Διαβάζουμε: η εργασία, η ενέργεια, ο τουρισμός, οι μεταφορές στο κατώφλι μιας νέας εποχής κλπ κλπ. Αντικειμενικά βρισκόμαστε στο μεταίχμιο τεράστιων και κρίσιμων αλλαγών στην Ελλάδα και στον κόσμο σε όλα τα επίπεδα. Και όλα αυτά συντελούνται σΆ ένα βάρβαρο πλαίσιο με την κοινωνία φοβισμένη και σε πλήρη σύγχυση, χωρίς πολλά περιθώρια αντίδρασης και με όλες τις μορφές εξουσίας να λειτουργούν χωρίς αρχές, χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες, παρά μόνο με το κέρδος και τη λεγόμενη «ελεύθερη οικονομία»!
Αν η πολιτική οικολογία δεν προσπαθήσει να προσεγγίσει τη μεταβατική αυτή κρίσιμη περίοδο για τον κόσμο, τότε ποιος; Αν η αυτοδιοίκηση, η αποκέντρωση, η τοπικοποίηση, η συμμετοχή και η άμεση δημοκρατία, η ειρήνη και η μη βία, η κοινωνική αλληλεγγύη, η βιωσιμότητα και ο σεβασμός στη φύση δεν εκφράσουν τη νέα εποχή, τότε ποιον περιμένουμε να δώσει λύσεις στα προβλήματα της δημοκρατίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της πραγματικής οικονομίας, της υγιεινής ζωής και της περίθαλψης, της διατροφής, της ουσιαστικής παιδείας των πολιτών…