ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, ΑΠΟ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ – ΑΓΙΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, Ε22 (26/5/2002)
Μια ακόμη ευχάριστη και ενδιαφέρουσα διαδρομή στον Παρνασσό για όλους, μονοήμερη με διάρκεια 6 έως 7 ώρες. Είμαστε πάνω στο Ε22, το μονοπάτι που έχει σημάνει η Ομοσπονδία Ορειβατικών Συλλόγων και το οποίο ξεκινάει από την Αττική και συνεχίζει προς τη Βόρεια Ελλάδα. Πρέπει να τονίσουμε ότι έχει πάρα πολύ καλή σήμανση. Είναι το πρώτο κομμάτι της διαδρομής Αμφίκλεια – Βελίτσα (Ανω Τιθορέα) ή Αμφίκλεια – Δαύλεια (αυτή με διανυκτέρευση, διάρκειας 12 περίπου ωρών) με επιστροφή.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Ξεκινάς με φαράγγι, ανεβαίνεις μπαλκόνι, θέα στον κάμπο της Αμφίκλειας με το Καλλίδρομο απέναντι, συνεχίζεις μέσα σε πανέμορφο ελατόδασος (αυτή την εποχή ειδικά, τέλος Μαΐου, η χλωρίδα και η πτηνοπανίδα είναι στην καλύτερή της) Ανεβαίνεις καταλήγοντας στο γυμνό αλπικό τοπίο με τις πέτρινες στάνες και τις ποτίστρες στα 1600 μέτρα περίπου. Αρα υψομετρική διαφορά σχεδόν 1000 μέτρα. Έχει εναλλακτική λύση για επιστροφή (την οποία εμείς δεν μπορέσαμε να ανακαλύψουμε από …ατυχία) με αρκετά απότομη και άγρια διαδρομή, άρα και γι’ αυτό ενδιαφέρουσα. Αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι ότι ο Παρνασσός, όπως και στο Γερολέκα και αλλού, παρουσιάζει ανάγλυφο με τη μορφή της καταβόθρας, μεγάλες δίνες θα ‘λεγε κανείς. Αυτό δείχνει ότι είναι ηφαιστιογενές το ανάγλυφο και γι΄ αυτό άκρως ενδιαφέρον, γιατί μέσα στις «δίνες» αυτές βρίσκει κανείς πλούσια βλάστηση, πολλά λουλούδια και αφράτο χώμα με σχετική υγρασία.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ (λεπτομέρειες) Βγαίνουμε έξω από την Αμφίκλεια περνώντας από την κεντρική πλατεία, αφήνουμε τα αυτοκίνητα δίπλα στην παιδική χαρά και την πέτρινη βρύση με το πλατάνι, και ακολουθούμε το σημαδεμένο καλό μονοπάτι προς το φαράγγι, ανεβαίνοντας. Σε μια ώρα περίπου φθάνουμε στην Αγία Ιερουσαλήμ, το μικρό εντυπωσιακό εκκλησάκι μέσα στη σπηλιά, στο βράχο. Εκεί βρίσκουν και φωλιάζουν, εκτός των άλλων, και τα αγριοπερίστερα, όπως ένα από αυτά μας «έδειξε» πετώντας μακριά. Να επισημάνουμε για την τοπική Δημοτική Αρχή πως οφείλει να φροντίζει τον περιβάλλοντα χώρο του μικρού ναού.
Τριακόσια περίπου μέτρα πριν από την Αγία Ιερουσαλήμ υπάρχει βρύση με αρκετό νερό αυτή την εποχή, δίπλα στην καρυδιά σ΄ ένα μικρό πλάτωμα. Κάτω απλώνεται το φαράγγι και απέναντι τα καμένα, από τη μεγάλη πυρκαγιά της Αμφίκλειας, που έγινε πριν από 25 περίπου χρόνια. Εικόνα, που δείχνει πόσο δύσκολο είναι να αναδασωθεί το βουνό, όταν καεί.
Δίπλα στη βρύση υπάρχει η διασταύρωση με μικρές ταμπέλες. Έχουμε δύο επιλογές: να συνεχίσουμε παράλληλα με το φαράγγι και ανεβαίνοντας μέσα σε λούκι και σάρες (έτσι λένε τα γραπτά κείμενα που διαθέτει ο Δημήτρης) ή να ανεβούμε αριστερά, νοτιοδυτικά, πάνω από την Αγία Ιερουσαλήμ Προτιμήσαμε το δεύτερο. Περάσαμε τις πόρτες στο βράχο και συνεχίσαμε μέσα στο πανέμορφο ελατόδασος ακολουθώντας τα σημάδια. Όπου αντικρίζαμε ξέφωτα, ήταν και μια παραδεισένια κατάσταση. Πανέμορφα τοπία, για να λέει κανείς «θα μείνω εδώ, δεν πάω πουθενά».Τα κελαδήματα των πουλιών μας συνόδευαν σ’ όλη τη διαδρομή.
Φθάσαμε στο γυμνό και τις στάνες μετά από 2,5 ώρες περίπου από τη βρύση, άρα 3,5 από την Αμφίκλεια. Εκεί υποτίθεται ότι συναντιούνται τα δύο μονοπάτια: το ένα κάνοντας τη διάσχιση προς Δαύλεια και Βελίτσα και το άλλο που συνεχίζει για τη Φτερόλακα σε 1,5 ώρα περίπου. Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα ψάχνοντας για το μονοπάτι, που έγραφαν τα κείμενα του Δημήτρη επαναλαμβάνω, για να κατεβούμε από το Φαράγγι αλλά δεν σταθήκαμε τυχεροί κι έτσι αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε από το ίδιο.
Ένα άκρως ενδιαφέρον θέμα και θέαμα είναι ότι η φύση φροντίζει να πληρώνει εργάτες γης για να σκαλίζουν το χώμα. Τα αγριογούρουνα βάλθηκαν να καλλιεργήσουν την περιοχή σκάβοντας σα μονόυνα το χώμα, ψάχνοντας για τυφλοπόντικες και βολβούς (παμφάγα γαρ…). Ελπίζω να μην μας διαβάζουν κυνηγοί, που θα τρίβουν τα ξερόχερά τους. Αγριόγιδα δεν είδαμε, είδαμε όμως τον τράγο που μπορούσε να ήταν και αγριόγιδο.
Η κουβέντα «χαλάει σπίτια», κι εμείς το παρακάναμε αυτή τη φορά. Δυό Σαββατοκύριακα χωρίς να ανεβούμε στο βουνό! Κάτσε ντε, πάλι καλά που δεν χαθήκαμε κιόλας, δυό άνθρωποι…Η δυνατή βροχή ευτυχώς μας έπιασε μόλις κατεβήκαμε στην Αμφίκλεια
Την επόμενη φορά, κύριε Σταματόπουλε, από το άλλο μονοπάτι και μέχρι την Δαύλεια 12 ώρες, μονοήμερο, έτσι για εκτόνωση!
Στέφανος Σταμέλλος