[ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ]

Ένας νέος ιστορικός κύκλος ανοίγει για τον οικολογικό χώρο στην Ελλάδα. Είναι αρκε-τοί/ες πια αυτοί/ες που αναζητούν τη συγκρότηση ενός αυτόνομου οικολογικού πολιτικού πόλου, που θεωρούν την οικολογία ως θεμελιακό συστατικό στοιχείο μίας άλλης πολιτικής και θέλουν να οικοδομήσουν το κοινό της σπίτι.
Με βάση αυτήν την προτεραιότητα και ανεξάρτητα από εντάξεις κάποιων σε προϋπάρχο-ντες οικολογικούς φορείς, το Οικολογικό Φόρουμ προσπάθησε τα τελευταία δυο χρόνια να διευ-κολύνει το διάλογο και την κοινή δράση του χώρου, με συνεργατικό πνεύμα και με ειλικρινή προ-σπάθεια σύνθεσης των κοινών σημείων όσων δέχονται την προτεραιότητα της οικολογίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Γι’ αυτό προχώρησε στην ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του πο-λιτικού φορέα των Οικολόγων Πράσινων, που φιλοδοξεί να δώσει σχήμα και χρώμα στις προσδο-κίες ενός ευρύτερου κόσμου.
Η κρίση στη φύση και στην κοινωνία
————————————————————-
Σήμερα, σε συνθήκες «παγκοσμιοποιημένης» περιβαλλοντικής και κοινωνικής κρίσης, η πολιτική οικολογία έχει λόγο ύπαρξης περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Τα τελευταία χρόνια, μερικές από τις χειρότερες προφητείες, που οι πρώτοι οικολόγοι δια-τύπωναν, έχουν γίνει πραγματικότητα. Τα παλιά μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα επιδεινώνο-νται αλλά και νέα εμφανίζονται.
Το κλίμα της Γης χειροτερεύει, η βιοποικιλότητα μειώνεται, η ερημοποίηση επεκτείνεται, με συνέπειες που δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν. Γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί βγαίνουν από τα εργαστήρια των πολυεθνικών, αυξάνοντας την εξάρτηση των παραγωγών και των κατανα-λωτών από αυτές και ταυτόχρονα δημιουργούν μια κατάσταση ίσως πιο επικίνδυνη από οποιαδή-ποτε μορφή χημικής ή ραδιενεργής ρύπανσης, καθώς η βιολογική αυτή ρύπανση μπαίνει στην καρδιά του κύκλου της ζωής και αναπαράγεται μέσα απ’ αυτόν. Την ίδια στιγμή που στον κόσμο μας αυξάνεται η αλλοτρίωση και η έλλειψη επικοινωνίας αλλά και τα ινστιτούτα αδυνατίσματος, σ’ ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη η φτώχεια εξαπλώνεται, όπως και ο υποσιτισμός και η πείνα έως θανάτου, που με περισσό «ενδιαφέρον» απαλύνει η φιλανθρωπία των ανεπτυγμένων χωρών. Τα εξοπλιστικά προγράμματα και οι πόλεμοι, παρά το τέλος του ανταγωνισμού των υπερδυνάμε-ων, αναπτύσσονται κατατρώγοντας τους πόρους του πλανήτη, φυσικούς και οικονομικούς.

Η παγκοσμιοποίηση επελαύνει, απαιτώντας ανεξέλεγκτη διακίνηση προϊόντων και κεφα-λαίων, διάλυση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, μεγαλύτερη εκμετάλλευση και ανεργία ή μάντρωμα των ανθρώπων σε «ευέλικτες» μορφές δουλειάς, που φτάνουν μέχρι τη δουλεία των μικρών παιδιών στα εργοστάσια του «Τρίτου Κόσμου» και των εισαγόμενων γυναικείων κορμιών στη Δύση. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποκτούν ευρεία κοινωνική και πολιτική βάση, χάρη και στην ενίσχυσή τους από την εξουσία της τηλεόρασης ενώ τείνουν να γίνουν και επίσημη κυβερνη-τική πολιτική χωρών της Δύσης.
Σε ποιο πλαίσιο καλούμαστε να δράσουμε
——————————————————————
Στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα, η μεγέθυνση της οικονομίας αδυνατεί να συγκα-λύψει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την αποσύνθεση της κοινωνικής αλληλεγγύης:
¨ Η ίδια η οικονομία εξακολουθεί να μετριέται με δείκτες που αδυνατούν να περιγράψουν τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του μοντέλου, την πραγματική ευημερία της κοινωνίας, την ποιότητα της ζωής και τις επιπτώσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων στους φυσικούς πόρους, το οικο-σύστημα και την υγεία.
¨ Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τα κέντρα αποφάσεων της κεντρικής, τοπικής και κομματικής εξουσίας. Οι πολιτικές λειτουργούν κοντόφθαλμα ενώ αποπληροφόρηση και εικονική πραγματικότητα, χειραγώγηση της κοινωνικής συνείδησης και τηλεοπτική «δημοκρατία», παθητικότητα και ανούσια πολιτική αντιπαράθεση, απαξίωση της πολιτικής αλλά και ακροδεξιά δημαγωγία, καταναλωτισμός αλλά και ανισότητες κυριαρχούν στη ζωή μας.
¨ Η ολοένα και πιο διπολική αντιπαράθεση του πολιτικού συστήματος -χρησιμοποιώντας και κάποιες από τις κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές- ομονοεί στο μοντέλο της ανάπτυξης, στην εμπορευ-ματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στην ανεργία και στην «ελαστικοποίηση» των όρων της εργασίας, στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών με το δόγμα της «ασφάλειας» και με ελάχιστες δημοκρατικές εγγυήσεις.
¨ Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής περιφέρειας εγκαταλείπεται και καταρρέει, περιθωριο-ποιείται ή παραδίνεται στον μαζικό τουρισμό, χωρίς να ενισχύει σημαντικές πρωτοβουλίες για ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, που εμφανίζονται από τα κάτω.
¨ Δάση και βιότοποι συρρικνώνονται, πολύτιμοι φυσικοί πόροι της γεωργίας, της αλιείας και του τουρισμού λεηλατούνται και εξανεμίζονται. Η χώρα εκχωρείται στους κοντόφθαλμους διαχει-ριστές της εξουσίας, στους εντολοδόχους των οικονομικών συμφερόντων και στις ορέξεις των εργολάβων.
¨ Στις μεγάλες πόλεις συμβαδίζουν παράλληλα η ρύπανση, το κυκλοφοριακό χάος και οι πιέ-σεις στους λιγοστούς ελεύθερους χώρους και την περιαστική φύση. Ο πεζός μετατρέπεται σε α-πειλούμενο με εξαφάνιση είδος, οι πολίτες αποξενώνονται μέσα σε απρόσωπες και αντιαισθητικές γειτονιές.
¨ Οι ολοένα βαρύτερες επιπτώσεις της Ολυμπιάδας του 2004, οι παράλογες εξοπλιστικές δα-πάνες, η επικείμενη εξάντληση των κοινοτικών «πακέτων στήριξης» και το δημόσιο χρέος, που ξεπερνάει το Α.Ε.Π. ενός έτους, συνθέτουν ένα προβληματικό τοπίο.
Είναι σαφές ότι η οικολογική κρίση δεν περιορίζεται πια στο περιβάλλον αλλά διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό και τις προοπτικές της οικονομίας, δημιουργώντας ένα συνολικότερο έλλειμμα βιωσιμότητας για τη χώρα μας. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι η καθολική αποτυχία των σημερι-νών κοινοβουλευτικών κομμάτων να το αναγνωρίσουν και να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό.
Μια νέα πολιτική συγκρότηση
—————————————————-
Στις συνθήκες αυτές, οι όποιες οικολογικές αντιστάσεις στις πολιτικές για τους φυσικούς πόρους, για τη διαχείριση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, πρέπει να συναντη-θούν και να ανοίξουν ένα γόνιμο διάλογο. Είναι ανάγκη να ανακαλύψουν και να διατυπώσουν τις κοινές αξίες που τις συνδέουν αλλά και την πολιτική διάσταση του λόγου τους .
Η πολιτική οικολογία είναι μια ολοκληρωμένη, σύγχρονη πολιτική αντίληψη, απαραίτητη για την αξιοπρεπή και ποιοτική διαβίωση του ανθρώπου και την υγεία της φύσης σήμερα και στο μέλλον. Σε όλους τους τομείς, η οικολογική πολιτική αντίληψη δίνει εκείνες τις λύσεις που το στυγνό οικονομικό κατεστημένο δεν μπορεί, γιατί δεν του το επιτρέπουν οι δείκτες της ανάπτυξης και της ακόρεστης αγοραίας παγκοσμιοποίησης. Η πραγματική ευημερία μόνο μέσα από μια οι-κολογική πολιτική είναι εφικτή. Όμως επειδή δεν έχει ως σκοπό το βόλεμα των ολίγων αλλά το συλλογικό συμφέρον, παρουσιάστηκε από τους επιτήδειους ως ακραία και ανέφικτη ιδεολογία. Δυστυχώς οι πλανητικές εξελίξεις μας επιβεβαιώνουν.

Η οικολογία πρέπει να περάσει στην πολιτική σκηνή, όχι σαν ειδικός «τομέας» δημόσιας δράσης αλλά ως συνολική ριζοσπαστική οπτική της κοινωνίας. Να προχωρήσει αυτόνομη και όχι ως «προστατευόμενη» πολιτικών δυνάμεων, με άλλες προτεραιότητες στη δράση τους.

Τα δύο ισχυρά κόμματα της πολιτικής σκηνής εκφράζουν τις δύο όψεις του ίδιου νομί-σματος της λογικής του «συστήματος» στην οποία εναντιωνόμαστε. Παράλληλα, το φάσμα της Αριστεράς, από τη γραφειοκρατική έως την ανανεωτική και από τη θεσμική έως την εξωθεσμική, δεν δίνει λύσεις διεξόδου.
Η πολιτική οικολογία μπορεί να συμπληρώσει και να στηρίξει τις προσπάθειες που γίνο-νται από τις κινήσεις πολιτών και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Χρειάζεται όμως να αποτε-λέσει κάτι πολύ περισσότερο από ένα «λόμπυ», από ένα σχήμα εγκλωβισμένο στο κυνήγι της δη-μοσιότητας. Να προχωρήσει πολύ πιο πέρα από ένα ακτιβίστικο «συνδικαλιστικό για το περιβάλ-λον»:
¨ Εκφράζοντας δράσεις και προβληματισμούς κοινωνικής χειραφέτησης, μέσα βέβαια από ένα πρίσμα προτεραιότητας της φύσης και της επιβίωσης της βιόσφαιρας.
¨ Αναπτύσσοντας την αυτονομία της απέναντι στην εξουσία και στα οικονομικά συμφέροντα.
¨ Πρωτοστατώντας στους αγώνες για μια ανοιχτή κοινωνία, για την ειρήνη, την αποχή από πρά-ξεις βίας σε όλα τα επίπεδα, την ισοτιμία ανδρών και γυναικών, την κοινωνική ένταξη των μετα-ναστών, την υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών και των μειο-νοτήτων.
¨ Ενισχύοντας τις μορφές άμεσης δημοκρατίας, τον κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής το συλλο-γικό συμφέρον και τις δημόσιες λειτουργίες απέναντι στο ιδιωτικό κέρδος.
¨ Προσεγγίζοντας κριτικά την εμπειρία των Πρασίνων κομμάτων στην Ευρώπη και στην Ελλά-δα, αφομοιώνοντας το ριζοσπαστισμό και τις εναλλακτικές προτάσεις των νέων διεθνών κινημά-των, διατηρώντας ακέραιη την αυτονομία και ανεξαρτησία της γνώμης της.
¨ Ασκώντας πίεση και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις για θέσεις κοινωνικά αλληλέγγυες και πιο φιλικές προς το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Αλλωστε η ισχυρή αυτόνομη παρουσία του οικολογικού πόλου, σε αντίθεση με την πρακτική της «από τα μέσα» οικολογικοποίησης, έχει α-ποδείξει ότι συμβάλλει καθοριστικά στην υιοθέτηση από μέρους τους οικολογικών θέσεων και τη δημιουργία προϋποθέσεων συνεργασίας μαζί τους.
¨ Εμπνέοντας την υπευθυνότητα των πολιτών και καλλιεργώντας την παιδεία και την ενεργο-ποίηση τους.
¨ Επιβεβαιώνοντας, με αφορμή και τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χαρακτήρα του πράσινου κινήματος και συμβάλλοντας στην αναζωογόνησή του προς μια κατεύθυνση διακριτή από τον κυβερνητικό περιβαλλοντισμό και με έμφαση στην περιφερεια-κότητα, στον κινηματικό και αυτοδιοικητικό χαρακτήρα της οικολογίας.

Κορυφαία γεγονότα, όπως οι διεθνείς διαμαρτυρίες του κινήματος ενάντια στην νεοφιλε-λεύθερη παγκοσμιοποίηση, από το Σηάτλ στη Γένοβα και από το Πόρτο Αλέγκρε στη Φλωρεντία, δείχνουν το δρόμο του οικολογικού και κοινωνικού κινήματος. Είμαστε ενάντια στην παγκοσμιο-ποίηση, όχι επειδή υπερασπιζόμαστε τα έθνη-κράτη. Είμαστε υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και διεύρυνσης, είμαστε όμως ενάντια στην πολιτισμική ισοπέδωση. Η πολιτική μας επιβάλει τη στενότερη επικοινωνία μεταξύ των πράσινων κομμάτων και κατανοούμε ότι κάθε θετική ή αρνη-τική εξέλιξη στην πολιτική ενός πράσινου κόμματος επηρεάζει και τα υπόλοιπα. Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχουμε ενεργά στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πράσινων Κομμάτων και του Βαλκανικού Δικτύου.
Η δικιά μας οικολογική πρόταση
————————————————————
Σε μια πολύπλευρη περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση, η οικολογία δεν μπορεί να αρ-κείται στον περιορισμό των συνεπειών της κρίσης ή απλώς στην υλοποίηση προγραμμάτων. Χρειάζεται, λοιπόν, να την ξαναπροσδιορίσουμε:
· Η δικιά μας πρόταση είναι δημιουργική: ασκεί κριτική σε όσα υποβαθμίζουν τη ζωή, το πα-ρόν και το μέλλον μας αλλά υπερασπίζεται και προωθεί κάθε προσπάθεια να αναβαθμιστεί η ποιότητα της ζωής και της φύσης, ακριβώς γιατί συχνά οι επιπτώσεις είναι μη αντιστρεπτές, οι βιότοποι και τα είδη εξαφανίζονται, η υγεία μας υποσκάπτεται και η ζωή δεν περιμένει τις με-γάλες ανατροπές. Επιμένει όμως ιδιαίτερα σε εκείνες τις δομικές μεταρρυθμίσεις, που δεν ανα-παράγουν τα σημερινά αδιέξοδα αλλά διευκολύνουν σημαντικές εξελίξεις.
· Η δικιά μας πρόταση είναι ριζοσπαστική: δεν αρκείται στην προσπάθεια μείωσης των συ-μπτωμάτων της οικολογικής κρίσης από έναν ανώδυνο περιβαλλοντισμό αλλά προχωρά σε μια συνολικότερη κριτική του μοντέλου της βιομηχανικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δη-μιουργεί αυτήν την κρίση. Προσπαθεί να αλλάξει το σημερινό ανταγωνιστικό μοντέλο της οι-κονομίας και της κοινωνίας και να ενισχύσει μια ήπια, συνεργατική, οικολογική κοινωνία αυ-τόνομων κοινοτήτων και αλληλέγγυων ανθρώπων.
· Η δικιά μας πρόταση είναι αυτόνομη: δεν ταυτίζεται ούτε με τον κρατισμό, ούτε με τον κομ-ματισμό, ούτε με κοντόφθαλμα οικονομικά συμφέροντα. Επιδιώκει τη συνεργασία με άλλες συγγενείς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις μόνο στη βάση του αλληλοσεβασμού και της ισο-τιμίας των απόψεων, για την προώθηση των επειγόντων περιβαλλοντικών και κοινωνικών θε-μάτων.
· Η δικιά μας πρόταση είναι ανεκτική: εμπνέεται από τις πιο ριζοσπαστικές ανθρωπιστικές παραδόσεις, στοχεύει στην ανάπτυξη μιας ανοιχτής, πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που αρνείται το ρατσισμό και την ξενοφοβία, μιας Ευρώπης αλληλέγγυας στους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους λαούς του "Τρίτου" Κόσμου.
· Η δικιά μας πρόταση είναι διεθνιστική: κατανοεί ότι η ρύπανση δεν γνωρίζει σύνορα και ότι η ευημερία των ανεπτυγμένων χωρών (στις οποίες σαφώς ανήκει και η Ελλάδα) στηρίζεται και στην εκμετάλλευση, την πείνα και τη φτώχεια των "υπανάπτυκτων" χωρών, που χρησιμεύουν είτε σαν πηγές πρώτων υλών και φτηνού εργατικού δυναμικού είτε σαν χώροι εναπόθεσης βιο-μηχανικών αποβλήτων. Καλλιεργεί την αλληλεγγύη των κινημάτων και τη συνεργασία των λαών, χωρίς προκαταλήψεις και εθνικιστικές περιχαρακώσεις. Υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων και δεν θεωρεί ότι η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων οπουδήποτε είναι «εσωτερική» υπόθεση των κρατών.
· Η δικιά μας πρόταση είναι ειρηνιστική: δεν αποδέχεται τον πόλεμο και τη βία με καμιά δικαι-ολογία και προωθεί μια πολιτική ασφάλειας που στηρίζεται σε αξίες, μηχανισμούς και θεσμούς πρόληψης και επίλυσης των συγκρούσεων. Απορρίπτει τον «ανθρωπιστικό» ρόλο του στρατού και προτείνει τη δημιουργία κατάλληλων πολιτικών μηχανισμών, αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και επικοινωνίας με όλους τους λαούς χωρίς να τους χωρίζει σε ομόδοξους και αλλόθρησκους, σε καλούς και κακούς και προωθεί ενεργά τον διαπολιτισμικό διάλογο. Παλεύει ενάντια στους εξοπλισμούς και προωθεί την κατοχύρωση της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεί-α.
· Η δικιά μας πρόταση είναι κινηματική: αναπτύσσει άμεση τοπική ή θεματική δράση ενώ σκέ-πτεται συνολικά και παγκόσμια και επιδιώκει μέσα και από τη θεσμική παρέμβαση την ανά-πτυξη μιας οικολογικής και αλληλέγγυας κοινωνίας. Δεν περιμένει λύσεις από διάφορους «σω-τήρες» αλλά κινητοποιεί τους ανθρώπους για ζητήματα από την καθημερινότητα μέχρι την πα-γκοσμιοποίηση, πραγματώνοντας το όραμα στη σημερινή ζωή και όχι σε ένα απροσδιόριστο μέλλον.
· Η δικιά μας πρόταση είναι αυτοδιοικητική: πιστεύει στη δύναμη και την αυτοθέσμιση των πολιτών, στην ανανέωση της φθαρμένης έννοιας της πολιτικής και την έμπνευση μέσα από τις θετικές εμπειρίες της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, της αυθεντικής συμμετοχής «εις τα της πόλεως», του οράματος του Ρήγα, της Παρισινής κομμούνας, της «Ελεύθερης Ελλάδας», που έδωσαν ουσιαστικό περιεχόμενο στην αυτοδιοίκηση πόλεων και κοινοτήτων. Αξιοποιεί την σύγχρονη εμπειρία από τις πρακτικές βιώσιμης ανάπτυξης σε τοπικό επίπεδο, τις σημαντικές εμπειρίες τοπικής συμμετοχικής δημοκρατίας, τη χρήση νέων τεχνολογιών για τη συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους. Ταυτό-χρονα επιδιώκει τον εκδημοκρατισμό και τον κοινωνικό έλεγχο των περιφερειακών, ευρωπαϊ-κών και διεθνών θεσμών και οργανισμών.
· Η δικιά μας πρόταση είναι συμμετοχική: δεν θεωρεί ότι η έννοια της οργάνωσης συνοδεύεται υποχρεωτικά από την κάθετη ιεραρχία και την κυριαρχία μιας ελίτ. Επιδιώκει την άμεση δημο-κρατία σε κάθε επίπεδο με συγκεκριμένα μέτρα, όπως οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα δημοψηφί-σματα, η εναλλαγή και η ανακλητότητα των όποιων αντιπροσώπων, η συμμετοχή όλων σε θέ-σεις που συνεπάγονται ευθύνες. Εντάσσεται στο γενικότερο ιστορικό κίνημα της ανθρώπινης χειραφέτησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της συλλογικής διαχείρισης των αναγκών μας αλλά όχι στην τραγική εμπειρία της εξουσίας των γραφειοκρατών και των γκουλάγκ. Πιστεύει στη σύγκλιση των αντιστάσεων στη νεοφιλελεύθερη λογική της αγοραίας οικονομίας και της κοινωνίας του ατομικού κέρδους, μέσα από τη διαμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων στη νε-οφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
· Η δικιά μας πρόταση είναι φεμινιστική: απορρίπτει την πατριαρχική δομή της κοινωνίας και τις εξουσιαστικές σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια και υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναι-κών και την ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικότητας. Αγωνίζεται ενάντια στον εφησυχασμό, που θεωρεί ότι η ισότητα έχει επιτευχθεί και στην τάση, που παράλληλα αναπτύσσεται έντονα, για να περιοριστούν οι γυναίκες στους παραδοσιακούς τους ρόλους.
· Η δικιά μας πρόταση είναι αλληλέγγυα: συμπαραστέκεται στα θύματα της κοινωνίας του πλούτου, της απληστίας και της αναλγησίας, όχι απλά με τη μορφή επιδομάτων επαιτείας αλλά με ουσιαστικές προσπάθειες για ανακατανομή του πλούτου σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, με την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων στην εκπαίδευση, την υγεία, την ασφάλεια, τη ζωή με αξιοπρέπεια όλων των ηλικιών.
· Η δικιά μας πρόταση είναι αντικαταναλωτική: αντιστέκεται στη βιομηχανοποίηση και εμπο-ρευματοποίηση της παραγωγής από ένα τεχνοκρατικό, συγκεντρωτικό, καταναλωτικό μοντέλο, που βασίζεται στη συνεχή τεχνητή «ανανέωση» και «επέκταση» των αναγκών και είχε ως απο-τέλεσμα τη χημικοποίηση -και τώρα τη μετάλλαξη- της ζωής, με στόχο τα μεγαλύτερα κέρδη. Υπερασπίζεται το πνεύμα της εθελοντικής οικολογικής λιτότητας και σέβεται τη ζωή και τη φύση.
· Η δικιά μας πρόταση είναι αντιαυταρχική: υπερασπίζεται τη δημοκρατία ενάντια στον αυταρ-χισμό, την αποκέντρωση ενάντια στη γραφειοκρατία, την αποδοχή της διαφοράς ενάντια στη ομογενοποίηση, την πολυδιάσταση ενάντια στην εξειδίκευση, την αυτόνομη προσωπικότητα ενάντια στην τυποποίηση, το συναίσθημα ενάντια στη σκοπιμότητα, την εναλλακτική τεχνολο-γία ενάντια στον τεχνοκρατισμό
· Η δικιά μας πρόταση είναι εναλλακτική: αναζητά και προωθεί εναλλακτικούς, οικολογικούς τρόπους ζωής, παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων, που αντιπαραθέτουν τη συλλογικότητα στον ατομισμό, την αυτοδιαχείριση στον ετεροκαθορισμό, την προσωπική δημιουργία στην κυριαρχία του χρήματος, την ανιδιοτελή προσφορά στον κυνισμό και την ιδιοτέλεια.
Οικολογία πέρα από το περιβάλλον
————————————————————-
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειάζεται να αναπτύξουμε μια οικολογική οπτική για την κοινωνία και την οικονομία, να αλλάξουμε τα κυρίαρχα πρότυπα παραγωγής και κατανάλω-σης. Αντί για τη γνωστή λιτότητα στο εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, μπορούμε να προωθή-σουμε λιτότητα στην κατανάλωση ενέργειας, στη ζήτηση για μεταφορές, στην κατασκευή και χρήση κτιρίων. Πάγια αιτήματα του οικολογικού κινήματος όπως η μακροβιότητα κατασκευών, μηχανημάτων και καταναλωτικών αγαθών, χρειάζεται να ξαναβρούν την κεντρική θέση που τους αξίζει. Ο αναπροσανατολισμός της φορολογίας και η αναδιάρθρωση της παραγωγής με στόχους τη βιωσιμότητα, την ποιότητα των προϊόντων και την απεξάρτηση από ουσίες που ρυπαίνουν, δεν μπορεί πλέον να θεωρείται «ψιλά γράμματα». Η αναίρεση του ανθρωποβόρου ανταγωνισμού και της ανασφάλειας που αυτός συνεπάγεται για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, χρειάζε-ται κάποτε να αποκτήσει προτεραιότητα. Η αποκατάσταση των πολιτικών ελπίδων και οραμάτων μπορεί να ανατρέψει το κυρίαρχο ασφυκτικό κλίμα.
Αξίζει επομένως να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία στο εγχείρημα μίας πανελλαδικής, ρι-ζοσπαστικής οικολογικής συσπείρωσης, διεκδικώντας μια γενικότερη αλλαγή του πολιτικού σκη-νικού και μια νέα φάση ελπίδων.
Το εγχείρημά μας κράτησε συνειδητά χαμηλούς τόνους ώστε να εξασφαλίσει διάρκεια, σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Ο διάλογος και ο προβληματισμός έχουν σταθεί σε ένα ψη-λό επίπεδο και είναι καιρός πια να συντεθούμε σε μια νέα ποιότητα.
Δεσμευόμαστε στην πορεία για το συνέδριο του νέου φορέα να εξειδικεύσουμε τη θεμα-τολογία και τις θέσεις μας για θέματα όπως η παιδεία, η οικονομία, η εξωτερική πολιτική.
Απευθυνόμαστε σε όλους όσους ασφυκτιούν στις σημερινές συνθήκες, σε όλες τις ζω-ντανές αυτόνομες δυνάμεις του οικολογικού και κοινωνικού κινήματος, άτομα ή ομάδες που ανέ-πτυξαν συνεπή τοπική και θεματική δράση με συνολική σκέψη, χωρίς να θυσιάσουν την αξιοπρέ-πειά τους στο βωμό των ποικιλώνυμων εξουσιών και της εξαργύρωσης.
Καλούμε τις οικολογικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές κινήσεις, φορείς και συλλόγους.
Καλούμε τις κινήσεις πολιτών, τα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Καλούμε όποιον και όποια συμφωνεί με τις διαπιστώσεις μας να συμμετάσχει ενεργά στη διαμόρφωση και ενδυνάμωση του νέου φορέα ριζοσπαστικής οικολογικής πολιτικής, των Οικολό-γων Πράσινων.