Η μικρή παρέα του e-ecology.gr (τρεις άνθρωποι, αψηφώντας το χιόνι και το κρύο) έδρασε ιστορικο – κοινωνικο – πολιτικο – οικολογικο – ορειβατικά στα όρια του Παρνασσού.
Είχαμε ως αρχικό στόχο να επισκεφθούμε, με όρους ειρηνικούς και καλής θέλησης, τη Λιάκουρα, την ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού. Όνομα θηλυκό, και, έστω και ως κορυφή βουνού, σημειολογικά οδηγεί τη σκέψη «σε ένα αυτοτελές θεατρικό επεισόδιο» όπως θα έλεγε ο Κώστας.
Οι μικρές παρέες δένονται περισσότερο στο βουνό, και μάλιστα όταν πρόκειται για τα τρία ΣΤΑ (Σταματόπουλος, Σταμέλλος, Στασινός) η υπόθεση αποκτά γραμματολογικό ενδιαφέρον Η συζήτηση κινείται μεταξύ σοβαρού, αστείου και μιας ιδιότυπης φιλοσοφίας και έτσι …κάναμε τον βορειοανατολικό κύκλο του Παρνασσού ψάχνοντας να βρούμε πρόσβαση για την Λιάκουρα. Μας έδιωξαν από την Αμφίκλεια, γιατί ο δρόμος προς τη Φτερόλακα ήταν κλειστός λόγω χιονοστιβάδων! Έτσι μας είπαν και ήταν Σάββατο πρωί. Ολόκληρη βδομάδα υποτίθεται προετοιμάζουν τις συνθήκες υποδοχής των φίλων του χιονιού και του σκι. Η σκέψη μας πήγε σε διάφορα, μέχρι και σε ανταγωνιστικά επιχειρηματικά σχέδια, μέχρι σε αδράνεια των αρχών της Αμφίκλειας.
Αναγκαστήκαμε να ακολουθήσουμε τη γνωστή διαδρομή με το τζιπ, Αμφίκλεια, Πολύδροσος, Λιλαία, Μαριολάτα και αμέσως μετά ανεβήκαμε το χωματόδρομο αριστερά, προς την κατεύθυνση της Γραβιάς, ο οποίος γυρνάει πάνω από την Μαριολάτα αφού περάσει το Μοναστήρι και το Φυτώριο του Δασαρχείου. Το χιόνι ήταν αρκετό πια, και επειδή είναι σκληρό να βάζεις το τζιπ σε τέτοιες συνθήκες, με κίνδυνο να βρει και καμιά πέτρα κάτω από το χιόνι… παρκάραμε και ακολουθώντας το δασικό δρόμο ανεβήκαμε με κατεύθυνση και στόχο την κορυφή του Γερολέκα
Η ανάβαση εξελίχτηκε σε θέατρο του «βουνού», όπερα και ροκ κατάσταση. Ο Κώστας ήθελε μέσα στη χιονισμένη φύση να μας πείσει ότι έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να «βοηθήσουμε» το σημερινό θέατρο ως θεατρικοί συγγραφείς εισάγοντας στοιχεία οικο-ορειβατικά, ότι το θέατρο με λίγα λόγια μας «έχει ανάγκη». Κι εμείς, τα άλλα δύο ΣΤ, το πιστέψαμε…
Η ανάλυση της πολιτικής κατάστασης, ο «επαπειλούμενος» πόλεμος στο ΙΡΑΚ, η ελληνική προεδρία, η 17Ν και ο ΕΛΑ, το κίνημα κατά της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το οικολογικό και περιβαλλοντικό κίνημα στην περιοχή μας και γενικά, οι καιρικές συνθήκες και τα ακραία καιρικά φαινόμενα στις μέρες μας, οι δικαστικές επικαιρότητες, τα καλά κρασιά των Δυοβουνών και οι εμφιαλώσεις, τα αιολικά πάρκα και τα στελέχη των Φίλων οικολόγων, οι πρόσκοποι και προστάτες των μεταλλαγμένων και των καταπατητών, ήταν μερικά από τα θέματα που αναλύσαμε.
Συμπεράναμε ότι είναι δυνατό να εκφραστούμε καλλιτεχνικά για να δώσουμε ουσία και αμεσότητα στα θεατρικά δρώμενα σήμερα, με αναφορές στην ορειβασία, την οικολογία και τις εμπειρίες μας με τη φύση. Το θέατρο σήμερα έχει σοβαρό έλλειμμα, είναι ξενέρωτο, χωρίς φαντασία και… χρειάζεται ορειβάτες, χρειάζεται οικολόγους για να αποκτήσει αμεσότητα και ζωντάνια, επικαιρότητα και περιεχόμενο, να προσελκύσει και να εκφράσει τις ανησυχίες και τις ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων που θέλουν να ΖΗΣΟΥΝ. Θέατρο είναι η ζωή, μια πέτρα που κυλάει στα βουνά, πότε στον ανήφορο και πότε στον κατήφορο. Ροκ κατάσταση…. Αυτοτελές θεατρικό μονόπρακτο, τραγωδία και κωμωδία
Τελικά περπατήσαμε στο πανέμορφο χιονισμένο τοπίο του Παρνασσού επί πέντε ώρες, αναρριχηθήκαμε μέσα σε λαγκάδια για την κορυφή του Γερολέκα, ποτέ δεν φθάσαμε, χωθήκαμε μέσα στο χιόνι, «φάγαμε» κυριολεκτικά το χιόνι και γυρίσαμε χαρούμενοι να συνεχίσουμε το καθημερινό του θέατρο ο καθένας. Σάββατο, 8 Φλεβάρη του 2003
Δρυοκολάπτης