ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ «ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ»

Όταν Μυστικές Υπηρεσίες μπορούν να αρπάζουν κατά την κρίση τους ανθρώπους για «ανάκριση» με κανόνες που ορίζουν οι ίδιες.

Όταν υπουργοί παραδέχονται δημόσια ότι το περασμένο καλοκαίρι 5.000 άνθρωποι θεωρήθηκαν γενικώς ύποπτοι και προσήχθησαν νομότυπα.

Όταν το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης προσφεύγει στα δικαστήρια εναντίον της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Όταν το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο κρίνει ότι τα μηνύματα της Διεθνούς Αμνηστίας δεν έχουν κοινωνικό χαρακτήρα

Όταν η Βουλή αποφασίζει ότι οι επικοινωνίες όλων μας θα καταγράφονται δια νόμου

Όταν το Γκουαντανάμο συμπληρώνει τέσσερα χρόνια λειτουργίας και κρατούμενοι μεταφέρονται μυστικά από χώρα σε χώρα για βολικότερες συνθήκες «ανάκρισης».

Όταν υπονοείται ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορεί να μην ισχύουν εξίσου για όλους.

Όταν όλα αυτά γίνονται στο όνομα και της δικής μας ασφάλειας,

Τότε είναι ίσως η ώρα να φωνάξουμε ότι ασφάλεια δεν είναι πάντα αυτά που μας λένε. Ασφάλεια σημαίνει αδιαπραγμάτευτη τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δια-σφαλίζουν τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας αλλά και προστασία και από τους παράγοντες που απειλούν την υγεία μας, κατοχύρωση της ποιότητας ζωής και των φυσικών πόρων που τη στηρίζουν, πρόσβαση για όλους στα βασικά αγαθά, ζωή χωρίς φόβους κοινωνικού αποκλεισμού, δυνατότητα να βρίσκουμε το δίκιο μας ακόμη και όταν αμφισβητείται από ισχυρότερους, ουσιαστικές απαντήσεις στο διαχρονικό ερώτημα για το «ποιος μας φυλάει από τους φύλακες;».

Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι το Κράτος Δικαίου μπορεί να είναι απλός εξωραϊσμός της εξουσίας και όχι υποχρέωση της πολιτείας να σέβεται τα δικαιώματα όλων ανεξάρτητα από καταγωγή, φύλο, γλώσσα, εισοδήματα, πρόσβαση στην εξουσία. Οι ανθρώπινες ελευθερίες δε μπορούν να είναι παράπλευρες απώλειες ενός ακήρυκτου πολέμου.

Η τάση περιορισμού των ελευθεριών είναι ισχυρή, αλλά μπορεί να αντιστραφεί. Ενεργοποιώντας ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, απαντώντας στις βαθύτερες αιτίες της βίας και προβάλλοντας τη μη βία και το διάλογο ως αποτελεσματικό όπλο αμφισβήτησης, μπορούμε να αφοπλίσουμε όχι μόνο το κράτος και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και τις φοβίες του μέσου πολίτη αλλά και να στερήσουμε από τις ομάδες των φανατικών ή της τρομοκρατίας το ζωτικό χώρο που θα τους επέτρεπε να στρέφονται ενάντια στην πολυπολιτισμική κοινωνία και τη συνύπαρξη των πολιτισμών.

Για το πράσινο κίνημα, η παράδοση της μη βίας, της πολυπολιτισμικότητας και της υπεράσπισης των ελευθεριών είναι και σήμερα επίκαιρη.

Για περισσότερες πληροφορίες: Γιάννα Κοντούλη, 6972 400417