sstamellos

sstamellos

Κανόνες και φρένο στην παραγωγή όπλων και όχι στις

Αγαπητέ μου φίλε,
Έλεγε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ πηγαίνοντας στη Σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ότι δεν πρέπει να πουλάει όπλα η Ευρώπη στην Τουρκία και συγκεκριμένα «δεν μπορεί κανένα ευρωπαϊκό κράτος να συνεχίζει να εξοπλίζει την Τουρκία, όπως δυστυχώς έκανε η Ισπανία πρόσφατα, επεκτείνοντας παλαιότερη συμφωνία της κυβέρνησης Ραχόι ξανά με τον κ. Ερντογάν». Το ζήτημα δεν είναι από πού θα πάρει όπλα η Τουρκία και η κάθε Τουρκία. Από κάπου θα τα πάρει, αφού παράγονται. Το ζήτημα είναι να σταματήσει ο πόλεμος ή να περιοριστούν οι αιτίες που οδηγούν στον πόλεμο.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ρίζα του πολέμου είναι η παραγωγή των όπλων και όχι οι διαφορές των κρατών. Χωρίς τα εργοστάσια των ισχυρών κρατών και των μεγάλων δυνάμεων, ακόμα και αν υπήρχαν πόλεμοι, αυτοί θα ήταν πιο ήπιοι και ευκολότερα διαχειρίσιμοι. Οι διαφορές των κρατών συνδαυλίζονται από τη διεθνή διπλωματία για να καλλιεργείται το πολεμικό κλίμα και να αναδεικνύονται οι ανάγκες για την αγορά όπλων και πολεμικού υλικού.

Στα πλαίσια της οικονομίας, ο πόλεμος αντιμετωπίζεται λες και είναι κάτι όπως οι «διατροφικές συνήθειες» και εντάσσεται στις ανθρώπινες ανάγκες. Και η παραγωγή των όπλων εντάσσεται στο νόμο της προσφοράς και τη ζήτησης. Λες και τις ανάγκες τις δημιουργεί η ζωή και η ανθρώπινη φύση. Λες και δεν είναι οι ισχυροί που καλλιεργούν τις αιτίες και προκαλούν τις αφορμές. Λες και δεν είναι στις ανάγκες της οικονομίας των ισχυρών οι πόλεμοι… Αφού ξέρουμε: αν αύριο κλείσουν όλα τα εργοστάσια παραγωγής όπλων της Αμερικής, θα καταρρεύσει η οικονομία της. Και όχι μόνο της Αμερικής…

Είναι πια καιρός να συζητάμε όχι να μπουν κανόνες στις εξαγωγές, αλλά κανόνες για τον περιορισμό της παραγωγής των όπλων. Αντί λοιπόν και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο να μιλάνε να ελέγχεται η διάθεση, πρέπει να μιλάνε για το σταδιακό κλείσιμο των εργοστασίων παραγωγής οπλικών συστημάτων και κάθε μορφής πολεμικού υλικού. Συζητάνε, λέει, να ελέγχεται σε ποια χώρα θα διατίθενται τα όπλα, οι φρεγάτες, τα αεροπλάνα και οι πύραυλοι. Το πόσο αξιόπιστη είναι η χώρα πελάτης. Συζητάνε να βελτιώσουν με λίγα λόγια το μάρκετινγκ… Και πότε θα συζητήσουν για την ΕΙΡΗΝΗ και για την τεράστια εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου από τους πολέμους και τις στρατιωτικές δραστηριότητες, αφού κόπτονται για την κλιματική αλλαγή; Ας σκεφθούμε πόσα και ποια είναι τα θύματα ακόμα και των ακήρυχτων πολέμων. Τη νύφη την πληρώνουν σχεδόν πάντα οι μικρές χώρες στον τρίτο κόσμο.
Ας βάλουμε και λίγη οικολογία στη σκέψη μας…

Θα μου πείτε, ξανά μιλάς για ουτοπίες.
– Και τι είναι η ουτοπία;
«Κάτι που όταν το πλησιάζεις ένα βήμα, απομακρύνεται δύο, όταν το πλησιάζεις δύο, απομακρύνεται τέσσερα»
– Και τότε τι νόημα έχει;
«Σε κάνει να προχωράς…»

Στέφανος

Scroll to Top