Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στον κόσμο
Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι πια μια σκληρή πραγματικότητα. Πολλά μπορεί να πει κανείς για τους λόγους που της δίνουν τα περιθώρια να αγγίζει την εξουσία σε πολλές χώρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τα στοιχεία στις εκλογές στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα- λένε ότι το λαϊκίστικο ακροδεξιό μήνυμα βρίσκει ανταπόκριση κατά κύριο λόγο σε χτυπημένα από την κρίση εργατικά λαϊκά στρώματα. Είναι η έκφραση της δυσαρέσκειας σ’ αυτά τα στρώματα, είναι οι προδομένες ελπίδες, η αίσθηση της εξαπάτησης, η ανισότητα στους νόμους και στη δικαιοσύνη. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ό,τι ακολούθησε με το αμόκ των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων, με την Σχολή του Σικάγου και του Φρίντμαν, μπορούμε να πούμε ότι επηρέασε τις λαϊκές μάζες σε όλο τον κόσμο, που είδαν τα πρώην κομματικά στελέχη να επωφελούνται με την απουσία κάθε ιδεολογικού εμπόδιου. Αντίστοιχα θα βρούμε σε πολλές χώρες πολλά παραδείγματα σοσιαλιστών ηγετών που εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία για προσωπικά οφέλη, όπως για παράδειγμα ο Τόνι Μπλερ (εργατικός) στη Βρετανία ή ο Γκέρχαρντ Σρέντερ (σοσιαλδημοκράτης) στη Γερμανία.
Αυτό που ευνοεί επίσης, κατά κάποιον τρόπο, τον ρατσισμό και τον νεοφασισμό είναι η αντίληψη ότι, αφού δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους ισχυρούς και το άδικο σύστημα, που μας ταλαιπωρεί έτσι κι αλλιώς, ας τα βάλουμε με τους αδύναμους. Ας τα βάλουμε με τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους ρομά και κάθε ταλαίπωρο.
Με πολύ λίγα λόγια μπορεί να πει κανείς πως η κυρίαρχη πολιτική, έτσι όπως εφαρμόζεται σήμερα, δεν μπορεί να εκφράσει τις ανησυχίες των ψηφοφόρων και όλο και μεγαλύτερες μάζες της κοινωνίας πιστεύουν ότι αριστεροί και δεξιοί, όταν έρχονται στην εξουσία, δεν διαφέρουν παρά στις λεπτομέρειες.
Στο πλαίσιο αυτό κυρίαρχο στοιχείο είναι η απογοήτευση, που δημιουργεί την εντύπωση πως δεν υπάρχει ελπίδα για κοινωνικό κράτος και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου με ρεαλιστικούς όρους, που επιβάλει η λογική. Άρα φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει αναχαίτιση της Ακροδεξιάς μόνο με ιδεολογικές θεωρητικές αναφορές, δεν μπορεί μόνο με την προβολή των αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με την έννοια αυτή, επείγον ζήτημα σήμερα είναι η, με κάθε τρόπο, αποτελεσματική ΤΩΡΑ υπεράσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, η δικαιότερη κατανομή του πλούτου, η υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ειρήνης και του πολιτισμού κάτω από το πρίσμα και της βιωσιμότητας. Επείγον ζήτημα είναι η ανάδειξη του ρόλου των κινημάτων, της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό και πόλη. Αυτό δεν φοβάται το σύστημα περισσότερο;
Μην με ρωτάτε γιατί τα γράφω αυτά. Απλά λέω: Το πολιτικό μείγμα στην Ελλάδα είναι προβληματικό και επικίνδυνο. Να εύχεστε να μην έρθει εκείνη η στιγμή σε επαναληπτικές εκλογές να λέμε «ψηφίστε Μητσοτάκη για να μην έρθει ο Βελόπουλος», κάτι ανάλογο που έλεγαν στην Γαλλία κάποτε… Τι δεν καταλαβαίνετε;
Λαμία, 30 Αυγούστου 2024
Στέφανος Σταμέλλος