Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο εξοχικό του Δημήτρη, στους πρόποδες του Παρνασσού. Η αρχική σκέψη για τη συνάντηση ήταν του Κωστή και όλοι βοήθησαν. Ιδιαίτερα η Λέλα βοήθησε να συντονιστούν οι της Αθήνας. Και έγινε αυτό που έγινε. Μια θαυμάσια, όμορφη συντροφιά με φίλους, που είχαν να συναντηθούν σχεδόν δύο χρόνια. Και όλα ήταν σαν να ήταν χθες! Μπράβο παιδιά, Ανναπουρνιώτες, νάμαστεεει!!
Απαρτία είχαμε, έντεκα στους είκοσι ένα. Απουσίες αισθητές, αλλά δικαιολογημένες.
Η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν ότι δεν πέρασε καθόλου ο χρόνος, λες και ήταν χθες. Ο χρόνος των τριών εβδομάδων αλλά και των δώδεκα ημερών περπάτημα στο Νεπάλ, στο τρέκκινγκ της Ανναπούρνα, οι αντίξοες συνθήκες, η αγωνία του άγνωστου βουνού και του υψομέτρου, έφερε πιο κοντά και «έδεσε» την παρέα
Aνθρωποι ξεχωριστοί, πλούσιοι σε συναισθήματα, χιούμορ, ενδιαφέροντα. Χαρούμενοι άνθρωποι, που βιώνουν κάθε στιγμή τη χαρά της ζωής. Ο καθένας είχε κάτι ιδιαίτερο να διηγηθεί. Ξαναζωντάνεψαν οι ωραίες στιγμές του τρέκκιγκ. Εμπειρίες ανεπανάληπτες. Συνεχίστηκαν τα πειράγματα του γιατρού και του Γιάννη. Έγιναν συζητήσεις για πορείες στα βουνά, για ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για ταξίδια γενικά. Εντυπωσιακές οι διηγήσεις της κυρίας Μαρίας, η ψυχή της παρέας. Και πού δεν έχει πάει. Μας κόμπλαρε όλους.
Δόθηκαν υποσχέσεις για μελλοντικές συναντήσεις. Για τη λειτουργία του “κλαμπ των Ανναπουρνιωτών και των φίλων της Ανναπούρνα” .
Aψογη η φιλοξενία της Αλέκας και του Δημήτρη, τους ευχαριστούμε
Στέφανος Σταμέλλος