Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Δράσης Ενάντια στον Καταναλωτισμό∙ και είναι μια μέρα μετά τη Μαύρη Παρασκευή (Black Friday), της παγκόσμιας καταναλωτικής υστερίας, που όλοι μας βομβαρδιστήκαμε με τα διαφημιστικά ποικίλα μηνύματα. Όσα και να γράψουμε, όσα και να πούμε, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία της κοινωνίας και κυρίως να αλλάξει χωρίς αυτό να γίνει οργανωμένη συλλογική υπόθεση∙ και όχι για μια μέρα, εννοείται. Όπως διαβάζουμε, η ημέρα δράσης ξεκίνησε το 1992 από τον Καναδά και από τότε εξαπλώθηκε σε περισσότερες από 60 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Το στοίχημα είναι να οδηγηθούμε σταδιακά στην πραγματική οικονομία της παραγωγής και της κατανάλωσης, σύμφωνα με τις πραγματικές και τις ουσιαστικές ανάγκες μας, για μια βιώσιμη οικονομία και κοινωνία και ένα βιώσιμο μέλλον. Επιγραμματικά μερικές οδηγίες για να μειώσει κανείς αυτά που αγοράζει, χωρίς να στερηθεί αυτά που είναι απαραίτητα, και να κάνει οικονομία χρησιμοποιώντας λιγότερους φυσικούς πόρους και με λιγότερα σκουπίδια: Ανταλλάσουμε, επιδιορθώνουμε, το φτιάχνουμε μόνοι μας, το χαρίζουμε, αγοράζουμε μεταχειρισμένα, δανειζόμαστε αντί να αγοράσουμε, μοιραζόμαστε αντικείμενα και υπηρεσίες, δίνουμε βάρος στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα έχοντας στο μυαλό μας το πόσο φιλική προς το περιβάλλον είναι η διαδικασία παραγωγής του συγκεκριμένου αγαθού.
Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι, ναι, η κατανάλωση από μόνη της δεν είναι κακό, αλλά το τι αγοράζουμε και γιατί. Ας έχουμε στο μυαλό μας τη σχέση της κατανάλωσης με την καταστροφή του περιβάλλοντος και την παγκόσμια φτώχεια, ειδικά εμείς του λεγόμενου δυτικού κόσμου, των λεγόμενων δυτικών χωρών, που αποτελούν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά καταναλώνουν το 80% των πόρων, προκαλώντας καταστροφές στο περιβάλλον και άδικη κατανομή του πλούτου.