιβλική καταστροφή! Έγιναν, λένε, χιλιάδες απεγκλωβισμοί από τα πλημμυρισμένα χωριά. Και μετά; Να φύγεις απ’ τον τόπο σου… και να πας που; Καλά αν είσαι νέος. Θυμάμαι τον πατέρα μου και την μάνα μου, που έλεγαν: «Εγώ θέλω να μείνω εδώ, να πεθάνω στο σπίτι μου, στον τόπο μου». Αυτό το βίαιο ξεσπίτωμα για τους ηλικιωμένους είναι απάνθρωπο, δεν αποτυπώνεται. Πόσο μάλλον όταν ξέρουν ότι υπάρχουν ευθύνες…Όσα κι αν τους πεις για τις επενδυτικές βαθμίδες, για τα προγράμματα τα ευρωπαϊκά, για την τεχνητή νοημοσύνη και τον ψηφιακό κόσμο, αυτοί καταλαβαίνουν προγράμματα που καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, προκλητική σπατάλη έργων χωρίς συνοχή, μεγάλα λόγια και κούφιες υποσχέσεις.
Κανείς όμως δεν πρέπει να μείνει μόνος του, όσο φαίνεται στη φωτογραφία. Παρά τη σκοτεινιά, η ελπίδα για μια άλλη προοπτική και δυνατότητα πρέπει να ανθίσει. Το επόμενο διάστημα, μαζί με την απόσυρση των υδάτων από τον Θεσσαλικό κάμπο, όλες οι προσπάθειες πρέπει να συγκλίνουν στο να αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο το αποτυχημένο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σύστημα.
Τηρουμένων των αναλογιών, και ο καθένας από το δικό του μετερίζι, εκεί πρέπει όλοι να βρεθούμε, αν θέλουμε να μιλάμε για μια καλύτερη ζωή και ένα βιώσιμο μέλλον.