Τα τελευταία χρόνια η ξηρασία και οι φωτιές γίνονται όλο και πιο απειλητικές για τη φύση αλλά και τις περιουσίες όλων μας. Οι πολίτες και οι φορείς εμφανίζονται ανήμποροι και ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλο. Η ξηρασία ειδικά στην Ελλάδα είναι κάτι που για να λέμε την αλήθεια είναι και ήταν πρόβλημα μεγάλο από παλιά και θα γίνει ακόμα σοβαρότερο.
"Αν ο Απρίλης έχει δυό νερά κι ο Μάης άλλο ένα,
χαρά σε κείνο το γεωργό που’ χει πολλά σπαρμένα".
Αυτό όμως που άλλαξε, είναι το μέγεθος του φαινομένου, η όλο και πιο μεγάλη άρδευση για τη γεωργική παραγωγή και η θέση για κρατική παρέμβαση και επίλυση προβλημάτων από κάποιο κεντρικό κρατικό φορέα ή οργάνωση. Μια άποψη που ενισχύθηκε με την αστυφιλία, τους κομματικούς μηχανισμούς, καθώς και από ένα μαρξιστικό συγκερασμό, που μιλά για κρατική παρέμβαση, ενώ αφήνει χωρίς έλεγχο εταιρείες ολκής, με παγκόσμια εμβέλεια, μιας και δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Αυτό όμως έκανε τους πολίτες αδύναμους, παθητικούς και ικανούς να ξεχάσουν οποιαδήποτε παράδοση, που υπήρχε από τους παλιότερους, με γνώση και εμπειρία εκατοντάδων χρόνων (στέρνες, δημόσια πηγάδια – πηγές, ανεμόμυλους, αναβαθμίδες, μεγάλες γιορτές με σφαγή όλων των "περισσευούμενων", μη δυνατόν να επιβιώσουν οικόσιτων ζώων, λόγω έλλειψης τροφής – νερού κλπ).
Επειδή όμως αυτή η θέση ρίζωσε και χάνεται η παράδοση, το φιλότιμο και αυτό που λέμε μεράκι και μερακλής και εξαιτίας του ότι το φαινόμενο θα ενταθεί, προτείνουμε προς όλους να γίνει νόμος του κράτους, κάτι που μπορεί να ξυπνήσει τη δράση και την παρέμβαση του καθένα για το περιβάλλον με κίνητρο αρχικά συμφεροντολογικό, αλλά αφού έτσι όλα πια κινούνται, γιατί όχι κι αυτό.
Να μπει στον Οικοδομικό κανονισμό μια διάταξη υποχρεωτική για όποιον θέλει να κτίσει ένα καινούργιο σπίτι, μονοκατοικία, να κατασκευάσει Δεξαμενή 50 κ.μ., για συλλογή βρόχινου νερού, επιδοτούμενη ή με δυνατότητες φοροαπαλλαγής, που να διαθέτει ντιζελοαντλία για άντληση του νερού, σε περίπτωση πυρκαγιάς. Για δε τους Δήμους και τα χωριά που ανήκουν σε αυτούς, να κατασκευάσουν Δεξαμενές 200 κμ σε κάθε περιοχή που θα μπορούσε από εκεί να έρθει η φωτιά, δηλαδή στο σημείο που το χωριό ή η πόλη έχει σύνορο δάσος, εξοπλισμένες και αυτές φυσικά με ντιζελοαντλίες, μιας και το πρώτο που κόβεται σε περίπτωση πυρκαγιάς είναι το ρεύμα!
Γιατί μας φαίνεται γελοίο – ηλίθιο, κάποιος να έχει σπίτι εξοχικό των 80 εκατ. μέσα στο δάσος και να περιμένει την πυροσβεστική για να σώσει την περιουσία του, ή Μοναστήρι με αμύθητους θησαυρούς και κειμήλια να καίγεται και αναδασωμένες εκτάσεις με τόσο κόπο, να ποτίζονται μια στο τόσο λόγο έλλειψης νερού… και να ξεραίνονται!
Αλλά και γιατί το νερό είναι ΖΩΗ!!!
Mail: info@buildings.gr