Στις 24-11-02 βρεθήκαμε με φίλους στην Βάλια Κάλντα τοποθεσία που ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός, πράγμα που σημαίνει, μεταξύ άλλων ότι απαγορεύεται και το κυνήγι. Καθώς πηγαίναμε, είδαμε κάποιους με ένα τζιπ στο οποίο κρέμονταν ένας ματωμένος και νεκρός λαγός, στον καθρέπτη της μεριάς του οδηγού. Αυτό που μας προκάλεσε η εικόνα αυτή, ήταν αηδία και απέχθεια για τους επιβάτες του τζιπ και λύπη για το ζώο που κάποιοι από χόμπι και αγάπη προς την φύση, άκουσον, άκουσον, το σκότωσαν και το κρέμασαν με υπερηφάνεια σε σημείο για να δείχνουν τι; Την “ανδρεία” τους ή την “ικανότητα” να κυνηγούν και να σκοτώνουν με επαναληπτικές καραμπίνες κάποια ανυπεράσπιστα ζωάκια;
Εμείς, που βρεθήκαμε εκεί χωρίς όπλα με μόνη την επιθυμία να απολαύσουμε αυτά τα πανέμορφα βουνά , να φωτογραφίσουμε και κάτι, καθώς απολαμβάναμε την ομορφιά της φύσης που χωρίς τα ζωντανά της τι φύση θα ήταν; Εμείς δεν την αγαπάμε; Εμείς δεν μπορούμε να την απολαύσουμε μαζί με τους λαγούς της τα ζαρκάδια της και όλα τα ζώα της, ζωντανά, γιατί μας αφαιρούν το δικαίωμα μερικοί άνανδροι “φυσιολάτρες”.
Αυτά τα ζώα “ανήκουν” στην φύση γενικότερα και σε εμάς, έχουμε και εμείς δικαίωμα να τα βλέπουμε ζωντανά όμως, και όχι μόνο οι κυνηγοί, επειδή πλήρωσαν κάτι ψηλά η κάτι χοντρά, τα δικαιούνται μόνο αυτοί, νεκρά. Δηλαδή αν καταλαβαίνω καλά, στην σημερινή εποχή όπου το κρέας υπάρχει παντού και δεν μας λείπει, ποια είναι η δικαιολογία των κυνηγών; Σ’ αγαπώ γι’ αυτό και σε σκοτώνω; Αφού πληρώνω δικαιούμαι να σε σκοτώσω;
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να συνδυαστεί η τουριστική ανάπτυξη ήπιου τουρισμού των ορεινών όγκων του νομού μας, με ταυτόχρονη δραστηριότητα των κυνηγών. Με εικόνες όπως αυτήν που προανέφερα;
Τι νόμος είναι αυτός που επιτρέπει σε περίπου 200.000 κυνηγούς να σκοτώνουν τα ζώα και πτηνά που είναι ανυπεράσπιστα, και αφαιρεί από τους υπόλοιπους το δικαίωμα και την χαρά να τα απολαμβάνει ζωντανά;
Δεν βλέπουμε τον λόγο να συνεχίζεται, αυτός ο αιματηρός πόλεμος εναντίον των συνδημιουργημάτων.
Πότε επιτέλους θα τερματιστεί αυτή η μανία και το κέφι για να σκοτώνουν τα ζώα ¨από αγάπη και χόμπι¨;
Είναι καιρός αυτή η επιθετικότητα και η εκδικητικότητα μερικών από το πιο ανεπτυγμένο είδος πάνω στην γη, να σταματήσει.
Αυτό που σε πολλά παιδικά κυρίως φιλμ δείχνεται, συμβαίνει στα πανέμορφα βουνά μας. Δηλαδή, να βλέπει κανείς τα μικρά γουρουνάκια, ζαρκαδάκια και λαγουδάκια να κλαίνε και τσιρίζουν βλέποντας την μαμά τους να ματώνει πυροβολημένη από κάποιους, που για χόμπι και από αγάπη προς την φύση όπως λεν, σκοτώνουν τα ζωντανά. Στις αίθουσες των κινηματογράφων φέρνουν δάκρυα στα μάτια, σε εμάς τι αισθήματα προκαλούν σκηνές όπως αυτήν που είδαμε σε μέρος όπου απαγορεύεται το κυνήγι;
Η φύση είναι τόσο σοφή, ή μάλλον, ο Δημιουργός της είναι πάνσοφος που την έκανε έτσι που να ρυθμίζει τα πάντα, χωρίς την «επέμβαση» των οπλοφόρων λατρέων της φύσης.
Υπάρχουν χόμπι και δραστηριότητες που προάγουν τον ανθρώπινο πολιτισμό και δεν τον μειώνουν στο επίπεδο των σαρκοφάγων της ζούγκλας.
Αλήθεια, πόσο απέχει η θανάτωση ενός ανυπεράσπιστου και αθώου ζώου, που ζει ελεύθερο στην φύση, από την δολοφονία ενός ανθρώπου;
Ριζόπουλος Βαγγέλης
Καστοριά