ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ – ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ

ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ – ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ (7-8/9/2002)
To e-ecology.gr πραγματοποίησε την πρώτη φθινοπωρινή εξόρμηση στην ορεινή Ελλάδα, στην όμορφη και γοητευτική Ελλάδα. Είμαστε μια μικρή ομάδα, η Ομάδα των Έξι (Αλέκα, Βάσω, Θώμη – πρώτα οι γυναίκες – και Δημήτρης, Μπάμπης, Στέφανος) Η ορεινή Ναυπακτία ήταν πάντα στο πρόγραμμά μας με τελικό προορισμό την Αμπελακιώτισσα, ένα μικρό χωριό μετά την Ανω Χώρα στο Δήμο Αποδοτίας στην ευρύτερη περιοχή των Κραβάρων. Ρόλο σ’ αυτό έπαιξαν τα αφιερώματα του περιοδικού ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ, στο οποίο έχουμε εμπιστοσύνη γι’ αυτά που γράφει και παρουσιάζει


Η διαδρομή είναι από το Ευπάλιο, Λιμνίτσα, Τερψιθέα, Ελατού, Ανω Χώρα, Αμπελακιώτισσα, 2 ώρες περίπου, 75 χιλιόμετρα από την Ναύπακτο. Μπορεί κανείς να πάει κι από Παύλιανη, Στρώμη, Συκιά, Λευκαδίτι, Λιδωρίκι και να συναντήσει το δρόμο της Ναυπάκτου κάτω από τη Λιμνίτσα ή από το Κρίκελλο, Δομνίστα, Αράχωβα και Αμπελακιώτισσα, κάνοντας το γύρο της Λίμνης του Εύηνου με 15 χιλιόμετρα χωματόδρομο περίπου. Τρεις διαφορετικές προσβάσεις – διαδρομές, όλες αξιόλογες.
Η Φωκίδα και η ορεινή Ναυπακτία είναι η μικρογραφία της Ελλάδας. Όμορφες παραλίες, μικρές κοιλάδες, κολπίσκοι, νησιά, βουνά με πλούσια βλάστηση, ποτάμια, λίμνες, παραδοσιακά χωριά, αρχαιότητες. Εδώ είναι και ο «ομφαλός της γης», οι Δελφοί. Καλά λένε ότι είναι «ευλογημένος τόπος»!
Η διαμονή μας στο άνετο και φιλόξενο πανδοχείο, τις «ΔΡΥΑΔΕΣ», ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ο ιδιοκτήτης του, ο Παναγιώτης Κανέλος, το έφτιαξε με πολύ μεράκι και γούστο. Τέσσερα συνεχόμενα σπιτάκια με ξύλινη επένδυση, με άνετο χώρο και όμορφη διακόσμηση, με όμορφο περιβάλλοντα χώρο και θέα τα γύρω βουνά. Νόστιμα σπιτικά φαγητά. Ό,τι πρέπει για ξεκούραση κι εκτόνωση

Προγραμματίσαμε να κάνουμε δύο συνολικά διαδρομές. Το Σάββατο περπατήσαμε το Φαράγγι του Κάκαβου και την Κυριακή ανεβήκαμε στην κορυφή της Τσεκούρας, που δεσπόζει πάνω από το χωριό
Ο Κάκαβος είναι το ποτάμι κάτω από την Αμπελακιώτισσα. Κατεβαίνουμε περνώντας την πλατεία του χωριού, δίπλα από την εκκλησία. Το μονοπάτι είναι πολύ αραιά σηματοδοτημένο, με μικρές ταμπελίτσες, από το ΤΕΙ Μεσολογγίου. Όπως μάθαμε, δαπανήθηκαν οκτώ εκατομμύρια για την βελτίωση και τη σήμανση του μονοπατιού, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό. Σε τρία χρόνια όλα έγιναν όπως πριν!
Σε μισή ώρα περίπου, περνώντας μέσα από την πυκνή βλάστηση και τους στάβλους, φθάνουμε στο ποτάμι. Έχει αρκετό νερό και το καλοκαίρι, πράγμα που κάνει δύσκολο το πέρασμα απέναντι χωρίς γέφυρα. Αριστερά και δεξιά υψώνονται οι απότομες πλαγιές. Το μονοπάτι απομακρύνεται στην αρχή, πάνω από την κοίτη, ανεβαίνοντας στην κακοτράχαλη αριστερή πλαγιά με κατεύθυνση αντίθετη από τη ροή του νερού. Το πρώτο αυτό κομμάτι θέλει λίγο προσοχή γιατί έχει καταστραφεί από τους μικρούς χείμαρρους, που κατεβαίνουν από ψηλά.
Η συνέχειά του είναι εντυπωσιακή. Το Φαράγγι αρχίζει να κλείνει και το μονοπάτι κινείται ανάμεσα στα βράχια. Σε ορισμένα σημεία του σώζεται ακόμη το καλντερίμι, γιατί, μην ξεχνάμε, ήταν αυτό που ένωνε την Αμπελακιώτισσα με την ¶νω Χώρα και τα άλλα χωριά, ίσως και τη Ναύπακτο κι από το οποίο περνούσαν φορτωμένα ζώα. Σε μια ώρα και δέκα λεπτά περίπου φθάνουμε στο γεφύρι, ένα τοξωτό ψηλό πέτρινο γεφύρι, που πρέπει να κατασκευάστηκε τουλάχιστον 200 χρόνια πριν, ίσως και περισσότερο.
Το μονοπάτι συνεχίζει ανηφορίζοντας ανάμεσα στο ελατόδασος και την πλούσια βλάστηση για να φθάσει στην Ανω Χώρα. Η συνολική διαδρομή είναι 2,5 – 3 ώρες περίπου, ανάλογα με τις καθυστερήσεις για παρατήρηση και το περπάτημα. Αν γίνει συστηματική βελτίωση και καλύτερη σήμανση, είναι μια πολύ καλή διαδρομή για όλους, με τις εκπλήξεις του και χωρίς ιδιαίτερη κούραση.