Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έφερε στο προσκήνιο με ένταση την μόνιμα διαφαινόμενη πολιτική «τρικυμία». Όλοι περιμένουμε και άλλα νέα σκάνδαλα, που θα ξεχειλίσουν το ποτήρι για να ξεσπάσει η πολιτική κρίση. Αυτό που δεν επιτρέπει μέχρι στιγμής αυτή την «κρίση» είναι η απουσία αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης και η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης με την πολυδιάσπαση της Σοσιαλδημοκρατίας.
Τα κυβερνητικά κόμματα στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι δύο: Το δεξιό και το σοσιαλδημοκρατικό. Το ΣΥΣΤΗΜΑ στα πλαίσια του δικομματισμού εξαντλεί, κάθε φορά, το κόμμα που κυβερνάει μέχρι να πετύχει τους πολιτικούς σκοπούς του. Επειδή πάντα οι πολιτικές αυτές εντός του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ προκαλούν λαϊκές αντιδράσεις και συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, επιβάλλεται η εκτόνωση, η οποία εκτόνωση επέρχεται με την άνοδο στην εξουσία του άλλου κυβερνητικού κόμματος. Εν προκειμένω η εκτόνωση πρέπει να ανατεθεί στο κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας. Φαίνεται ότι δεν έχουν ακόμα επιτευχθεί πλήρως οι σκοποί του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ από το δεξιό κυβερνητικό κόμμα του Μητσοτάκη. Γι’ αυτό κρατάει με νύχια και με δόντια την αδικαιολόγητη πολυδιάσπαση της Σοσιαλδημοκρατίας. Άρα πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα, όσα σκάνδαλα και να ξεσπάσουν.
Θα επαναλάβω κάποιες σκέψεις που είχα γράψει πριν λίγο καιρό. Η γνώμη μου είναι ότι, διαχρονικά, στην πολιτική σκηνή στην χώρα μας και διεθνώς, με όρους κοινωνικοοικονομικούς, αναφερόμαστε, ή πρέπει να αναφερόμαστε, σε τέσσερις διακριτές πολιτικές δυνάμεις/ρεύματα/κυβερνητικά κόμματα εξουσίας με το ανάλογο διακριτό ιδεολογικό υπόβαθρο και οικονομικό πρόγραμμα: 1. Την Δεξιά – ΝΔ, με την πλήρη ιδιωτική οικονομία και την ελεύθερη αγορά 2. την Σοσιαλδημοκρατία – ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με το μικτό μοντέλο οικονομίας 3. την Αριστερά – ΚΚΕ, με το κρατικό μοντέλο και 4. την Οικολογία – που σήμερα προσωπικά έχω μια δυσκολία να προσδιορίσω τον πολιτικό της φορέα, με λίγα λόγια βρίσκεται στα τάρταρα, με το μικτό μοντέλο και με την έμφαση στην βιωσιμότητα.
Ο νεοφιλελευθερισμός, το παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό ΣΥΣΤΗΜΑ που έχει επικρατήσει, έχει επιβάλει τον λεγόμενο δικομματισμό. Να εναλλάσσονται δηλαδή στην κυβερνητική εξουσία, εντός των ορίων του συστήματος πάντα -μέχρι την δευτέρα παρουσία, που λένε και οι χριστιανοί, λίγο απαισιόδοξο αυτό, ναι- δύο κόμματα: η Δεξιά και η Σοσιαλδημοκρατία. Την τελευταία δεκαπενταετία ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας εμφανίζεται διασπασμένος στα όρια του εμφυλίου∙ και τώρα σε πλήρη εσωστρέφεια. Αντικειμενικά υπάρχει θέμα απουσίας της αντιπολίτευσης, έστω και εντός των ορίων του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ∙ και το πρόβλημα δεν φαίνεται να μπορεί να ξεπεραστεί με το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό.
Άρα η λύση είναι η δημιουργία ενός νέου κόμματος στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, που θα υπερβεί την χρόνια αντιπαλότητα των προσώπων/προσωπικοτήτων και του «εγώ», είτε στη βάση μιας νέας προσωπικότητας/αρχηγού, είτε στη βάση της καταστατικής συλλογικής λειτουργίας. Κι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Τα συνέδρια, και οι εσωκομματικές εκλογές για εκλογή νέων αρχηγών στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά διαιωνίζουν τον εμφύλιο και συντηρούν το πρόβλημα της Σοσιαλδημοκρατίας σε όφελος της ΝΔ και της ακροδεξιάς. Αν με ρωτούσανε, θα τους έλεγα: Συνέδρια μόνο για αυτοδιάλυση σε ένα νέο ενιαίο κόμμα.
Ένα νέο κόμμα. Ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΠΑΣΟΚ, και τίποτα που να έχει την λέξη αριστερά. Μια λέξη που να αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που θα είναι: ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Με ψεύτικες μπερδεμένες έννοιες, με τα «και είμαστε αριστερά και δεν είμαστε, αλλά θα γίνουμε όταν…», αυτά είναι για να κλέβουμε την ψήφο του πολίτη. Ειλικρίνεια και σαφείς θέσεις. Τι «κεντρο-αριστερά» και λίγο απ’ όλα… Αν ο κόσμος θέλει αριστερά, να ψηφίσει ΚΚΕ και να το υποχρεώσει σε μετεκλογική πιθανόν συνεργασία.
Θα μου πείτε απέξω από τον χορό… Ναι, εγώ δηλώνω «οικολογία» και, στο παρόν, στην κινηματική οικολογία περιμένοντας τον «μεσσία». Κρατώ και το «ριζοσπαστική», ως παλιός αριστερός… Επιτρέψτε μου.
Υ.Γ. Δείτε τα ονόματα των κομμάτων, όσα θυμήθηκα, που έδρασαν στην πολιτική σκηνή και στις εκλογές μετά την μεταπολίτευση. Από όλα αυτά τρία κυβέρνησαν. Πολλά πέρασαν ως διάττοντες αστέρες και ήδη έχουν ξεχαστεί εντελώς:
Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ (κόμματα που κυβέρνησαν), ΚΚΕ, ΚΚΕεσ, Συνασπισμός, ΔΗΜΑΡ, Νέο Αριστερό Ρεύμα-ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΜεΡΑ25, Νέα Αριστερά, Οικολόγοι Πράσινοι, Πράσινοι-Οικολογία, ΚΟΣΜΟΣ (αριστερά, οικολογία) Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, ΚΟΔΗΣΟ, Πολιτική Άνοιξη, Δημοκρατική Ανανέωση-ΔΗΑΝΑ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα-ΔΗΚΙ, Δράση, Δημιουργία Ξανά, Ποτάμι, Τελεία, ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Κίνημα Δημοκρατίας (Κεντρώοι/Φιλελεύθεροι/Μετριοπαθείς) ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ελληνική Λύση, Νίκη, Σπαρτιάτες, Ένωση Κεντρώων (Συντηρητικά – Εθνικιστικά)