ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται ολόπλευρα τον άνθρωπο, για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Φτάνει στο σημείο να καταστρέφει το μέλλον των γενεών που έρχονται, τη φύση στον πλανήτη. Οι πολυεθνικές επιβάλλουν τη δικτατορία τους στον κόσμο ολόκληρο και τίποτα δεν φαίνεται – προς το παρόν – ότι μπορεί να συγκρατήσει τα εκσυγχρονισμένα αρπακτικά. Τίποτα, εκτός από την αντίσταση των εργαζομένων απ΄ όλο τον κόσμο, όπως φάνηκε στο Σιατλ και την Ουάσιγκτον. Πρόσφατη και η τεράστια οικολογική καταστροφή που προξένησαν οι εγκληματικοί βομβαρδισμοί των χωρών του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και συνολικά στα βαλκάνια. Μια καταστροφή που δεν έχει σύνορα και που θα χρειαστούν, ίσως, αρκετές δεκαετίες για να αποκαλυφθούν σε όλη τους την έκταση οι αρνητικές επιπτώσεις που έχουν τόσο στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, όσο και στην αντοχή σημαντικών οικοσυστημάτων.
Την ίδια μάλιστα στιγμή που οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες κυρίως δαπανούν καθημερινά 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια για εξοπλισμούς, αρνούνται να υλοποιήσουν σχέδια δράσης που προτείνονται για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα αυτό για τη σωτηρία των τροπικών δασών, που θα απαιτούσε, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, μόλις 1,5 δισ. δολάρια το χρόνο για μια πενταετία.
Στο ρυθμό της υποκρισίας "χορεύει" και η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Ας δούμε μόνο λίγα παραδείγματα. Τον πρόσφατο νόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, με τον οποίο παραδίδονται οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι, οι ακτές, τα δάση, οι παραλίες και οι υγροβιότοποι της Αττικής στην κερδοσκοπία του ιδιωτικού κεφαλαίου. Εξάλλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα μεγάλα εγχώρια και ξένα εργολαβικά και τραπεζικά συμφέροντα, κατασκευάζει "μεγάλα έργα", όπως τα Σπάτα, την επιφανειακή Περιφερειακή Υμηττού κ.ά., που βλάπτουν σοβαρά το περιβάλλον.
Η αναγνώριση του γεωλογικού περιβάλλοντος επείγει γιατί ο βιασμός της φύσης, σήμερα, είναι ασύλληπτος. Το κράτος ευθύνεται για την ύπαρξη και διαιώνιση των αυθαίρετων κατασκευών, την ανυπαρξία για χρόνια στεγαστικής πολιτικής, το μπάζωμα των ρεμάτων, την ενίσχυση των οικοδομικών συνεταιρισμών. Ευθύνεται γιατί διευκολύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία και την απαλλάσσει από το οικονομικό και πολιτικό κόστος. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο ανάπτυξης που έχει επιβληθεί, κυρίαρχο στοιχείο είναι η αξία της γης. Οι οικοδομές, αν δεν εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα, θεωρούνται αναγκαίο κακό (π.χ. πάρκα, παιδικές χαρές). Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στη φύση, ο θαυμασμός μπροστά σ΄ ένα ποτάμι που τρέχει, έχουμε εκτρέψει δύο ποτάμια στην Αττική με ότι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον. Τα δάση που καίγονται είναι κάτι που θεωρείται σημείο των καιρών, η αποστράγγιση υδροβιότοπων ή υδροφόρων ζωνών για να γίνει κάποια δόμηση ονομάζεται… εξυγίανση του εδάφους!
Οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες της κυβέρνησης περί "κολοσσιαίων έργων" για την προστασία του περιβάλλοντος και οι γνωστές κορόνες της περί "βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης", μόνο ως φάρσα μπορούν να χαρακτηριστούν. Η γραμμή της υποκρισίας αυτής της κυβέρνησης, και σε αυτό τον τομέα, ξεπερνά κάθε όριο και τα παραδείγματα πολλά. Το πιο πρόσφατο αφορά τις χωροθετήσεις των Ολυμπιακών Εργων. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από τον ιμάντα για να δοθούν χάρισμα στην ασύδοτη εκμετάλλευση της ιδιωτικής κερδοσκοπίας όλοι οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι, οι παραλίες, τα δάση, οι αιγιαλοί και βιότοποι της Αττικής, όπως και πιο πάνω επισημάναμε. Και μάλιστα, με όλες τις διευκολύνσεις (ακόμη και με αναγκαστικές και κατεπείγουσες απαλλοτριώσεις, που θα κάνει το κράτος υπέρ των ιδιωτών), που θεσπίζονται και καταργούν ή ναρκοθετούν μια σειρά άλλους νόμους που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, όπως το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας. Δυστυχώς στην Αττική την καθημερινή περιβαλλοντική καταστροφή συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν τα Ολυμπιακά έργα. Αδιαφορώντας για το περιβάλλον η κυβέρνηση στοχεύει να εντάξει την Αθήνα στο σύγχρονο δίκτυο των μητροπόλεων και μεγαλουπόλεων της διεθμοποιημένης οικονομίας και να αναδείξει το ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Αττικής σε μητρόπολη της βαλκανικής ενδοχώρας. Παράλληλα η Ολυμπιάδα 2004 προσφέρεται για την οικονομική κερδοσκοπία και ενίσχυση της πολιτικής επικυριαρχίας των διαπλεκομένων συμφερόντων διάφορων τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου και για την ιδεολογική χειραγώγηση των εργαζομένων. Η Αθήνα σαν δυναμικό μητροπολιτικό κέντρο καταστρέφεται ολοκληρωτικά και εκποιείται σε ζώνες δραστηριότητας του διεθνοποιημένου κεφαλαίου. Ενα άλλο παράδειγμα περιβαλλοντικής αναισθησίας της κυβέρνησης, αποτελεί η κατασκευή των μεγάλων έργων, έτσι όπως γίνεται, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα ντόπια και ξένα εργολαβικά, τραπεζικά και άλλα διαπλεκόμενα μεγάλα συμφέροντα, θέτοντας την προστασία του περιβάλλοντος στο πυρ το εξώτερον. Αµαναφερθούμε στα Σπάτα, όπου τσιμεντοποιείται ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής. Να θυμηθούμε την επιφανειακή χάραξη της Λεωφόρου Υμηττού, που θα καταστρέψει χιλιάδες πολύτιμα πεύκα, που έχουν απομείνει αλώβητα από τους εμπρησμούς και τις πυρκαγιές. Να θυμηθούμε την Εγνατία, που διερχόταν από τη ζώνη υψηλής προστασίας της καφέ αρκούδας στην Πίνδο και ευτυχώς υποχρεώθηκε το ΥΠΕΧΩΔΕ να αλλάξει χάραξη, μετά από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ ακόμη δεν ξέρουμε τι θα κάνει με την περίπτωση του Δέλτα του Νέστου. Να θυμηθούμε την ανερμάτιστη πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στο θέμα των δασικών πυρκαγιών, με αποκορύφωμα το περσινό της πρόχειρης μετάβασης αρμοδιοτήτων στην Πυροσβεστική, που έδωσε το δικαίωμα στους εμπρηστές οικοπεδοφάγους να κάνουν "πάρτι". Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν πέρσι το καλοκαίρι, πάνω από 1,5 εκατομμύριο στρέμματα δασικών εκτάσεων έγιναν στάχτη σε επίπεδο χώρας, ενώ στην Αττική κάηκαν πάνω από 158.000 στρέμματα, δηλαδή τριπλάσια έκταση από τον ετήσιο μέσο όρο. Και το σημαντικότερο: Πάνω από το 30% των εκτάσεων αυτών εξαιρέθηκαν με απόφαση της κυβέρνησης από την αναδάσωση. Παραδίδονται, δηλαδή, στην απροκάλυπτη τσιμεντοποίηση!..
Κάθε χρόνο, στον πλανήτη μας, μια έκταση μεγαλύτερη από ολόκληρη την Ελλάδα μετατρέπεται σε έρημο λόγω της αποψίλωσης των δασών, των κλιματικών αλλαγών, της εντατικής καλλιέργειας, της υπερβόσκησης, της αύξησης του πληθυσμού. Τα μεγάλα αστικά κέντρα γίνονται θάλαμοι αερίων. Μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καρκινογόνου βενζολίου στον κόσμο έχει μετρηθεί στην Αθήνα! Στην Αθήνα επίσης οι μεταφορές ευθύνονται για την ατμοσφαιρική ρύπανση σε ποσοστό 80% σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Στον ελλαδικό χώρο και ειδικότερα στο Αιγαίο – από την Κρήτη ως τη Θεσσαλονίκη – έχουν παρατηρηθεί υψηλές τιμές ρυπογόνου όζοντος. Οι τιμές ρύπανσης – όπως λένε οι ειδικοί – υπερβαίνουν το όριο που έχει θεσπίσει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και η ΕΕ.
Στον Ασπρόπυργο το πρόβλημα υγείας των κατοίκων είναι τεράστιο. Τα απόβλητα της ελληνικής χαλυβουργίας, ένα εκατομμύριο τόνοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της "Γκρίνπις", περιέχουν 18.500 φορές περισσότερη διοξίνη από αυτήν που προκάλεσε το σκάνδαλο με τις ζωοτροφές στο Βέλγιο στο πρόσφατο παρελθόν! Φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα, εκτός από σοβαρές επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα, δημιούργησαν τεράστια προβλήματα στους ανθρώπους. Αφού κάποια φυτοφάρμακα χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως χημικά όπλα – ιδιαίτερα χρησιμοποιήθηκαν στο Βιετνάμ, αλλά και σε άλλους πολέμους.
Στο Ιράκ και στη Σερβία πρόσφατα οι βόμβες ανακυκλωμένου ουρανίου θέρισαν. Οι βόμβες αυτές κατασκευάστηκαν από τα απόβλητα του ραδιενεργού υλικού που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Μετά το τέλος του πολέμου στον Κόλπο του Ιράκ, τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί ανησυχητικά τα κρούσματα βρεφικής θνησιμότητας, γενετικών ανωμαλιών και δυσμορφίας στα νεογέννητα μωρά. Και να σκεφθεί κανείς ότι το ανακυκλωμένο ουράνιο έχει περίοδο ζωής 4,5 δισ. χρόνια!!! Μετά την οικολογική καταστροφή της Σερβίας, σύμφωνα με τις μετρήσεις ρωσικών ερευνητικών κέντρων, διαταράχτηκε η κλιματολογική ισορροπία και οι αλλαγές των εποχών με άγνωστες συνέπειες. Αλλά και ο βυθός της θάλασσας έχει μετατραπεί σε απέραντο ραδιενεργό νεκροταφείο.
Τίποτα δεν ελέγχεται πιά, ούτε καν τα ίδια τα τρόφιμα που τρώμε και ταϊζουμε τα παιδιά μας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της "νέας τάξης πραγμάτων" τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι κοιμόμαστε σε μια πυριτιδαποθήκη, απ΄ όπου δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Η μόνη ελπίδα να αναστρέψουμε την πορεία προς την καταστροφή είναι να ανατρέψουμε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και αυτούς που το στηρίζουν. Σε λίγο ίσως είναι πολύ αργά…
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 17 Ιουνίου 2000
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ