Picture of sstamellos

sstamellos

ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ από Κάτω Μουσονίτσα – ΑΣΑΝΣΕΡ

ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ από Κάτω Μουσονίτσα – ΑΣΑΝΣΕΡ 2/11/2003

Οι αναβάσεις στο βουνό αυτή την εποχή θεωρούνται χειμωνιάτικες με φθινοπωρινό κλίμα, ούτε κρύο ούτε ζέστη δηλαδή, ούτε ομίχλη, κεραυνούς και βροχές. Ιδανικές συνθήκες για ιδανικούς εραστές της φύσης και των βουνών.

Κάναμε μια αρκετά γνωστή διαδρομή, την έχουμε ανεβεί τουλάχιστον άλλες δύο φορές. Λαμία – Παύλιανη – Στρώμη – Κάτω Μουσονίτσα. Αυτή τη φορά πήγαμε με τα τζιπ μέχρι τον Αη Λιά της Κάτω Μουσονίτσας. Σχεδόν δύο ώρες από τη Λαμία. Λάθος επιλογή. Δύσκολος δρόμος για τα αυτοκίνητα. Φαίνεται δεν έγινε καμιά βελτίωση για φέτος. Είναι ο δασικός δρόμος, που συνδέει την Κάτω Μουσονίτσα με το χωριό Κονιάκο κάνοντας αυτή τη μικρή παράκαμψη, πιο πολύ για τους κυνηγούς και λιγότερο για τους βοσκούς. Τα κοπάδια πρέπει να είναι ελάχιστα πια, οι στάνες «αραίωσαν», αν και υπάρχουν αρκετά ίχνη από το παρελθόν. Αντίθετα η περιοχή ανήκει στη ρεζέρβα, δηλαδή στην Ελεγχόμενη Κυνηγετική Περιοχή, στην οποία «μπαίνουν» οι κυνηγοί για να …διασκεδάσουν σκοτώνοντας τα ανήμπορα πουλιά και ζώα, που μεγάλωσαν στα κλουβιά ως υποψήφια θύματα. Συναντήσαμε στο μεταξύ κι έναν θηροφύλακα, ο οποίος ήλεγχε, όπως μας είπε, έναν κυνηγό – πελάτη της ρεζέρβας…

Ακολουθούμε το μονοπάτι των τσοπάνηδων μετά την εκκλησία, και σε μια ώρα περίπου πιάνουμε το μικρό οροπέδιο με την παλιά στάνη και με την κορυφή του Κόρακα αντίκρυ. Η πορεία λέγεται ΑΣΑΝΣΕΡ, γιατί δεν έχει περιστροφές και παρακάμψεις, κι από την αρχή μέχρι το τέλος αντικρίζεις τον στόχο σου, τον Κόρακα.

Μπροστά μας το μικρό φαράγγι με τις «αμμουδιές» του, τις παραλίες του, που έλεγε ο Βασίλης. Σχηματίζεται αριστερά και δεξιά μια μικρή κοιλάδα και στο τέρμα της είναι το πλάτωμα με την ανοιχτή δεξαμενή, η οποία μαζεύει όλο το χρόνο νερό για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των βοσκών το καλοκαίρι. Η κοίτη έχει στεγανοποιηθεί με χονδρό μαύρο πλαστικό. Είναι μια λύση, πιθανόν κατασκευασμένη από τη Διεύθυνση Γεωργίας, για το πότισμα των ζώων, στα 2000 μέτρα, σε μια περιοχή που δεν έχει νερό. Στην οικολογική κτηνοτροφία λέμε ΝΑΙ

Προτίμησα αυτή τη φορά κάποιες μοναχικές διαδρομές. Είχα ανάγκη να κουραστώ με δικές μου επιλογές και κινήσεις μέσα στις μικρές ρεματιές και τα διάσελα, να δοκιμάσω τις αναρριχητικές μου ικανότητες και να τρέξω στην κόψη, πριν από τον Κόρακα. Ανέβηκα στην κορυφή με άνεση έχοντας πολλά αποθέματα, ήθελα να κουραστώ κι άλλο…

Η επιστροφή έγινε μέσα από το λούκι, δίπλα και νότια από την κορυφή, όχι από το Πλάι του Γκιώνη. Είναι μια καινούργια διαδρομή, δεν την είχαμε ξανακάνει. Εύκολο σχετικά κατέβασμα, με προσοχή όμως στα πόδια. Αρα έχουμε μέχρι τώρα τις εξής διαδρομές για τον Κόρακα. 1) την κλασική από τα καταφύγια και τις Πόρτες 2) από τις Κοπρισιές και το Πλάι του Γκιώνη 3) το Ασανσέρ και την τραβέρσα νοτιοδυτικά της κορυφής με την μικρή αναρρίχηση στο βράχο και την τραβέρσα στο πλάι νοτιοδυτικά πριν πιάσουμε το Μέγα Κάμπο και 4) από το Ασανσέρ, αλλά μέσα από το λούκι κάνοντας κάθετο ανέβασμα μετά την πρώτη πέτρινη στάνη περνώντας απέναντι από το μικρό φαράγγι. Ίσως είναι η πιο εύκολη και για το χειμώνα, αφού οι Πόρτες πάντα έχουν τη δυσκολία τους, οι Κοπρισιές το ίδιο, στην αρχή τους τουλάχιστο, και η δυτική παραλλαγή του Ασανσέρ, που έχει τη δυσκολία στη μικρή αναρρίχηση στο βράχο

Η μόνη άγρια ζωή, που συναντήσαμε, εκτός από ορισμένα μικρά πουλιά, που πετάγονταν μπροστά μας, ήταν το κοπαδάκι με τις 5-6 πέρδικες και τα 2 – 3 κοράκια κάτω από τον . .Κόρακα

Συνολικός χρόνος αυτής της διαδρομής 4,5 ώρες

Στέφανος Σταμέλλος

Scroll to Top