«Ανέτοιμοι υποδεχόμαστε τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική»
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ *
Το βαρύ κλίμα στις σχέσεις αγροτών-κυβέρνησης, με αφορμή το βαμβάκι, που είναι ουσιαστικά διαχειριστικό πρόβλημα, αναδεικνύει μια βαθύτατα πολιτική υπόθεση για την αγροτική οικονομία: Την έλλειψη συντονισμού των εμπλεκόμενων υπηρεσιών ελέγχου, το χαμηλό βαθμό προετοιμασίας των παραγωγών μας και την οικονομική ανασφάλεια στην ύπαιθρο.
Ο χρόνος που κερδίσαμε ως χώρα για την προσαρμογή της γεωργίας μας στον οικονομικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) έχει σχεδόν εκπνεύσει, με άγονες αντιπαραθέσεις κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, με άστοχους χειρισμούς, κακές επιλογές και αγροτικό λαϊκισμό εκατέρωθεν.
Στο πλαίσιο αυτό, οι «Οικολόγοι Πράσινοι» πιστεύουμε ότι στα καυτά προβλήματα του αγροτικού κόσμου δεν υπάρχει πλέον χώρος ή περιθώριο για λαϊκισμό. Ούτε -πολύ περισσότερο- για την απαξίωση μιας ολόκληρης παραγωγικής τάξης, που περνάει μία μεταβατική φάση και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας για ποιότητα και ασφάλεια των τροφίμων, και ταυτοχρόνως ζητά να εξισωθεί η ποιότητα ζωής της με εκείνην των κατοίκων της πόλης.
Καλούμε τους θεσμικούς εκπρόσωπους των παραγωγών να αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό τα δομικά προβλήματα και τις προοπτικές της ελληνικής γεωργίας. Οσοι αγωνιούν πραγματικά για την αγροτική οικονομία θα πρέπει να μιλάνε για την ουσία των προβλημάτων, χωρίς υπεκφυγές.
Η θέση των «Οικολόγων Πράσινων» είναι ότι η εντατική μορφή γεωργίας έχει φτάσει πλέον στα όριά της και στη χώρα μας. Η γεωργία χαμηλών εισροών (μη εντατική), μπορεί ν’ αποτελέσει γέφυρα προς αειφορικές μορφές γεωργίας, με τον όρο η στροφή αυτή να συνδυάζεται με μέτρα προστασίας των φυσικών πόρων: υδατικών, εδαφικών, ενεργειακών, γενετικών. Οι ολοκληρωμένες αυτές πολιτικές εγγυώνται την ασφάλεια των τροφίμων και την ήπια μεταχείριση των ζώων, αλλά και δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Στηρίζουμε ολοκληρωμένες πολιτικές ποιότητας στον αγροτικό χώρο μέχρι και το επίπεδο της τοπικής κοινωνίας. Εστιάζουμε στην ενίσχυση των μικρών παραγωγών και των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων, την πολυλειτουργική γεωργία και τη διασύνδεση της αγροτικής οικονομίας με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες, με στόχο την παροχή ευκαιριών απασχόλησης και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και του εισοδήματος των αγροτών.
Σχετικά με το σημερινό -διαχειριστικό- πρόβλημα με το βαμβάκι, και πιθανόν και με άλλα προϊόντα αύριο, εμείς οι «Οικολόγοι Πράσινοι» υποστηρίζουμε ότι:
* Το πρόβλημα των δηλωμένων και μη αγροτεμαχίων και οι κυρώσεις συνυπευθυνότητας οφείλονται στην έλλειψη συντονισμού των δημόσιων υπηρεσιών, μια χαοτική κατάσταση που ευνοεί τη γραφειοκρατία και ενθαρρύνει παραβατικές συμπεριφορές στον τομέα αυτό.
* Είναι επιτακτική η ανάγκη μιας εθνικής στρατηγικής για τον αγροτικό τομέα, που θα μεταβιβάζει και στους τρεις τύπους γεωργίας (πεδινή, ορεινή, νησιωτική) τις αξίες ποιότητας και περιβαλλοντικής φροντίδας που προωθεί η νέα ΚΑΠ. Επείγει η αναδιάταξη των υπηρεσιών του υπουργείου με αναπτυξιακό προσανατολισμό στις συνθήκες που διαμορφώνει η κοινοτική νομοθεσία και οι απαιτήσεις των καταναλωτών.
* Επιβάλλεται να υπάρχουν αξιόπιστες και διαφανείς ελεγκτικές διαδικασίες της Δημόσιας Αρχής Ελέγχου και Πληρωμών, που θα διασφαλίζουν το αγροτικό εισόδημα.
* Είναι αναγκαία η επανεκπαίδευση των αιρετών στελεχών των συνεταιρισμών σε ζητήματα της νέας ΚΑΠ, με στήριξη και ρόλο των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών στην κατεύθυνση της Πολλαπλής Συμμόρφωσης, δηλαδή την προσαρμογή σε ποιοτικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες.
Ενιαία έκφραση στη διεκδίκηση
* Το αγροτικό κίνημα πρέπει να έχει ενιαία έκφραση στη διεκδίκηση των αιτημάτων του. Να μη διολισθαίνει σε έναν αγροτικό λαϊκισμό που αποδυναμώνει τη μεταρρύθμιση τη γεωργίας. Ούτε να σκιάζεται με ανοχές απέναντι σε παρατυπίες, που μπορεί να του στερήσουν χρήσιμες συμμαχίες με μικρούς παραγωγούς της ορεινής γεωργίας και τους φορολογούμενους πολίτες.
Τέλος, επισημαίνουμε επιγραμματικά και μια άλλη διάσταση. Πέρα από τα λόγια συμπαράστασης στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όσοι ενδιαφέρονται να δείξουν την αλληλεγγύη τους στην πράξη, δεν μπορούν να υποστηρίζουν να υψώνει η Ευρώπη εμπορικά τείχη απέναντι στα προϊόντα αυτών των χωρών, όπως το βαμβάκι και η ζάχαρη, με βάση τα οποία οι οικονομίες τους ελπίζουν να μειώσουν το εξωτερικό τους χρέος.
*Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου είναι γεωπόνος, μέλος του πανελλαδικού συμβουλίου του κόμματος «Οικολόγοι Πράσινοι» www.ecogreens.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 03/02/2005