“Τα σύνορα δεν βρίσκονται ανάμεσα στους λαούς, αλλά μεταξύ των πάνω και των κάτω”. Και μετά γεννιούνται οι πόλεμοι, η δυστυχία, η πείνα και η προσφυγιά… και μετά οι φράχτες, τα ναυάγια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης/φιλοξενίας των προσφύγων και τα γκέτο των πόλεων της “αναπτυγμένης” δύσης…
ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΝΑΥΑΓΙΑ
Σκορπίσανε στις ακτές της Μεσογείου
Κομμένα φύλλα
Σ’ έναν δρόμο γεμάτο φυγή
περιπλάνηση και ταλαιπωρία
Σε ταξίδια που δεν τελειώνουν ποτέ…
Χίλιοι ωκεανοί όλη τους η ζωή
Κάποιοι τους στουμπώσανε με τον χυλό της προσδοκίας
Και τους έμαθαν να πετάν κατά τον σπαρμένο με χελιδόνια ουρανό
Προς τα κει που μυρίζονται την ελευθερία
Τα χελιδόνια… ναι, είναι η Άνοιξη
Οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες είναι οι φυγάδες
Και δεν υπάρχουν∙ όλα είναι ένα τίποτα
Δεν υπάρχουν, λένε, ούτε πτώματα
Δεν έχουν υπόσταση…
Μα σαν η θάλασσα ελευθερώσει τους νεκρούς της
θα επιστρέψουν από τον βυθό της ιστορίας
Όσα χρόνια κι αν περάσουν
Κανείς δεν πρόκειται να χαθεί
Κανείς δεν μένει αγνοούμενος για πάντα στο βυθό της Μεσογείου
να εξηγεί τι σημαίνει ελευθερία
στα ψάρια που πιάστηκαν στα δίκτυα των ψαράδων
Τι σημαίνει Ευρώπη σήμερα
Κοινωνία ΤΕΡΑΣ σήμερα
Τι σημαίνει ΦΡΟΥΡΙΟ και ΤΕΙΧΟΣ
Υπάρχουν λογιών λογιών μορφές αιχμαλωσίας:
έμμονες ιδέες, φόβοι και εφιάλτες
Απάθειες, σκουριά και τέφρα
Δηλητηριώδη ιζήματα που κάθονται πάνω μας
για όσο ζούμε:
Φιλοδοξία, εξουσία, απληστία, ιδιοκτησία
Σήμερα μόνο τα δάκρυα κυλάνε ελεύθερα
Κι αθόρυβα
Στα νερά της Μεσογείου
Και της Πύλου
Σ Σ – Δρυοκολάπτης
14.6.2023