Ήταν από καιρό στο πρόγραμμά μας να κάνουμε το ασανσέρ των Βαρδουσίων, μια διαδρομή με σημαντική δυσκολία λόγω της απότομης υψομετρικής διαφοράς (από τα 800 μ στα 2500 περίπου). Δυστυχώς παρά τις σχετικές προβλέψεις της ΕΜΥ ότι θα έχουμε βροχές μόνο στη Βόρεια Ελλάδα, ο καιρός μας τα χάλασε. Γιατί, ενώ κατά τις 9 το πρωί που ξεκινήσαμε ο καιρός ήταν αρκετά καλός με λίγη ομίχλη, όπως φαινόταν ψηλά στον Κόρακα, μας έπιασαν οι πρώτες σταγόνες αρκετά νωρίς. Η πυκνή ομίχλη κατέβηκε πολύ χαμηλά, σχεδόν πάνω από τη Μουσονίτσα και η βροχή, από ένα σημείο και μετά, έγινε ασταμάτητη, πράγμα που μας ανάγκασε να επιστρέψουμε, κάνοντας τα 3/4 της διαδρομής για την κορυφή του Κόρακα
Το πρόγραμμα ήταν να κάνουμε τον κύκλο, δηλαδή κορυφή Κόρακα και μετά επιστροφή από τις Πόρτες και το Καταφύγιο, τον Αθανάσιο Διάκο και να καταλήξουμε ξανά Μουσονίτσα. Η συνολική διαδρομή είναι 7 με 8 ώρες, ανάλογα με την όρεξη και την ευελιξία της ομάδας. Η δική μας ολιγάριθμη ομάδα (του e-ecology) είχε όλες τις προϋποθέσεις για μια γρήγορη ανάβαση και επιστροφή. Πρέπει να πούμε ότι αυτή την εποχή έχει ακόμη αρκετό χιόνι, και μάλιστα παγωμένο, και είναι απαραίτητα το πιολέ και τα κραμπόν
Φθάσαμε στην Κάτω Μουσονίτσα, όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο στην μικρή πλατεία του χωριού. Η Κάτω Μουσονίτσα είναι ένα μικρό όμορφο χωριό μέσα στο πράσινο με υψόμετρο 800 περίπου μέτρα
Ξεκινάμε ανηφορίζοντας μέσα από το χωριό, παίρνουμε ένα παλιό τσιμεντένιο αυλάκι και βγαίνουμε σε δασικό δρόμο. Συνεχίζοντας περνάμε το ρέμα και αμέσως μετά φεύγουμε δεξιά στο δάσος βρίσκοντας μονοπάτι, το οποίο συνεχίζει στην άκρη στα χωράφια.
Βγαίνοντας από τα χωράφια και σε 35′ συναντάμε δασικό δρόμο εγκαταλειμμένο. Ανηφορίζουμε στο δάσος, αλλού ξεχωρίζουμε αλλού όχι το μονοπάτι, και βρίσκουμε το καλώδιο, που τροφοδοτεί με ρεύμα τις δύο κεραίες κοντά στο εκκλησάκι. Ανεβαίνοντας κάθετα σχεδόν με μεγάλη κλήση μέσα στο όμορφο πυκνό δάσος φθάνουμε μετά από διαδρομή 1.30′ ώρας περίπου στις δύο κεραίες και στο εκκλησάκι, στο γυμνό πια τοπίο, σε υψόμετρο 1500 περίπου μέτρα. Εκεί καταλήγει και ο δασικός δρόμος από το χωριό.
Φεύγουμε βορειοδυτικά έχοντας μπροστά μας τον μεγάλο όγκο του βουνού και παίρνοντας το μονοπάτι των βοσκών, που διατηρείται σε καλή κατάσταση γιατί το καλοκαίρι ανεβαινοκατεβαίνουν τα ζώα φορτωμένα για τις στάνες. Το χιόνι πια είναι αρκετό και σε πολλά σημεία χάνεται το μονοπάτι. Συνεχίζουμε και σε 1.30′ ώρα περίπου φθάνουμε στο διάσελο (υψόμετρο 1950 μ περίπου) από όπου συνεχίζει το μονοπάτι μέσα στο οροπέδιο, βορειοδυτικά, για να φθάσει κανείς κάτω από τον Κόρακα για την τελική ανάβαση.
Όπως είπαμε, μετά το εκκλησάκι η διαδρομή ήταν μέσα στην ομίχλη και με ψηλόβρεχο Αναγκαστήκαμε έτσι να επιστρέψουμε. Επιστροφή 50′ λεπτά μέχρι το εκκλησάκι και από κει από τον δασικό δρόμο νοτιοδυτικά, με πολλές στροφές, συναντάμε ένα μικρό παλιό εικόνισμα και αφήνουμε τον δασικό δρόμο παίρνοντας το μονοπάτι μέσα στο δάσος για να συναντήσουμε ξανά το καλώδιο και τα χωράφια. Συνολικός χρόνος επιστροφής 2.30′ ώρες περίπου. Η Συνολική μας διαδρομή έγινε σε χρόνος 5.30’ωρών.
Παρά τις κακές καιρικές συνθήκες ήταν μια όμορφη και ευχάριστη διαδρομή, ιδιαίτερα το κομμάτι μέσα στο ελατόδασος. Μας συνόδευαν τα μικροπούλια στην αρχή της διαδρομής και ο θόρυβος από τα νερά των ρεμάτων. Και βέβαια η χλωρίδα είναι τόσα πλούσια με πάρα πολλά είδη λουλουδιών. Στα εγκαταλειμμένα πια χωράφια με τις όμορφες πεζούλες συναντήσαμε πολλές μισόξερες καρυδιές, αχλαδιές, κερασιές, κορομηλιές, δείγματα της φθίνουσας αγροτικής δραστηριότητας των τελευταίων 50 χρόνων και την οριστική εγκατάλειψη. Πολύ σύντομα αυτές οι εκτάσεις θα δασωθούν πλήρως.
Το οικολογικό πρόσχαρο νεανικό χαμόγελο που συναντήσαμε φθάνοντας στη μικρή πλατεία, ξεκουράζει τον κάθε κουρασμένο, όχι μόνο ορειβάτη.
Δημήτρη, Χρήστο (είπα να μην γράψω ονόματα και κακίες, αλλά) σας ευχαριστώ για την ευχάριστη παρέα και σ’ αυτή τη διαδρομή.
Δρυοκολάπτης