————————————————————–
Όσα και να γράψει κανένας για την Οίτη θα είναι λίγα. Αν πεις ότι την γνώρισες θα είναι υπερβολή. Πάντα κάτι καινούργιο θα σε μαγεύει, κάτι καινούργιο θα σε αιφνιδιάσει και θα σε κάνει να τη σκέφτεσαι με νοσταλγία. Αυτή τη φορά είμαστε η μικρή ομάδα των τεσσάρων (Γλυκερία, Βαγγέλης, Βάσω, Στέφανος) που απολαύσαμε μια θαυμάσια φθινοπωρινή λιακάδα στις πλαγιές της.
Από την Ανω Παύλιανη φεύγουμε δεξιά παίρνοντας το δασικό δρόμο που οδηγεί στο Κουμαρίτσι, περνάμε το νεκροταφείο του χωριού, όπου όλο και κάποιος φιλόξενος Παυλιανίτης (ζωντανός) θα σου ευχηθεί καλό κατευόδιο στην όμορφη φθινοπωρινή περιπλάνηση. Στα 500 μέτρα περίπου εγκαταλείπουμε το δασικό δρόμο και μπαίνουμε στο δάσος ανηφορίζοντας. Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν καλά σημάδια και είναι αρκετά δύσκολο να βρει κανείς το μονοπάτι.
Ανηφορίζοντας μέσα στο ελατόδασος, περνάμε τη διασταύρωση προς «Αγιο Πνεύμα», όπου υπάρχουν σημάδια για το Αγιο Πνεύμα, ενώ δεν υπάρχουν για την Καταβόθρα και θέλει προσοχή. Σε μιάμιση ώρα περίπου φθάνουμε στα ανοιχτά, αντικρίζοντας μπροστά μας την πίσω πλευρά του Γρεβενού και τον Πύργο, τις δύο κορυφές της Οίτης.
Σε λίγο κατηφορίζουμε μέσα από τα βοσκοτόπια και περνάμε το κοπάδι με τα πρόβατα έχοντας απέναντί μας τη Γκιώνα και τα Βαρδούσια με τις δυό επιβλητικές κορυφές, την Πυραμίδα της Γκιώνας και τον Κόρακα των Βαρδουσίων.
Σε δύο ώρες από το ξεκίνημά μας φτάνουμε στην περίφημη Καταβόθρα της Οίτης, όπου τα γάργαρα νερά χάνονται κάτω από τον βράχο για να βγουν αργότερα στην απόκρημνη χαράδρα του Γοργοποτάμου με τους καταρράκτες.
[ Μπορεί κανείς να διανοηθεί το οροπέδιο «Καταβόθρα» της Οίτης σπαρμένο με σκληρό σιτάρι προκειμένου κάποιοι, στο όνομα του κέρδους με τις όποιες επιπτώσεις στο περιβάλλον, να αποκομίσουν μερικά εκατομμύρια επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτό παραλίγο να είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η συντονισμένη έντονη αντίδραση των κατοίκων και των φορέων της περιοχής και όχι μόνο, που τελικά ανάγκασε το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Καλλιέων να αλλάξει την αρχική του απόφαση για υπογραφή συμβολαίου με τον φερόμενο επενδυτή.]
Αφού ξεκουραστούμε, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής κάνοντας τον κύκλο αυτή τη φορά, περνώντας από την Πυρά του Ηρακλή, όπου σώζονται τα ερείπια του ναού του Ηρακλή, στον τόπο που λυτρώθηκε από τον τυραννικό χιτώνα της Δηιάνειρας, πάνω στην πυρά και έγινε ημίθεος με την επέμβαση του Δία
Διατηρούνται σπόνδυλοι κιόνων, τμήματα του θριγκού και τριγλύφων, οι οποίοι ανήκουν σε πρόστυλο δωρικό ναό του 3ου αιώνα π.Χ. με πρόδρομο και σηκό εν παραστάσει. Νοτίως του ναού υπάρχει ο βωμός, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε συνεχώς από την αρχαϊκή εποχή μέχρι την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας, οπότε και έγινε επέκταση του αρχικού περιγράμματος και οριοθέτησή του με λιθόπλιθους.
Κατά τα έτη 1919 – 20 διεξήχθη ανασκαφική έρευνα από τον Ν. Παπαδάκη. Καθαρίστηκε το εμφανές τμήμα του ναού και ανασκάφηκε η Πυρά. Από το 1988 επαναλήφθηκε η ανασκαφή στο χώρο της Πυρράς με περαιτέρω διερεύνηση των ήδη αναμοχλευμένων επιχώσεων αυτής.
(από το site του Υπουργείου Πολιτισμού)
Η κατηφορική μας πορεία μέσα από το ελατόδασος είναι αρκετά εύκολη. Συναντάμε στο δρόμο την κατασκήνωση, που φιλοξενεί το καλοκαίρι τα παιδιά και ακολουθώντας τον δασικό αυτοκινητόδρομο φτάνουμε ξανά στην Παύλιανη.
Έτσι κλείνει ο κύκλος της διαδρομής συνολικής διάρκειας 4 περίπου ωρών.
Στην Παύλιανη μπορεί κανείς να βρει εύκολα ξενοδοχείο να μείνει, καλό φαγητό και παραδοσιακά προϊόντα (μήλα, μέλι, καρύδια, ρίγανη κλπ)
Για περισσότερες πληροφορίες
http://www.neural.uom.gr/dixori/oiti-1.htm
http://users.astronet.gr/theonik/peribal/oiti.htm
http://apollo.culture.gr/2/21/211/21114n/g211nn02.html
Στέφανος Σταμέλλος